Jennifer Bonsenge: “Je moet niet op je lauweren rusten na een succes, je moet ervoor gaan”

Laten we even terug in de tijd gaan! Het begon allemaal met een dansvideo, kun je ons daar meer over vertellen?

“In 2019 ontdekte het grote publiek mij in een video met een choreografie op het Congolese lied ‘La Katangaise’, samen met mijn leerlinge Anaé Romyns, destijds negen jaar oud. Dankzij het vrolijke karakter, inclusiviteit en culturele uitwisseling ging de choreografie viraal en wist die miljoenen kijkers te bereiken, wat ons van Sint-Jans-Molenbeek naar de set van de Amerikaanse tv-show ‘The Ellen DeGeneres Show‘ in Los Angeles bracht. Ik had nooit durven dromen van zo’n impact, het was waanzinnig.”

Voor de lezers die ‘La Katangaise’ niet kennen, waar staat die Congolese dans voor die jou op de kaart zette?

“‘La Katangaise’ gaat over een vrouw die door iedereen begeerd wordt omdat ze zo mooi is. Mijn interpretatie van deze dans draait om openheid en vrijheid. Ze klapt in haar handen, is zelfverzekerd en niet bang voor de blik van anderen. Ze heeft plezier en dat deelt ze ook. Deze dans heeft enorm veel invloed gehad op mijn carrière, omdat mensen verrast waren door de culturele diepgang. Ik heb een verborgen culturele traditie in de spotlight gezet, die niet te linken is aan urban culture.”

Aan de basis van deze virale video staat een uniek duo, kun je ons meer vertellen over de relatie die je hebt met Anaé?

“Anaé is een klein meisje dat ik beschouw als familie. Ze is mijn leerling. In die tijd postte en danste ik al met haar op sociale media. We zien elkaar graag en dat is zichtbaar. Met haar is alles spontaan. Ik denk dat mensen getuige waren van deze verbondenheid en dat maakt het succesverhaal des te mooier. Onze choreografie werd gedragen door een positieve emotie. Uiteindelijk werd deze dans het bewijs van een unieke verbintenis en de kracht van een verrassend duo dat benadrukt dat liefde geen kleur kent. Op een bepaalde manier werd de dans geadoreerd als pure kunst.”

Hoe was je passage in de show van de beroemde talkshowhost Ellen DeGeneres?

“Het was gewoon ongelooflijk! Anaé en haar familie hadden nog nooit gevlogen, dus dit avontuur naar de VS was meer dan gedenkwaardig. Ik was 24 en nam een hele familie mee naar het onbekende. Ik was enorm met hen begaan en zorgde voor een goede communicatie, aangezien ik naar het Engels moest vertalen. Het was een emotionele reis die nog maar het begin was van de zeer intense media-aandacht bij onze terugkeer.”

We zijn nu vijf jaar later. Wat is jouw kijk op dit succes: a once in a lifetime experience of de eerste bouwsteen van een  groter avontuur ?

“De eerste steen van een groter bouwwerk. Ik heb fouten gemaakt die mijn imago hebben aangetast. Intussen heb ik geleerd hoe de muziekindustrie werkt en hoe ik mijn imago moet beschermen. Plotseling was ik een wereldwijd fenomeen in de danswereld. Dan moet je een manager onder de arm nemen en jezelf opnieuw uitvinden. Mijn familie komt uit Molenbeek en heeft altijd bescheiden geleefd. Ik ben de eerste in mijn familie die zich op financieel vlak geen zorgen moet maken, en dat nog wel dankzij een artistieke carrière, wat voor velen een risicovolle gok is. Ik had geen mentor. Mijn succes is een lange reeks van kleine stappen, van ‘eerste keren’ en nieuwe ervaringen. In de afgelopen vijf jaar heb ik zelfstandig het klappen van de zweep geleerd, stap voor stap. Ik was erg naïef, maar ik heb nergens spijt van, want ik had het niet anders kunnen leren. Door risico’s te nemen kun je internationaal je grenzen verleggen. Je kunt niet na één succesmoment rusten, je moet doorgaan. De sleutels tot succes zijn vastberadenheid, motivatie en hard werken.”

Je hebt je twee miljoen volgers op Instagram en je moment in de spotlights gebruikt als springplank naar een veelzijdige carrière. Zie je jezelf eerder als danseres of als choreografe?

