Verweven van leren, werken en leven
Vlaamse zelfstandigen en kmo’s lieten hun medewerkers nooit eerder zo veel bijscholen. De kmo-portefeuille, een opleidingssubsidie, werd in 2018 voor een recordbedrag van 61 miljoen euro uitgekeerd. Nochtans staat of valt levenslang leren binnen de bedrijfsmuren en niet in het opleidingslokaal. Een geïntegreerd leerproces op de werkvloer en goed leiderschap zijn sleutelfactoren.
De OESO, het Europees socio-economisch samenwerkingsverband, was eerder dit jaar niet mals voor onze lerende economie. Te weinig Vlamingen volgen een opleiding en er is dringend nood aan een alomvattende en concrete visie rond levenslang leren. Het talent management in onze ondernemingen kan met andere woorden nog een pak beter volgens de Europese instelling.
Levenslang leren als DNA
Pascal Van Loo, directeur P&O bij SYNTRA Vlaanderen, onderstreept dat ondernemingen op zoek moeten naar een voortdurende attitude van zelfreflectie. “Het heeft weinig effect om mensen zomaar naar een opleiding te sturen. Je kunt dit veel efficiënter aanpakken door een vergadering bijvoorbeeld af te sluiten met een leermoment. Wat kon er beter tijdens deze meeting? Je moet ‘leren’ integreren in het werkproces”, vertelt hij.
SYNTRA Vlaanderen streeft naar een adaptief leersysteem voor leerling, student, werknemer, ondernemer via duaal leren, levenslang leren en ondernemersvorming. “We denken nog te vaak in termen van studeren, werken en tot slot genieten tijdens het pensioen. Dat is een absurde en verouderde opvatting. De wereld verandert veel te snel om dat in stand te houden. We moeten dat omgooien en leren, leven en werken met elkaar verweven”, zegt Pascal Van Loo.
“We zijn zelf op weg naar een co-creatieve organisatie”, meent hij. “Zo organiseren we binnenkort een interne jobbeurs om de talenten en taken van medewerkers te matchen met het werk binnen de organisatie. Tot slot zetten we in op heel wat hefbomen, waaronder onze teamontwikkeltrajecten. We kijken hoe je in team integraal kunt leren en samenwerking kunt verbeteren”, haalt Van Loo een voorbeeld aan. “We bouwen voortdurend aan een organisatie die levenslang leren als DNA heeft.”
Delegeer niet alleen voor meer efficiëntie, maar daag medewerkers via die weg ook uit. Wout Van Impe, Mercuri Urval
Leergierige bedrijfsleider
Een cruciale schakel in een lerende organisatie of onderneming is niemand minder dan de bedrijfsleider en leidinggevenden zelf. “Je krijgt geen cultuur van permanent leren als je als leidinggevende zelf niet wil leren”, klinkt het klaar en duidelijk bij Wout Van Impe van Mercuri Urval, een internationale hr-dienstverlener die actief is in meer dan 50 landen. “Als bedrijfsleider of manager moet je openstaan voor feedback van anderen en kwetsbaarheid durven tonen om jezelf te ontwikkelen.”
Naast de bereidheid om te leren, moet je ook weten hoe een managementrol bijdraagt tot een leercultuur. Van Impe: “Delegeren dient niet alleen om efficiënter te zijn, maar het is ook een belangrijke succesfactor voor een ontwikkelingscultuur. Je moet altijd bewust delegeren, weten waarom je een opdracht aan iemand geeft.”
De balans weegt volgens Van Impe bij het delegeren vandaag nog te veel door naar het behalen van efficiëntie. “Terwijl je net vooral taken moet geven om medewerkers uit te dagen. Je moet hun potentieel via die weg durven testen. Laat ze fouten maken en stuur bij via gerichte feedback.”
Fouten durven maken
De psychologische veiligheid in een onderneming speelt hierin een belangrijke factor. “In een omgeving waar medewerkers niet bang zijn om fouten te maken, gaan ze veel meer ownership tonen voor hun verantwoordelijkheden.
Medewerkers functioneren het beste in een omgeving waar tegelijkertijd de lat hoog ligt en tegelijkertijd er ruimte is om fouten te maken en hiervan te leren . Een leercultuur kan niet bestaan zonder een feedbackcultuur met veel één-op-één-gesprekken tussen leidinggevende en medewerker. Je moet permanent over ontwikkeling spreken. Want het is niet omdat je een competentiemodel hebt, dat er een leercultuur is. De leidinggevende maakt altijd zelf de leercultuur”, besluit Wout Van Impe.