Mocht zijn paspoort een beroepsleeftijd vermelden, dan was Tomas Van Den Spiegel (42) nog een prille twintiger. Amper zeven jaar geleden mikte de man van twee meter veertien zijn laatste bal in het mandje bij eersteklasser Oostende. Op dat moment had Van Den Spiegel bijna twee decennia lang de wereld rondgereisd voor zijn sport, onder andere met de Italiaanse topclub Bologna, het Russische CSKA, waarmee hij tweemaal de EuroLeague won, en het Spaanse Real Madrid.
Zonder die ervaring zou de CEO van wielerorganisatie Flanders Classics – inrichter van onder meer de Ronde van Vlaanderen en Omloop Het Nieuwsblad – niet zijn wie hij vandaag is, zegt hij. De Slimste Mens van 2012 leerde met een brede blik naar de wereld kijken, verder dan het soms kneuterige Vlaanderen. “Die open mindset heb ik proberen te behouden in alles wat ik doe. Dat wil zeggen: nooit terugplooien op zekerheid, maar vérder kijken en dromen. Ik wil altijd durven springen.”
Hoe zag je als talentvolle tiener jouw carrière?
“Ik zat in het vijfde middelbaar toen mijn topsportloopbaan een vaart nam. Wanneer je voor die sportcarrière kiest, staat alles in het teken daarvan. Je drijft op een soort van algemeen aanvaard egoïsme en wordt een beetje geleefd. De weinige ruimte die ik naast het basket voor mezelf had, heb ik wel altijd proberen te vullen met bijleren. Ik heb een paar opleidingen gevolgd en daarnaast ook de vrijheid genomen om te ontdekken waar mijn toekomst lag. (Denkt na) Volgens mij laten te veel mensen dat na, om op de juiste momenten stil te staan bij waar ze écht graag mee bezig zijn, waar ze zich goed bij voelen.”
Wist je dan al voor het einde van je basketcarrière wat je nadien wou doen?
“Nog niet precies. Al had ik wel voor mezelf uitgemaakt dat ik in de sportbusiness wilde blijven. Wat me in mijn eerste jobervaringen erg geholpen heeft, is het netwerk dat ik als basketballer had uitgebouwd. Niet alleen in de sport, maar ook daarbuiten. Mijn visie is: Onderschat nooit wat eender wie voor jou kan betekenen op een bepaald punt in je leven. Je moet bereid zijn om oprecht energie te investeren in mensen op elk niveau van een organisatie of samenleving. Netwerken is niet alleen aanwezig zijn op de recepties en evenementen waar beslissingnemers komen.”
Onderschat nooit wat eender wie voor jou kan betekenen op een bepaald punt in je leven.
Was je ook op het basketveld een netwerker?
“Het basketbal heeft me leren delen: er was maar één bal en we waren met vijf. Als teamspeler ben je verplicht iedereen te betrekken als je succes wilt boeken. Ik was nooit de grote vedette van mijn ploeg, maar ik had wel mijn plaats vlakbij de top, juist omdat ik een roleplayer was. Iemand die het ‘vuile werk’ wel wou doen, die de lijm was tussen de spelers en zowel op als naast het terrein voor evenwicht zorgde.”
Heeft die vaardigheid je geholpen in het vervolg van je carrière?
“Ik leerde in elk geval dat niet alleen de sterren vooraan het succes bepalen van een organisatie. Wil je ergens geraken, dan moet je altijd tot een samenspel komen van heel veel mensen binnen en buiten de onderneming. Als bedrijfsleider kun je volgens mij vooral iets opbouwen op basis van vertrouwen en een transparante relatie met je medewerkers. Al moet je af en toe natuurlijk wel op tafel durven kloppen en een positie nemen.”
Hebben die talenten je ook tot CEO gemaakt van Flanders Classics?
“(lacht) Dat moet je niet aan mij vragen, maar aan Wouter Vandenhaute. Ik geloof niet dat ik de typische baas ben, maar ik probeer wel altijd een soort van leider te zijn. Mijn passie voor de sport, voor het basket en het wielrennen, zat er zeker ook voor een groot deel tussen. Gepassioneerd zijn door wat je doet is zo enorm belangrijk. En verder heb ik de voorbije jaren heel veel geluisterd, gekeken en geleerd, al doende.”
Welke gaten in je kennis moest je nog vullen?
“Alles rond finance bijvoorbeeld, daar had ik weinig kaas van gegeten. Op dat vlak laat ik mezelf goed omringen. Het leiden van een grote organisatie betekent ook dat je mensen ownership moet geven. Op een doordeweekse dag telt ons team een 25 man, bij evenementen zijn dat er een paar duizend. Dan moet je leren loslaten, wat niet bepaald in mijn aard ligt.”
Hoe zit het met je work-lifebalance
“(Spontaan) Dat is een uitdaging, veel meer nog dan toen ik basketter was. Ik kan eerlijk zeggen: ik heb de laatste jaren hard gewerkt. In mijn functie is het ook niet makkelijk om de knop om te draaien. Dit coronaseizoen werden we elke dag wel met iets nieuws geconfronteerd. Vrije avonden zijn schaars, dus ik ben blij dat ik mijn job heel graag doe. En daarnaast probeer ik wat tijd te maken voor mijn gezin en om zelf nog wat te sporten. In mijn hoofd is het nooit stil, maar zolang ik elke week een paar uur op mijn fiets kan stappen, iPhone op stil, heb ik rust genoeg.”
Te veel mensen laten het na om op de juiste momenten stil te staan bij waar ze écht graag mee bezig zijn.
Hoe maak je een oertraditie als het wielrennen futureproof?
“Ik denk dat je soms even moet vergeten dat je met wielrennen bezig bent. Je kijkt beter naar wat de algemene evoluties zijn; niet alleen in de sport, maar ook op vlak van technologische innovatie, gendergelijkheid of duurzaamheid. De vraag is: hoe kun je de traditie van het wielrennen respecteren en er toch voor zorgen dat de sport ook binnen 20 tot 40 jaar nog zijn plaats heeft binnen onze tijdsbesteding?”
Visie haalt het dus boven glamour?
“(lacht) Ja, inderdaad. Mensen die alleen de glanszijde van de job zien, krijgen maar een fractie van het plaatje mee. Dat ik een coole job heb, ja sowieso. Maar het is ook hard labeur én je moet tegen zere schenen durven schoppen. Dat is nu eenmaal nodig als je dingen wilt veranderen. Het grootste gevaar is om ervan uit te gaan dat alles goed is zoals het altijd was. Zo word je als bedrijf vandaag al gauw voorbij gelopen.”
fact
Dilemma: de Rode Duivels die in 2021 het EK winnen of Wout Van Aert die de Ronde wint?
“Lastig. Doe dan toch maar de Rode Duivels. Wout heeft nog heel wat kansen om de Ronde te winnen en hij zal dat zeker doen. Of ik zelf een stiekeme favoriet heb bij de start van onze koersen? Ik kijk daar heel neutraal naar. Je moet als organisator toch ergens rekening houden met exposure: als die of die renner wint, stijgt de waarde van je product. Dit jaar zijn we dus verwend geweest.”