“Ik zal altijd een danseres zijn. Maar de competitiedrang die me eerst dreef is tegenwoordig niet meer zo sterk aanwezig. Afgelopen jaar heeft mijn rol als choreografe 80% van mijn tijd in beslag genomen. Ik heb zo 10 maand gereisd en opdrachten aanvaard in België, Frankrijk, Nederland en Afrika. Gaandeweg heb ik kunnen profiteren van mijn moment of fame in 2019, en nu werk ik aan choreografieën voor internationaal gerenommeerde artiesten zoals Aya Nakumara, Burna Boy en Fally Ipupa. Dit jaar is gestart op hetzelfde elan, met nog meer choreografieën en opdrachten als movement director voor verschillende reclamecampagnes.”

Liggen er andere projecten in het verschiet waarin je gelooft?

“Oh zeker! Een van mijn prioriteiten is om mijn geloofwaardigheid in de danswereld in te zetten voor de ontwikkeling van de artistieke cultuur in Afrika. Ik wil een sterke nalatenschap achterlaten en bijdragen aan iets groters, zoals een kunstschool oprichten die authentieke artiesten voortbrengt, of ze nu van dansen, zingen of schilderen houden. Het idee is om een platform te creëren dat kansen biedt. Het equivalent van een agentschap, dat opleidt, diploma’s uitreikt en werkkansen biedt in de artistieke wereld. De interesse in Afrikaanse dans groeit, maar Afrikaanse dansers profiteren nog niet van deze opleving. Europa is niet het enige paradijs.”

Welk advies zou je geven aan jonge kunstenaars die hopen op hetzelfde succes via sociale media?

“Luister niet zomaar naar iedereen. Werk hard. Het is een strijd tussen jou en jezelf. Het beroep van danser wordt geassocieerd met puur vertier en niets meer, terwijl een danser bovenal een atleet is. Er heersen veel labels en misverstanden over wat een danser is. Dit moet je weten. Je moet je ertegen wapenen en bereid zijn om hard te werken. Wat bekendheid betreft: het is waar dat sociale media vandaag de dag een geweldige etalage zijn die je moet weten te gebruiken.”

“Maar let op, influencer is een ander beroep. Content creëren en het publiek visueel raken is een pluspunt, maar het is niet de kern van het beroep van danser. Als je er talent voor hebt, zet dat dan in. Maar denk niet dat alleen sociale media je naar de top zullen brengen. Het aantal volgers weerspiegelt niet de kwaliteit van je werk. In de danswereld zijn wedstrijden en competities ook essentieel. Sociale media zijn niet de enige manier. Bekendheid kan je ook verwerven via mond-tot-mondreclame of door een artiest die een ander talent wil promoten via zijn netwerk. Wat je hulplijn ook mag zijn, werk is de sleutel.”

Hoe kan je als artiest blijven boeien?

“De Katangaise is een van mijn bekendste choreografieën, maar ik heb sindsdien nog veel meer gedaan! Succes behouden komt ook door hard werken. De jongeren van vijf jaar geleden kennen mij, de ‘nieuwe jongeren’ niet, dus het is cruciaal om jezelf continu te vernieuwen. Het is een moeilijk en ondankbaar beroep. In deze snel evoluerende wereld is relevant blijven een taak die er nooit op zit. Men gaat heel snel over op iets anders en je mag niet vergeten worden.”

Je wordt op straat herkend, zelfs buiten de landsgrenzen. Wat doet het met jou om als sterk vrouwelijk rolmodel gezien te worden?

“Het is een eer. Het is zo bevredigend. Ik voel me trots en nederig tegelijk, want soms vergeet je met de tijd wat je allemaal al hebt bereikt. Hoewel ik in het heden leef, raakt het me als ik terugkijk op de afgelopen vijf jaar. Elke stap van deze reis heeft betekenis gehad en heeft dat nog steeds.”

“Als vrouw is de sociale druk enorm. Als kunstenaar is dat evenzeer het geval omdat dit beroep niet als ‘realistisch’ wordt beschouwd. Voor mij is het essentieel om dag na dag te groeien zonder een kalender te volgen die anderen mij opleggen. Ik ben 30 jaar oud, ik kom uit de Afrikaanse cultuur, ik ben danseres, choreografe en ik heb geen kinderen. Elk van deze feiten is het resultaat van mijn keuzes, van mijn ambitie. Wanneer een vrouw besluit om het klassieke pad van ‘huisje, tuintje, boompje, kindje’ niet te volgen, is dat voor mij een echt teken van moed. Je moet durven tegen de stroom in te gaan en je innerlijke vuur te volgen zonder je zorgen te maken over wat anderen zeggen. Door de eerste te zijn, kan je misschien andere jonge vrouwen inspireren om hun dromen waar te maken. In het leven moet je trouw blijven aan jezelf en dat met het hart op de juiste plaats. Laten we trots zijn op onszelf. Mijn passie is mijn carrière!”