Belgische baan, buitenlandse werknemer

Werkkrachten zoeken over de grens

Vrachtwagenchauffeurs, lassers, bouwvakkers en onderhoudstechnici, maar evengoed machineoperatoren of IT’ers: elke Belgische bedrijfsleider zal beamen dat er voor dat soort profielen tegenwoordig bijna gevochten wordt op de arbeidsmarkt. Het aantal kandidaten is laag, de vraag is erg hoog en die schaarste noopt ondernemingen tot creatieve ingrepen. Omdat ze hun vacatures bijna niet meer ingevuld krijgen, willen almaar meer bedrijven over de grens kijken, richting Zuid-Europa, Oost-Europa, tot zelfs buiten de EU voor uitzendarbeid. Omgekeerd willen heel wat kandidaten uit het buitenland wat graag bij ons aan de slag. De reden ligt voor de hand: onze lonen liggen een stuk hoger dan in het thuisland. 

Er lijkt dus een vruchtbare verhouding te bestaan tussen vraag en aanbod, maar dan komen vaak de praktische bezwaren roet in het eten gooien. Kandidaten zoeken in landen waar je de taal niet machtig bent, is bijvoorbeeld al geen evidente klus. Bovendien zijn er een boel praktische besognes: buitenlanders inschrijven, helpen met huisvesten, hen aan een bankrekening helpen… Zaken waar het gemiddelde hr-departement niet veel kaas van heeft gegeten. 

Igor Van Assche zag het gat in de markt. In 2007 richt hij Link2Europe op, een rekruteringsbedrijf dat exclusief met buitenlandse uitzendarbeid werkt voor Belgische bedrijven. “Sinds de oprichting zijn wij de enige die deze niche op de arbeidsmarkt exclusief bedienen”, zegt General Manager Natascha Nagels. “Er zijn wel concullega’s die ook buitenlandse werkkrachten leveren, maar voor ons is dit onze corebusiness. Wij doen ook geen detachering of onderaanneming, wij leveren internationaal personeel op uitzendbasis of meteen via een vast contract. Punt.” 

500 man per jaar

Link2Europe kan momenteel uitzendarbeid “putten” uit zowat alle Europese landen. In de zeven belangrijkste EU-landen heeft het bedrijf partnerships afgesloten met lokale rekruteringsbureaus. Het bedrijf haalt ongeveer 500 buitenlandse werknemers per jaar naar België. “Het pure rekruteringsproces verschilt eigenlijk niet zo veel met hoe het in ons land gebeurt”, zegt Nagels. “Kandidaten worden gescreend op basis van competenties en diploma’s in een persoonlijk gesprek. De echte eindselectie – stellen we iemand voor aan een bepaald bedrijf of niet – gebeurt in België. Wat wel helemaal anders is, is onze dienstverlening. Wij zijn eigenlijk veel meer dan een uitzend- of rekruteringskantoor. Zeker de helft van onze tijd en inspanningen gaat naar het ondersteunen van de mensen die we naar hier halen. Vanaf het moment dat kandidaten thuis vertrekken, totdat ze het contract tekenen, en zelfs daarna zijn wij er om hen te ondersteunen.”

Dat proces begint al voor ze echt aan de slag gaan bij hun nieuwe werkgever. Nagels: “Kandidaten worden geholpen met de documenten die ze in hun thuisland moeten aanvragen. De dag voor ze beginnen ontvangen we hen persoonlijk op kantoor, overlopen we hun arbeidscontract, we zorgen dat ze een bankrekening hebben, dat ze aangesloten zijn bij een ziekenfonds, dat ze een rijksregisternummer hebben, dat ze ingeschreven zijn bij de hulpkas… Dat is ook nodig: veel wettelijk verplichte documenten zijn door de taalwet in ons land enkel beschikbaar in het Nederlands of het Frans. Tja, daar heb je als Pool of Bulgaar dus niet veel aan.”

Huisvesting

Zelfs bij de huisvesting hebben Nagels en haar collega’s een vinger in de pap. “Wij hebben bijvoorbeeld eigen huizen waar de mensen kunnen verblijven voordat ze naar een eigen woning op zoek gaan. Dat zijn perfect onderhouden woningen, voorzien van alle comfort. En het gaat nog verder: we zorgen voor vervoer zodat ze op hun werk geraken, we vullen alle paperassen in voor de gemeente waar ze gaan wonen en we helpen met hun belastingaangiften. Daarvoor werken we dan weer samen met gespecialiseerde boekhoudkantoren die op de hoogte zijn van de buitenlandse wetten.”

