Verbruggen: ‘Klimaatverandering: een oorlog op drie fronten’
Bram Verbruggen, weerman en meteoroloog
Nemen we de klimaatverandering maar beter bloedserieus? Als we over enkele decennia nog een leefbare wereld willen: absoluut. Maar dat het twee voor twaalf is, betekent zeker niet dat we de oorlog al bij voorbaat verloren hebben.
Ik zie drie grote fronten (of voor de pacifisten onder ons: hefbomen) waarmee we de klimaatverandering nog een halt kunnen toeroepen. De eerste noem ik de ‘wettelijke pijler’. Overheden zijn namelijk verantwoordelijk voor het sturen van de bevolking in de richting van meer klimaatvriendelijk gedrag. Dat gaat van graag geziene subsidies (bijvoorbeeld financiële steun voor het installeren van zonnepanelen en warmtepompen) tot minder leuke restricties, zoals de stelselmatige verstrenging van de isolatienormen van woningen. Die sturende rol moet uitgevoerd worden door overheden van alle niveaus: van VN-klimaatconferenties tot lokale overheden. Op gemeentelijk vlak zien we trouwens nog grote individuele verschillen opduiken. Sommige steden en gemeenten nemen het voortouw en schakelen massaal over op zonnepanelen, LED-verlichting, onverharde parkings en groene energie. Anderen… not so much. Daar ligt dus best nog wel wat laaghangend fruit.
Een tweede pijler zijn de ‘individuele’ initiatieven. Elk van ons kan een heleboel kleine maatregelen nemen die allemaal het klimaat een beetje vooruit helpen: minder vlees eten, meer fietsen of met de trein op reis gaan in plaats van met het vliegtuig. Elk op zich zullen die kleine inspanningen de balans allicht niet laten overhellen, maar hier speelt wel de macht van het getal. We zijn met een paar miljard mensen op deze planeet, als iedereen een bijdrage doet, kunnen we toch een paar keien in de rivier verleggen. Helaas is het bewustzijn in grote delen van de wereld nog veel te laag en gelden er in vele landen andere prioriteiten.
Technologie is zonder twijfel onze grootste hoop om de klimaatverandering aan te pakken.
Toch moeten we ook eerlijk zijn: dé grote oplossing zullen we met deze eerste twee pijlers allicht niet forceren. Die kan er volgens mij wél komen met de derde pijler: ‘technologie’. Technologie is zonder twijfel onze grootste hoop om de klimaatverandering aan te pakken. Dat gaat niet alleen over het ontwikkelen van nieuwe, performantere zonnepanelen of nog grotere windmolens. Wetenschappers gaan nog fundamenteel verder en zijn bijvoorbeeld al volop aan het nadenken over systemen die CO₂ kunnen capteren. Of over manieren om de zee te bemesten, zodat er meer fytoplankton in het water komt. Via fotosynthese kunnen die ook enorme hoeveelheden CO₂ uit de lucht halen. Of denk aan alle inspanningen rond alternatieve biobrandstoffen die op termijn aardolie overbodig kunnen maken. Het goede nieuws voor ons is dat België op technologisch vlak trouwens zeer goed meedoet met de groten der aarde. Voor ons is dit een opportuniteit.
Als we al deze pijlers combineren en rigoureus toepassen, ben ik optimistisch. Dan hebben we alles in handen om de wereld ook voor onze kleinkinderen leefbaar te houden.