Een kind kost een huis, maar dat kan ook duurzamer
Naast liefde en geduld hebben kinderen ook ontzettend veel spullen, kleding en speelgoed nodig. Dat kost een berg geld en ruimte in je huis. Godzijdank bestaan er tegenwoordig verschillende alternatieven die opvoeden duurzamer en goedkoper maken.
Aude Goovaerts
Mic Mac Minuscule
Hoe is uw organisatie ontstaan?
“Jona Mukabalisa en haar vriend Gert Linthout zijn de bezielers van Mic Mac Minuscule. Het idee ontstond toen ze zelf een kindje kregen en merkten hoeveel van die spullen je maar drie of zes maanden nodig hebt. Nadien verdwijnt het meeste op zolder of in de kelder terwijl het nog in perfecte staat is. Aan die absurde situatie wilden ze een mouw passen, en dus startten ze een organisatie die de verbinding maakt tussen enerzijds mensen die hun kinderspullen niet meer nodig hebben, en anderzijds aanstaande ouders die op zoek zijn naar een babyuitzet. Bij ons kunnen ouders terecht voor een tweedehands geboortelijst. We groeien jaar na jaar. Vooral via mond-tot-mondreclame.”
Waarom komen mensen precies naar jullie?
“We merken dat het ecologische aspect een grote motivator is. Veel mensen kiezen bewust om niet alles nieuw te kopen. Velen willen niet te veel spullen tout cours, en daarbij zijn ze bij ons aan het juiste adres. We gaan er prat op aanstaande ouders geen spullen aan te praten die ze niet nodig hebben. Daarnaast speelt het financiële luik mee. Dat wordt, denk ik, steeds belangrijker. De spullen die we bieden, verkopen we voor 55 procent van de nieuwprijs. Een andere reden is dat wij alles voor de klanten regelen. Veel mensen staan open voor tweedehandsspullen, maar vinden het zoekwerk te tijdrovend. Dat doen wij in hun plaats, lekker comfortabel. Bovendien checken we alles op kwaliteit en netheid.”
Welke uitdagingen liggen er in het verschiet?
“Wij fungeren momenteel als schakel tussen producent en consument, maar eigenlijk zou de fabrikant al bij het productieproces moeten nadenken over de duurzaamheid van zijn product. Zo zijn sommige voorwerpen nog in perfecte staat, maar ontbreekt er één stukje waardoor het geheel onbruikbaar is. Dan zou je dat onderdeeltje los moeten kunnen kopen – iets wat nu doorgaans niet kan. Nadenken over hoe een product een tweede leven kan krijgen, op dat vlak is er echt nog marge voor verbetering. De uitdagingen voor Mic Mac Minuscule zelf zijn heel duidelijk: onze aanwezigheid en naamsbekendheid verder uitbreiden. Er zijn nog steeds ouders die ons tot hun eigen spijt pas leren kennen na de geboorte.”
Veva De Groote
Coördinator Babytheek en projectmedewerker gezinsondersteuning stad Leuven
Hoe is uw organisatie ontstaan?
“De eerste Babytheek werd een zestal jaar geleden opgericht in Brussel. Het concept werd oorspronkelijk gelanceerd door De Transformisten, een vzw die zich bezighoudt met duurzaamheid. Ook wij in Leuven merkten een grote interesse in duurzame babyspullen. Tweedehandsbeurzen maakten hun opmars en het deelproject rond kinderfietsabonnementen Velokadee was succesvol. Een Babytheek kon dus niet langer ontbreken. Het lidmaatschap kost vijftig euro per jaar. Je kunt daar telkens vijf babyspullen mee ontlenen. We bieden ook een kansentarief aan. Dan kost een lidmaatschap tien euro per jaar.”
Waarom komen mensen precies naar jullie?
“Vaak gaat het om een combinatie van redenen. ‘Ik wil niet alles kopen omdat het zo duur is en omdat ik niet alles nieuw moet hebben’, krijgen we regelmatig te horen. Daarnaast geven steeds meer mensen aan dat ze niet veel vrienden of familie met kindjes hebben van wie ze materiaal kunnen lenen. We hebben trouwens een sterke samenwerking met verschillende organisaties die kwetsbare gezinnen ondersteunen via ons project Kirikou. Zij zijn ambassadeurs van de Babytheek en zorgen ervoor dat ook die doelgroep bereikt wordt. Uiteraard doet ook mond-tot-mondreclame veel. Onlangs was een lid zo enthousiast dat ze haar zus een jaarabonnement voor de Babytheek als geboortegeschenk gaf.”
Welke uitdagingen liggen er in het verschiet?
“Bepaalde spullen zoals een co-sleeper zijn ontzettend populair. Dat zijn zaken die mensen voor een langere periode gebruiken en dus ook langer moeten kunnen ontlenen. We maken dat mogelijk. De uitleentermijn kan van een half jaar verlengd worden tot een jaar. We moeten dus meer van dit soort veelgevraagde spullen zien te verzamelen. Die uitbreiding willen we realiseren via de lidmaatschappen. We ontvangen trouwens veel schenkingen van goede kwaliteit. Mensen zijn zich steeds meer bewust van de nood en het ecologische aspect. Verder denken we eraan om de Babytheek misschien ook een fysieke plek te geven.”
Barbara Verdonck
Oprichter Puur Plezier
Hoe is uw organisatie ontstaan?
“We speelden eigenlijk al enkele jaren met het concept. Net omdat we vinden dat kinderspeelgoed beter, leuker en duurzamer kan. In het aanbod van vandaag loop je soms verloren. Wat is goed, waar gaan de kinderen echt lang plezier aan beleven? En ook: wat heeft een kind nodig? Spelen kan de ontwikkeling van een kind stimuleren, en dat aspect vind ik belangrijk. Omdat we vonden dat er weinig antwoorden op deze vragen te vinden waren, zijn we dan maar met Puur Plezier begonnen. Wij bieden kwalitatief speelgoed aan in de vorm van abonnementen. Zo ben je er als mama of papa zeker van dat het tof en duurzaam speelgoed is. Je moet niet om de zoveel maanden een nieuwe lading aankopen.”
Waarom komen mensen precies naar jullie?
“Een ouder spendeert gemiddeld ieder jaar driehonderd euro per kind aan nieuw speelgoed. Vervolgens blijft het vaak onaangeroerd in de kast liggen. Dat is zonde omwille van de ruimte dat het inneemt en het geld dat je eraan kwijt bent. We merken dus dat ouders om die reden naar ons komen, maar ook omwille van het duurzame aspect. Dat zijn voornamelijk jonge ouders, want we richten ons op kinderen tussen de twee en negen jaar. De meesten vinden het ook belangrijk dat hun kinderen op die manier een sociaal verhaal meekrijgen, namelijk dat leuk niet altijd nieuw hoeft te betekenen.”
Welke uitdagingen liggen er in het verschiet?
“De laatste jaren duiken de duurzame merken steeds vaker op in mainstream speelgoedwinkels, de grote ketens zeg maar. Dat gaat dan over speelgoed uit biologisch hout of gerecycleerd materiaal. Een bemoedigend signaal, vind ik. Toch blijft het financiële aspect de grootste uitdaging voor de sector. Degelijk speelgoed is niet goedkoop en daar struikelen de meeste ouders over. Je mag niet vergeten dat jonge ouders vaak net een huis kopen of (ver)bouwen en dure opvang moeten betalen. Gelukkig bestaan er dan initiatieven met tweedehandsspullen. Zelf richten wij ons ook vooral op tweedehandsspeelgoed, want eenmaal uitgeleend is het toch al ‘gebruikt’.”