Vreemdgaan met toegevoegde waarde

Organisaties trekken steeds vaker expertise aan van buitenshuis voor activiteiten die niet tot hun kerntaak behoren. Omdat er goede argumenten zijn voor die nieuwe manier van werken, maar ook omdat de jonge generatie van werknemers zich zo aanbiedt.

Twintig jaar geleden was het extern uitbesteden van projecten nog vooral een fenomeen in de IT-wereld. Intussen valt outsourcing niet meer weg te denken uit onze economie. Techniekers en ingenieurs, maar ook CFO’s, boekhouders en hr-experten hevelen van buiten de bedrijfsmuren hun expertise over. “Kortgezegd houdt outsourcing in dat een organisatie bepaalde kennis niet intern maar extern gaat halen”, verduidelijkt CEO Frederick Verhelst van Copus Projectsourcing (Smart Solutions en Bennet Engineering). “Ofwel omdat die kennis niet inhouse beschikbaar is, ofwel vanwege een tekort aan capaciteit.”

Dat uitbesteding een valabele manier is om de juiste mensen op de juiste plaats te krijgen, is een besef dat groeit bij bedrijven, ondervindt de outsourcingexpert. Toch wordt deze ontwikkeling vooral aangejaagd vanuit werknemerskant. “Anders dan hun ouders en grootouders, die vaak hun hele carrière bij dezelfde organisatie bleven, willen jongeren van generatie Y en Z hun rugzak met ervaringen zoveel mogelijk uitbreiden. Ze binden zich niet graag aan één functie of werkgever, maar willen regelmatig hun horizon verbreden.”

Evolutie omarmen

Dat maakt van outsourcing een trend waarin werkgevers wel mee móéten. Al zijn er wel degelijk goede argumenten om de evolutie te omarmen, vindt Verhelst. “Medewerkers die al heel lang op dezelfde stoel zitten – en dat geldt op alle niveaus – menen weleens dat ze de waarheid in pacht hebben. Soms is het boeiend om de geesten wakker te schudden door tijdelijk mensen van buitenaf aan te trekken. Zij kunnen vanuit een helicopterview naar de organisatie kijken, met alle frisse inzichten die ze elders hebben opgedaan.” 

“Zelf geef ik eerder de voorkeur aan een medewerker die drie jaar met volle overtuiging toegevoegde waarde biedt, dan aan iemand die dertig jaar op de payroll staat vast te roesten”, merkt Verhelst op. “En uiteraard: vaste medewerkers blijven van grote betekenis voor het DNA van een bedrijf. Voor mij is het ideale scenario daarom een goede balans tussen sterke interne mensen en projectwerkers.” 

Variabele keuze

Voor Jo Van Biesebroeck, professor Economie aan de KU Leuven, is outsourcing veeleer een variabele keuze dan een welomlijnd begrip. “Een bedrijf verricht tal van activiteiten om een product te maken of een dienst te leveren. Voor elk van die activiteiten moet een bedrijf bepalen: gaan we dit zelf doen of gaan we inkopen van buitenaf?”

“Neem nu de geavanceerde multimediasystemen waarmee moderne wagens zijn uitgerust. Bijna alle autobedrijven vonden dat niet iets wat ze zelf moesten ontwikkelen. In Amerika heeft zowat elke auto daarom Apple CarPlay. Maar plots is daar Tesla, dat beslist om van die complexe elektronica wél zijn inhouse corebusiness te maken, omwille van de attractieve integratie met zelfrijdende auto’s.” 

Welke functies een bedrijf precies uitbesteedt, hangt dus af van operationele of strategische keuzes. Kost, efficiëntie en risicobeperking zijn belangrijke beweegredenen, legt Van Biesebroeck uit. “Zo worden bijna alle computerchips ter wereld gemaakt door een viertal gespecialiseerde bedrijven. Zelfs een elektronicagigant als LG doet dat niet in eigen productie. Omdat outsourcing schaalvoordelen biedt die in de honderden miljoenen lopen. Het Pfizer-vaccin is dan weer niet ontwikkeld door de Amerikaanse farmareus zelf. Wel door wetenschappers van het Duitse BioNTech, die de eigenhandige vermarkting van het product te complex en te risicovol vonden.”

Dichter bij huis en op kleinere schaal is de uitbesteding van administratieve functies al breed ingeburgerd bij onze noorderburen, wijst Van Biesebroeck aan. “In Nederland outsourcen kleinere bedrijven hun hr haast zonder uitzondering naar gespecialiseerde kantoren. Dat is een tendens die veel kans maakt om binnenkort ook naar ons land door te sijpelen, nu het langdurige telewerk duidelijk heeft gemaakt hoe weinig plaatsafhankelijk zulke taken zijn.”