Anouk Matton: ‘Als mama ervaar ik angsten die ik vroeger nooit had.’

Het is rillen geblazen op het dakterras van het Antwerpse Museum aan de Stroom. Gelukkig heeft Anouk Matton zich al wat warmgelopen voor deze fotoshoot. Ze heeft zich moeten haasten, vertelt de keurig opgemaakte verschijning. Het gezin Matton-Thivaios zit al een tijdje zonder vaste oppas, dus moest haar moeder inspringen. Het is een beetje chaos de laatste weken en bij uitbreiding de voorbije jaren, klinkt het sympathiek. De EDM-dj, zangeres en onderneemster vraagt zich regelmatig af hoe ze alles geregeld moet krijgen. Zelf is ze dan wel heel erg go with the flow, wat haar kind betreft laat ze niets aan het toeval over. Ze is gelukkig goed omringd. “Mijn mama en Dimi’s moeder zijn heel erg goed met London. Ook mijn zus is dol op kindjes. Bij hen kan ik altijd terecht.”

Voor een vrije vogel als u moet het moederschap wel een serieuze klik zijn geweest?

“Zeker. Vroeger kon ik gewoon zeggen: ik heb zin om naar Parijs te gaan, dus ik vertrek. Nu moet ik superhard plannen en heel veel hulp inschakelen. Impulsief beslissingen nemen is er niet meer bij. Maar inmiddels gaat London al bijna naar de instapklas. Ik ben ondertussen wel vrij comfortabel in dat nieuwe ritme. Onze zoon werd geboren in volle coronaperiode. Los van die moeilijke en treurige tijd was dat voor mij persoonlijk misschien wel de beste timing. Het leven viel voor iedereen een beetje stil, zeker het nachtleven. Ik zat thuis met mijn kindje en bedacht me dat ik die rust best aangenaam vond. Ik móést mijn leven misschien niet zo druk maken. De eerste maanden kon ik beetje bij beetje terug opbouwen. Tegenwoordig heb ik een goede balans gevonden in werk en gezin.”

Waar bent u op dit moment allemaal mee bezig?

“Vooral met heel veel muziek. Ik ga nog altijd veel draaien in binnen- en buitenland. Ik zing ook zelf, produceer mijn eigen nummers en reis de wereld rond. Over enkele dagen vertrek ik voor een dj-set naar New York, later deze maand ga ik naar Azië en eigenlijk ben ik nog maar net terug uit Brazilië. Ik heb superveel zin in die opdrachten, maar lig nu toch al wakker dat ik mijn kind weer zal moeten achterlaten. Ik voel enorm veel mom guilt als ik naar het buitenland vertrek. Terwijl ik eigenlijk toch echt wel veel tijd met mijn zoontje doorbreng.”

Hoe slaagt u daar dan toch nog in?

“Doordeweeks gaat London niet naar de crèche. Als ik dadelijk thuiskom, ga ik de rest van de dag met hem spenderen. Ik leg mijn gsm aan de kant en doe mijn mails niet meer open tot hij in zijn bedje ligt. Dat probeer ik altijd wel te doen: me alleen te focussen op datgene waar ik op dat ogenblik mee bezig ben. Of het nu mijn job is of mijn gezin. Op het werk is dat soms moeilijker, want ik vraag me constant af hoe het met London is. Thuis ben ik er fulltime voor mijn zoon.”

Heeft u een beurtrol met uw man in de zorg voor jullie kind? 

“Dimi hanteert zo’n beetje hetzelfde systeem als ik. Hij heeft het ongelooflijk druk, maar als hij bij London is, is hij helemaal all-in. Hoeveel werk hij ook heeft, hij maakt tijd voor hem. Dan trekken ze samen naar de boerderij of gaan ze pistoletjes kopen bij de bakker. Allemaal heel lief en gezellig, Dimi is echt een goeie papa. En terwijl zij tweeën op stap zijn, doe ik de cliché-mama-dingen: de was, de plas en de strijk. Dat vind ik prima. Ik geniet ervan om het huis opgeruimd en schoon te hebben. Orde en structuur maken mij gelukkig. Ik kan niet tegen rommel.”

Dat soort dingen komt u dan over uzelf te weten door het moederschap?

“Absoluut. Ik denk dat je jezelf als mama op heel andere manieren leert kennen. Ook heb ik best veel vertrouwen in het leven. Ik geloof dat gebeurt wat moet gebeuren, en dat ik uiteindelijk wel op het goede pad word geleid. Toch merk ik dat ik het moeilijk heb om de controle los te laten. Als mama ervaar ik angsten die ik vroeger nooit had. Omgekeerd ben ik relaxed en gelukkig als ik zie dat voor mijn zoon alles goed is. Mijn werk beleef ik nu ook meer in functie van hem. Het doet me nu al plezier dat ik mijn ervaringen later met hem zal kunnen delen.”

Wat wilt u uw zoontje meegeven van het leven dat u leidt?

“Ik weet natuurlijk niet of ik nog actief aan het draaien zal zijn wanneer hij op de leeftijd is dat hij alles bewust kan meemaken. Maar het lijkt me heel leuk mocht London samen met mij de wereld kunnen ontdekken. Reizen is voor mij nog altijd de beste leerschool van het leven. Dat is een kant van het dj-bestaan die wat onderbelicht is. Mensen associëren ons leven toch nog vaak met seks, drugs en rock-’n-roll. In feite is het gewoon een job als een andere, alleen met wat latere uurtjes. Ik vind het alleen maar bijzonder dat ik London binnenkort die kant van mijn leven kan tonen en hem zoveel coole ervaringen kan meegeven.”

U bent niet zeker hoelang u nog zal dj’en? 

