Weinig stress voor Belle Perez

Wanneer ze niet al zingend op het podium staat, is de kans groot dat je Belle Perez al spelend bij zoontje Ellía terugvindt. “Een klein wondertje dat helemaal afhankelijk is van jou, dat is echt een magisch gevoel.” Mama zijn, dat is iets waar ze met plezier tijd voor vrijmaakt.

Het zijn drukke tijden voor de Spaanse zangeres Belle Perez. Tussen alle optredens en de voorbereiding van haar jubileumconcert op 1 juni in De Roma in Antwerpen door, is er ook nog haar zoontje Ellía. “Ik heb een heel hectische, maar gelukkig ook wel flexibele job. Mijn agenda kan op één dag helemaal veranderen. Daarom probeer ik twee volledige weekdagen vrij te houden om met Ellía bezig te zijn. Dan plan ik niets in, die dagen zijn helemaal voor hem.” vertelt Belle Perez.

Heeft het ouderschap jouw kijk op de wereld veranderd?

“Ik denk dat het ouderschap mij eerder gevoelsmatig heeft veranderd. Een kindje dat van jou afhankelijk is, dat maakt je kwetsbaarder. Een kind vraagt heel veel aandacht en je draagt een enorme verantwoordelijkheid. Ik vind dat iets heel moois. Ik weet dat Ellía ons aankijkt en denkt ‘oh, mama kan mij met alles helpen’ of ‘papa is mijn held’. Dat is prachtig om aan te voelen. Ik heb verder ook veel beter leren relativeren. In ons huis wordt echt geleefd nu. Dat hoort erbij: leren dat je soms de boel moet laten voor wat het is. Zijn speeltjes die overal liggen of een verloren sok in de hoek, dat is geweldig. Vroeger zou alles spik en span moeten zijn, maar dankzij dat kindje leer je veel meer te relativeren en weet je dat alles uiteindelijk toch weer goedkomt.” zegt Belle Perez.

Neem je de opvoeding die je zelf thuis hebt gekregen mee in jouw opvoeding van Ellía?

“Bepaalde dingen heb ik zeker overgenomen. Ik hecht er bijvoorbeeld veel belang aan dat er veel tijd met de oma’s en de opa’s wordt gespendeerd. Die familie en die warmte die daarbij komt kijken, wil ik hem echt mee doen beleven. Ellía is nu 2 jaar en 3 maanden oud, dus volop aan het peuterpuberen. Die leeftijd is heel cruciaal, omdat ze dan een eigen karakter ontwikkelen. Daarom probeer ik, net zoals mijn ouders dat vroeger bij mij hebben gedaan, duidelijke grenzen te stellen. Ik leg hem heel goed uit wat de normen en de waarden zijn en wat hij niet mag doen. Als hij dingen op de grond gooit, weet hij dat hij die terug moet oprapen. Dat zijn kleine dingen, maar daarom niet minder belangrijk. Zo bereid je hem voor op het leven. Daarnaast maak ik ook duidelijk dat hij weet dat elke tekening die hij maakt, niet altijd even mooi kan zijn. Dat realistische geef ik mee, om hem te leren dat het leven met vallen en opstaan verloopt.”

Door een kindje leer je beter relativeren en weet je dat alles uiteindelijk toch weer goedkomt.

 Zie jij een evolutie in het ouderschap tegenover vroeger?

“Ik denk vooral dat de digitalisering en sociale media soms voor een extra uitdaging kunnen zorgen. Het is gewoon een onderdeel van de toekomst. Op voorhand zei ik zelf dat we Ellía nooit voor de iPad gingen zetten, maar uiteindelijk doe je het toch. Passief televisie kijken probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Dus ik ga bij hem zitten wanneer hij televisie kijkt. Dan probeer ik hem te stimuleren en hem nieuwe woordjes te laten ontdekken, maar ook kleuren, getallen en ga zo maar door. Er zit uiteraard ook wel een ontspannend filmpje tussen, dat is rustgevend en dat kan allemaal. We zitten nu eenmaal in dat tijdperk. Hij moet daarin meegaan, anders kan hij later niet volgen. Daarnaast probeer ik evengoed alle sociale contacten zoals activiteiten in de speeltuin en de dierentuin te doen, zodat hij alles meekrijgt. Dat aspect is even belangrijk.” legt Belle Perez uit.