Helpen integreren

Al die ondersteuning is geen onnodig gepamper, onderstreept Nagels, maar een uiting van respect en warmte voor de uitzendkracht. “Kijk, die mensen willen hier komen werken, zij kiezen heel bewust voor België. Zij móéten hier niet komen werken, en kunnen evengoed aan de slag in Frankrijk, Nederland, Groot-Brittannië, Duitsland, noem maar op.  Zij laten vaak ook hun gezin achter, komen in een compleet ander land terecht, met een andere cultuur en een andere taal. Meestal spreken ze wel Engels of Frans, maar Nederlands bijna nooit. Ik vind het niet meer dan normaal dat wij hen zo goed mogelijk proberen te helpen en integreren. Wellbeing is één van onze kernwaarden, dat betekent dat wij respectvol met hen omgaan. Dat verwachten we trouwens ook van de bedrijven waar ze gaan werken.” 

Wederzijds respect

Meestal is dat wederzijds respect er wel, al verloopt het soms met horten en stoten, geeft Nagels toe. “Onze klant moet ervoor openstaan, en dat bespreken we op voorhand. Maar het gebeurt bijvoorbeeld wel eens dat een van onze werknemers terechtkomt in een ploeg vol Nederlandstaligen. Dan moet men, zeker in het begin, wel een beetje geduld en empathie kunnen opbrengen. Door heel open en eerlijk te communiceren, zowel met de buitenlandse uitzendkracht als met de Vlaamse collega’s, geraak je meestal al heel ver. Trouwens: in het overgrote deel van de gevallen zijn de mensen die wij naar hier halen zeer ervaren werklui die hun job al jaren onder de knie hebben. Het zijn geen juniors die bij wijze van spreken gisteren van de schoolbanken zijn gekomen. Zij hebben in hun thuisland al lang bewezen dat ze over de nodige skills beschikken. Zodra men dat ook hier door heeft, gaat alles meestal een stuk vlotter.” 

Winter- en zomerbanden

Link2Europe haalt zowel mensen naar België die tijdelijke contracten uitvoeren als vaste werknemers. “We bedienen ook quasi alle sectoren,”, zegt Nagels. “We hebben ons ook heel lang gespecialiseerd in uitzendarbeid, maar sinds vorig jaar kunnen we ook hooggeschoolde bedienden leveren. Ook de landen waar onze mensen vandaan komen fluctueren voortdurend. Vroeger stond bijvoorbeeld Polen met stip op nummer één. Maar ondertussen is het land zelf veel welvarender geworden en voelen de Polen veel minder de nood om naar het buitenland te trekken. Ze kunnen gemakkelijker in eigen land aan de slag.”

De redenen waarom bedrijven op de diensten van Link2Europe beroep doen, laten zich eenvoudig samenvatten. “Ofwel vinden de bedrijven de benodigde competenties niet in eigen land. Ofwel hebben ze de volumes niet om er mensen permanent voor in dienst te nemen. De bandencentrales zijn bijvoorbeeld een goed voorbeeld van die tweede situatie. Bandencentrales hebben twee enorme piekmomenten: wanneer mensen hun zomer- naar winterbanden wisselen en omgekeerd. Twee à drie maanden is er dan enorm veel werk, maar omdat die periodes zo kort zijn, is het economisch niet zinvol om mensen daarvoor vast in dienst te nemen. Wel, wij hebben een heel contingent van buitenlandse bandenmonteurs die hier in de centrales komen helpen. Zij komen elk jaar voor een paar maanden naar België en als het werk vermindert, keren ze terug naar hun eigen land. Iedereen tevreden.” 

Buiten de EU

Tot vorig jaar beperkte Link2Europe zich voornamelijk tot het rekruteren van mensen uit de Europese Unie. Door de nieuwe single permit-wetgeving is het veel eenvoudiger geworden om ook kandidaten buiten de EU hier aan de slag te helpen. “Die single permit heeft voor ons veel veranderd”, zegt Nagels. “Vroeger duurde het gemakkelijk vier tot zes maanden vooraleer al het papierwerk rond was om iemand van buiten de EU hier te laten werken. Nu is dat nog drie tot zes weken. We voelen ook dat dat in het voordeel is van onze bedrijven. Textielarbeiders, bijvoorbeeld, zijn in Europa stilaan een uitstervend ras, zelfs in Oost-Europa. Soms zijn bepaalde landen ook heel erg in specifieke profielen gespecialiseerd. India staat er bijvoorbeeld om bekend om goede IT’ers te kunnen leveren.”

Goed voor onze maatschappij

Tot slot wil Nagels nog een lans breken voor het openhalen van de grenzen en het verwelkomen van buitenlandse werknemers. “Uiteindelijk profiteren we daar allemaal van, zowel de buitenlanders als de Belgen zelf. Doordat wij buitenlandse werkkrachten naar hier halen, kunnen Belgische bedrijven produceren en floreren. Dat is ook goed voor de volledige Belgische economie. Onze mensen komen niet naar hier voor stempelgeld of om ‘op onze kap te leven’. Zij werken hard en betalen hier alle mogelijk belastingen en taksen. En dat komt uiteindelijk ten goede van onze hele maatschappij.”