“Ik zou in theorie nog gerust 20 of 30 jaar door kunnen gaan. Maar je moet ook realistisch zijn. Je wordt ouder, het publiek verandert en de wereld ook. Het ouderschap brengt nu eenmaal ook verantwoordelijkheden met zich mee. Heel eerlijk, ik weet op dit ogenblik niet hoelang ik het nog zal wíllen doen: van hier naar daar rennen, uit mijn valies leven. Dat drukke leven heeft misschien toch een vervaldatum. Momenteel werk ik heel hard aan mijn eigen make-uplijn en heb ik ook een eigen kindercollectie bij Retour Jeans. Dat is natuurlijk iets voor de langere termijn. Verder zie ik wel waar ik beland, ik plan geen jaren vooruit.”

Heeft het ouderschap u ook iets geleerd over uw relatie?

“Ik geloof dat Dimi en ik alleen maar dichter naar elkaar zijn gegroeid door mama en papa te worden. We zijn nu acht jaar samen. Eerst zag ik hem als mijn partner, de man met wie ik mijn leven wou delen. Vandaag is daar een dimensie bij gekomen. Hij is de vader van mijn kind, mijn alles. Dat is een nieuwe liefde die we samen delen. Als ik daarover nadenk, voelt dat wel heel mooi en juist.”

Van welke gezinsmomenten geniet u het meest?

“Dan denk ik meteen aan Kerstmis. Dimi en ik hebben één regel sinds we samen zijn: rond Kerstmis gaan we niet naar het buitenland. Soms krijgen we geweldige shows aangeboden, die we altijd weigeren. Kerstmis is heilig voor ons. Ik geniet zo enorm van die periode. Dan ga ik ook all the way: het huis versieren, de kerstboom vol lichtjes en glitter, kerstliedjes afspelen, de juiste kerstoutfit shoppen. Dimi en ik zijn beiden grote familiemensen. We vieren Kerstmis altijd bij ons thuis. Heel de familie komt op bezoek, zowel van mijn kant als van Dimi’s kant. De Griekse cultuur is zo warm en family-minded. Zij vieren kerst met veel eten. Héél veel eten. Onze mama’s brengen altijd zelf een hoop hapjes mee naar het kerstfeest, heel erg tof (lacht). Tussen de gangen door doen we een stoelendans met de pakjes. Het is telkens een heel hecht en fijn familiemoment.”

Op welke manier vieren jullie de eindejaarsdagen?

“Na kerst vertrekken Dimi en ik altijd naar het buitenland. Er bieden zich dan overal crazy gelegenheden aan om te draaien. Dit jaar ga ik bijvoorbeeld naar Dubai. Zelf partyen tot een stuk in de nacht is er al 10 jaar niet meer bij. Vorig jaar was ik in Istanbul zonder man en kind, enkel met mijn manager. Dat is gewoon werken geblazen, al blijft een dj-set altijd een feest.”

Heeft u goede voornemens gemaakt voor 2024?

“Niet meteen. Wat ik wel doe, is ieder jaar een vision board maken. Ik blader een reeks tijdschriften door en knip foto’s, titels en quotes uit over dingen die ik mezelf toewens voor het jaar dat komt. Vraag me niet wat er allemaal op staat. Ik zou me doodschamen als iemand dat bord zag. Zelfs voor Dimi verstop ik het. Het zijn stuk voor stuk heel persoonlijke dingen rond werk, geld, relatie… Heel cool is wel dat je aan het eind van het jaar bepaalde zaken kunt afvinken. Zo plakte er op een van mijn vorige collages een afbeelding van een vliegtuig met een boeddha erbij. Ik wou eindelijk eens mijn vliegangst overwinnen. Dat is me gelukt. Sommige dingen lukken niet. Dat is niet erg. Niet alles moet nu en hier uitkomen. Maar wat ik wel heb bereikt maakt me heel blij en dankbaar. Dat geeft me nog meer drive en energie voor het jaar dat komt.”

Hoe groot zijn uw ambities dat u zich er soms voor schaamt?

“Soms véél te groot (lacht). Maar dat móét toch? Ik vind dat je groots moet denken, anders haal je alleen maar kleine resultaten. Het belangrijkste is dat je kleine stapjes zet naar je grote doelen. Daardoor komen ze uiteindelijk toch binnen bereik. Die positieve mindset brengt je veel verder dan je angsten om de berg over te geraken.”

Wat is uw levensmotto?

“Ik geloof heel sterk in the law of attraction. Die vertelt dat alles wat jij denkt en voelt zich uiteindelijk manifesteert. Je gedachten creëren jouw werkelijkheid. Sta je positief in het leven, dan krijg je ook positiviteit terug. Je kunt je leven in de hand nemen door te bepalen waar je aandacht naartoe gaat. Einstein formuleert het als: ‘Energy flows where attention goes.’ Dat zinnetje probeer ik in het achterhoofd te houden bij alles wat ik onderneem.”

U bent heel bewust bezig met thema’s als mindfulness en spiritualiteit?

“Ja, ik lees heel veel boeken over die onderwerpen. Dat doe ik al sinds mijn studentenjaren. Ik heb een heel fijne opvoeding gehad en had als jonge twintiger een leuk bestaan. Maar ik wilde toch een andere richting uit met mijn leven. Zodra ik mijn diploma taal- en letterkunde op zak had, heb ik besloten om voor het dj’en te gaan. Iets waar mijn ouders in eerste instantie niet zo’n fan van waren. Dat ik het toch heb aangedurfd komt onder andere door me te verdiepen in mindfulness en meditatie. Ik ben heel blij dat ik uiteindelijk de keuze heb gemaakt. Anders had ik Dimi niet leren kennen, mijn zoontje niet gekregen, was ik niet deze Anouk geworden. Mijn wereld had er heel anders uitgezien.”