Heb je het gevoel dat je beter weet wat je wil in de opvoeding, omdat je pas op latere leeftijd mama bent geworden?

“Ik heb die keuze bewust gemaakt om pas op mijn 40^ste een kind te krijgen. Als ik op 30-jarige leeftijd Ellia had gekregen, dan had ik de opvoeding niet kunnen aanpakken zoals ik het nu doe. Ik zat echt in een heel andere levensfase. Veel mensen stelden mij de vraag waarom ik zo lang heb gedacht, omdat mijn man Wout en ik toch al lang samen zijn. Er heerst echt een sociale druk – ‘wanneer ga je trouwen?’ en ‘wanneer is het tijd voor kinderen?’– , alsof dat een must is. Het is niet dat ik ooit twijfelde of ik het wel of niet zou doen.”

“Als ik in de toekomst keek, wist ik dat er sowieso ooit een kleintje ging komen, maar wel wanneer de tijd daar rijp voor was. We voelden het gewoon nog niet toen. Mijn moeder vond het waarschijnlijk soms wel jammer dat ik niet kon zeggen dat we bijvoorbeeld dat jaar zwanger zouden proberen geraken. Maar voor mij moest het gewoon kloppen. Op een gegeven moment kwam die drang om moeder te worden zo fel op en dan zijn we er volledig voor gegaan. Dan zie je dat alle puzzelstukjes plots in elkaar vallen.” zegt Belle Perez.

Was het een aangename zwangerschap?

“Ja, eigenlijk wel. Ik moet toegeven dat we op een vlotte manier zwanger zijn geraakt. Die biologische klok begon te tikken, ik voelde dat ik mama wilde worden en ik had ook onmiddellijk het gevoel dat ik zwanger was. Ik voelde dat meteen aan mijn lichaam, heel raar. Echt een geweldige ervaring. Verder had ik niet zo veel last van kwaaltjes. Ik ben in samenspraak met de gynaecoloog ook blijven optreden tot vlak voor de bevalling. Ik heb nog gezongen en ben blijven shaken op het podium. Qua beweging was dat ineens perfect voor tijdens de zwangerschap, al was ik op het einde wel vaker buiten adem dan toen ik nog niet zwanger was (lacht). Tegen het einde hield ik wel meer vocht vast en had ik opgezwollen voeten, ook kon ik de smaak van avocado niet meer verdragen. Voor de rest kan ik zeker niet klagen. Het was een fijne zwangerschap.” legt Belle Perez uit.

Dat realistische geef ik mee met mijn kind, hem leren dat het leven met vallen en opstaan verloopt.

Hoe hoop je dat Ellía later terugkijkt op zijn opvoeding?

“Bij het opvoeden van een kind is het altijd wat zoeken. Ik vraag me wel vaak af of ik het wel goed doe…  Ja, vanaf wanneer kun je eigenlijk zeggen dat de opvoeding van je kind geslaagd is? Het gemakkelijke gedeelte is je kind liefde geven. Daarnaast komt het moeilijke: hem grenzen aanleren en bijsturen waar nodig. Dat merk ik nu al, tijdens dat peuterpuberen. Ik heb op een bepaald moment letterlijk tegen mijn ouders gezegd dat ik hen heel dankbaar ben, dat ik heel blij ben met hun opvoeding en dat ze dat goed gedaan hebben. Het zou mooi zijn moest Ellíadat op een dag ook tegen ons zeggen, natuurlijk. Dan weet je dat je bent geslaagd in je opzet.” vertelt Belle Perez.