Carl Heyrman: Meer respect voor water
Water. Het lijkt vanzelfsprekend, maar water is met stip de meest waardevolle grondstof ter wereld. We kunnen niet zonder, maar beseffen dat misschien niet voldoende. We zullen met zijn allen meer respect moeten opbrengen voor dit blauwe goud en onze gewoontes moeten aanpassen indien we niet in de problemen willen komen.
De zomer ligt weer achter ons. Voor het derde jaar op rij hebben we hittegolven beleefd. De hoogste temperatuur ooit werd opgetekend in Ukkel. Er viel minder regen en wanneer het regende, was het vaak kort en hevig, waardoor onze riolen de overvloed niet aankonden. Als we de voorspellingsmodellen mogen geloven, dan wordt dit het nieuwe normaal.
Gedurende zijn evolutie, die zo’n 200.000 jaar geleden begon, heeft de moderne mens zich voortdurend moeten aanpassen aan wijzigende omstandigheden om te kunnen overleven. En die noodzaak blijft. Hoe moeten wij omgaan met de steeds groter wordende druk op de waterbeschikbaarheid? Hoe vermijden we overstromingen? Het zijn prangende vragen waarop het antwoord ligt in het aanpassingsvermogen van de mens.
Lang heeft de gedachte overheerst dat water in Vlaanderen in overvloed aanwezig is. Waar is de tijd dat mijn vader in de zomer het gazon de ganse nacht door sproeide? Hij is er van de ene op de andere dag mee gestopt toen kraanwater per kubieke meter diende te worden betaald en niet langer per kraan. Responsabilisering door de portemonnee aan te spreken, zou je kunnen zeggen. Doeltreffend? Dat wel, maar kraanwater is in eerste instantie een levensmiddel dat beschikbaar én betaalbaar moet blijven voor iedereen.
De waarde van water is te groot om er onzorgvuldig mee om te gaan.
Dat brengt ons bij de werkelijke reden om ons aan te passen: de WAARDE van water voor het menselijk bestaan en bij uitbreiding voor alle leven op aarde is te groot om er onzorgvuldig mee om te gaan. Respect voor water, dat moeten we meer opbrengen. Iedereen. Altijd. Overal.
Maar hoe gaan we dit doen? Kunnen we door minder te verharden de regen opnieuw de kans geven om in de bodem te dringen en het grondwater op peil te houden? Kunnen we onze rivieren terug laten meanderen, waardoor ze meer water kunnen bergen? Of dienen we meer water op te slaan in individuele regenwaterputten of in collectieve bekkens? Zullen we onze medicijnresten voortaan afgeven bij de apotheker in plaats van ze door te spoelen in het toilet? Dienen we ons regenwater en afvalwater niet verder te scheiden om te vermijden dat ongezuiverd afvalwater bij een onweer via overstorten in onze rivieren terechtkomt? Doen we voldoende om onze drinkwaterbronnen te beschermen?
Hebben we kraanwater nodig om onze tuin te besproeien? Kan dat niet beter en goedkoper met regenwater? Kunnen we niet meer droogtebestendige beplanting voorzien in onze tuin en op de akkers? Gaan we voldoende spaarzaam om met water? Is ons afvalwater niet herbruikbaar voor een andere toepassing?
Het zijn maar enkele van de vele vragen die we onszelf kunnen stellen en waarvan de antwoorden ons mogelijkheden bieden om ons aan te passen aan de nieuwe realiteit. En dat we ons kunnen aanpassen, dat bewijzen we al 200.000 jaar.