Hooverphonic wordt 25 in 2020!

De band Hooverphonic blaast 25 kaarsjes uit in 2020. Voor ze dat gaan vieren, duiken Alex Callier, Raymond Geerts en Luka Cruysberghs, elk op hun eigen manier, de eindejaarperiode in. Hoe brengen zij kerst en Nieuwjaar door? Wat zijn hun goede voornemens? En wat staat er op het menu?

We ontmoeten Hooverphonic net voor ze een concert geven in het Concertgebouw in Brugge. Het zijn de laatste loodjes voor de stekker er even uit gaat en ze kunnen genieten van een welverdiende rustperiode. 

Hoe zit jullie eindejaar eruit? 

Alex: “In principe werken we tijdens het eindejaar niet. Met Hooverphonic hebben we ooit wel eens enkele kerstconcerten gegeven en vorig jaar hebben we tussen kerst en Nieuwjaar een concert gedaan in de Lotto Arena. Maar dat is eerder uitzonderlijk. In principe nemen wij gewoon verlof, zoals iedereen.”

Wat doen jullie dan wel, als er niet gewerkt wordt? 

Alex: “Ik vier die periode heel traditioneel. Kerstavond is sowieso een familiefeest, afwisselend bij ons of bij een van mijn neven. Kerstdag zelf vier ik bij mijn schoonfamilie. En oudjaar vier ik altijd met vrienden. Dat is elk jaar zo. Het menu met oudjaar is trouwens ook elk jaar hetzelfde: gemarineerde zalm en kreeft Belle-Vue. Naar een recept van mijn grootvader, die vroeger een restaurant had. Alleen het dessert kan anders zijn, maar meestal is dat ook een klassieker, een tarte tatin of zo. Tussen kerst en Nieuwjaar doe ik eigenlijk niet zo veel. Veel mensen trekken dan naar het buitenland, ik blijf dan meestal gewoon thuis. Ik ben tijdens de rest van het jaar al genoeg weg.” 

Mijn menu met oudjaar is elk jaar hetzelfde: gemarineerde zalm en kreeft Belle-vue.
Alex Callier

Luka en Raymond, hoe is dat voor jullie? 

Raymond: “Ongeveer hetzelfde, ik vier die dagen vooral met dichte familie, mijn zoon, mijn vriendin en haar kinderen. Ik wil die dagen vooral vrijmaken voor de mensen die je tijdens het jaar…’verwaarloosd’ is misschien een groot woord, maar die je toch minder ziet dan je soms zou willen. Omdat je op tour bent in het buitenland, of in de studio aan nieuw materiaal werkt.”

Luka: “Het is een van mijn favoriete periodes van het jaar, maar tegelijk ook een heel drukke periode. Er zijn altijd veel feestjes en ik moet voor veel mensen cadeautjes kopen, we crossen de hele tijd van hot naar her.”

Alex: “Dat heb je natuurlijk wel met een familie vol pluspapa’s en plusmama’s (lacht).” 

Luka: “Inderdaad. En op oudejaar ga ik uit. Dat is ook een traditie, altijd met dezelfde vrienden.”

Hebben jullie al goede voornemens gemaakt? 

Luka: “Ja, meer sporten en gezonder eten. En nog beter zingen (lacht).” 

Alex: “Ik heb me voorgenomen wat minder te werken. Ik weet nu al dat waarschijnlijk niet zal lukken (lacht). Maar ik ga het toch proberen.”

Luka: “Jij werkt inderdaad echt wel heel veel.” 

Alex: “Het voordeel is wel dat we sinds kort een hond hebben. Dus ik moét geregeld met dat beest wandelen. Ik zie dat ook aan mijn stappenteller; mijn gemiddeld aantal stappen is omhooggeschoten.”

Raymond: “Mijn enige goede voornemen is meer naar de kinesist gaan. Omdat ik met een hernia sukkel. En dan kan ik ook terug meer sporten, want die rug houdt me nu wel een beetje tegen. Ik voetbal graag, ik tennis graag, maar momenteel lukt dat allemaal niet goed meer. Oh ja, en meer fietsen. Want ik heb een nieuwe fiets gekocht.” 

Ik wil eindejaar vooral vrijmaken voor de mensen die je tijdens het jaar minder ziet dan je soms zou willen.
Raymond Geerts

Waar kijken jullie naar uit in 2020?

Luka: “Eurosong!”

Alex: “Ja, ik ook, maar toch vooral naar de concerten voor de twintigste verjaardag van ‘The Magificent Tree’. Zo’n internationale tour met lokale orkesten…dat gaat heel tof worden. Eurosong ook, natuurlijk. We spelen in België vanaf januari ook nog een theatertour met 25 concerten voor ‘Looking For Stars’. En we gaan ook nog wat festivals doen. Het gaat een zeer boeiend en leuk jaar worden, denk ik.” 

Is er nog een droomproject dat jullie graag willen doen? Ik zeg maar wat: een soundtrack voor een film maken.

Alex: “Ons droomproject is vooral wat we nu doen nog zo lang mogelijk volhouden.” 

Raymond: “Ja, dat denk ik ook. We zijn nu 25 jaar bezig, ik zou er graag nog wel een aantal jaren bij doen.” 

Alex: “Een soundtrack maken, is nu niet meteen een droomproject, moet ik toegeven. Ik heb het ooit al eens gedaan (voor de film Shades van Eric Van Looy, red.). Je moet je als muzikant dan toch altijd schikken naar de wensen van een regisseur én een producer. Ik ben nogal vrijgevochten, dus dat lukt mij niet altijd even goed (lacht). Mocht er een project voorbijkomen dat ik echt helemaal zie zitten, met een regisseur met wie het supergoed klikt en die mij helemaal mijn ding laat doen… dan wil ik er wel eens over nadenken.”

Raymond: “En leent onze muziek zich wel voor een Belgische film?”

Alex: “Ja, dat is nog zoiets. De muziek in Belgische films is toch vaak, hoe zal ik het zeggen… Permeke-achtig. Dat zit dikwijls nogal diep verankerd in de klei. Dat moet iets met een accordeon zijn, of iets heel klein. Terwijl wij vaak voor een ‘big sound’ gaan. ‘Rundskop’ of pakweg de films van de gebroeders Dardenne, die zijn fantastisch, maar ik zie mezelf daar geen muziek voor schrijven. Ook niet voor een grote Hollywood-actiefilm, hoor. Onze muziek is nogal lyrisch, een beetje dromerig en orkestraal, met ook een melancholisch kantje… dat past daar niet bij. Zoiets als ‘Amélie Poulain’, dat zou misschien nog wel iets zijn.” 

Om af te sluiten: welke raad zouden jullie een beginnende groep willen geven? 

Raymond: “Zorg dat je een uitstekende advocaat hebt. Ongeveer elke groep is ooit tijdens hun carrière wel eens belazerd geweest, zelfs The Rolling Stones en Bob Dylan. Die advocaat zal op een gegeven moment dus echt van pas komen.”

Alex: “En kies een unieke naam. Er is maar één groep in de wereld die Hooverphonic heet: als je online zoekt naar Hooverphonic, kom je sowieso bij ons terecht. Er was laatst iemand die me zei dat ik eens naar de groep Brutus moest luisteren. Maar zijn er 25 bands die Brutus heten. Zeker in deze internettijden heeft een unieke naam zijn nut. En natuurlijk ook: creëer je eigen geluid en val daarmee op. Maar hou daar aan de andere kant ook weer niet té krampachtig aan vast. Cigarettes After Sex is een erg goede groep, maar hun tweede plaat is identiek hetzelfde als de eerste. En dat is natuurlijk herkenbaar, maar ook wel jammer. Wij hebben popnummers, maar ook triphop en disco, heel uiteenlopende dingen, maar toch nog altijd met een Hooverphonic-touch.”