studie
Jongeren

Pretstudies: yay or nay?

05.03.2019
door Grete Simkuté

Pretstudies: opleidingen die studenten zogenaamd klaarstomen voor werkloosheid. Met name de alfa’s en de gamma’s, studenten die zich bezighouden met ‘zachte’ wetenschapsgebieden, mogen die belediging in ontvangst nemen. Deze drie ex-pretstudenten zijn echter wél heel blij met hun ‘economisch nutteloze’ opleiding of ervaring – en vertellen waarom. 

Tomas Serrien
Filosoof, muzikant en docent. In 2017 kwam zijn eerste boek uit: Klank: Een Filosofie van de muzikale ervaring. Hij studeerde Wijsbegeerte aan de Universiteit Gent.

Waarom heb je juist voor deze studie gekozen?

“Misschien cliché, maar ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in vragen stellen. Op de middelbaar heb ik als keuzevak filosofie gevolgd en ik had goed contact met mijn godsdienstleraar, die ik altijd inspirerend vond. Het leek me juist fijn om iets te kiezen dat niet direct zou leiden tot één bepaald beroep, maar me iets meer ruimte gaf. Een studie zie ik vooral als een experiment, een manier om meer over jezelf te leren. Filosofie vond ik interessant en zinvol – dat woog voor mij zwaarder dan ‘jobzekerheid’, een begrip dat je overigens ter discussie kunt stellen. Het leven is onvoorspelbaar, onze obsessie met zekerheid mag dus wel wat minder.”

Wat was de grootste les die je hebt geleerd tijdens je opleiding?

“Dat het belangrijk is om onafhankelijk te leren denken en dingen in vraag te stellen. Maar ook om niet té veel vragen te stellen en niet alles relatief te vinden. Het is een evenwichtsoefening. Wijsbegeerte gaat over het aanleren van een techniek, een methode om te zoeken waarop dingen gebaseerd zijn. De opleiding heeft me nog meer gesterkt in een bepaalde opstandigheid, een goede eigenschap. Tijdens de studie nam ik zelf al initiatieven om mijn eigen interesse te onderzoeken, namelijk de muziek, want op de universiteit werd je niet gepusht om je op zo’n gespecialiseerd vakgebied te richten. Uiteindelijk heeft mijn thesis geleid tot mijn boek over muziekfilosofie.”

Zou je deze ‘pretstudie’ aanraden aan anderen?

“Als je houdt van kritisch nadenken over veel verschillende vraagstukken, verspreid over heel de geschiedenis, en je bent niet vies veel lezen en schrijven: jazeker. Maar doe het wel om de juiste redenen. Er zijn mensen die psychologie studeren om hun eigen problemen op te lossen – dat is tricky. Zo moet je ook geen filosofie studeren om de onzekerheid van het leven volledig weg te krijgen. Of deze richting jou een job zal opleveren, weet je van tevoren niet. Mijn ex-studiegenoten werken nu bij een bank, als videograaf… het kan alle kanten op. Je hoeft je niet blind te staren op een diploma, want vanaf het moment dat je in de volwassen jobwereld terechtkomt, moet je toch alles opnieuw leren.”

Elena Peeters
Theatermaakster.
Ze reist met haar voorstellingen, over onder andere een pelgrimstocht naar Rome of de doodstraf, door binnen- en buitenland. Ze studeerde Woordkunst aan het Conservatorium van Antwerpen.

Waarom heb je juist voor deze studie gekozen?

“Ik wilde altijd al op een podium staan. Vroeger deed ik mee met toneelstukjes en musicals op school, want ook zingen deed ik graag. Toen ik een studiekeuze moest maken, had ik geen plan B. Bij de opleiding woordkunst zijn schrijven, podium en media evenwaardig, dat vond ik heel interessant. Mijn ouders waren gelukkig heel ondersteunend, steeds vol vertrouwen in mijn talent en ook heel trots. Ze kwamen naar alle toonmomenten kijken. Ik was op dat moment totaal niet bezig met later – dit is nu eenmaal een sector waarin het moeilijk is om werk te vinden. Ik zag het echt als een manier om mezelf te vormen, niet om een rechtlijnig pad te bewandelen naar één specifiek beroep.”

Wat was de grootste les die je hebt geleerd tijdens je opleiding?

“Zowat alles (lacht). Ik had nul ervaring in dit vak en tijdens mijn opleiding kreeg ik mijn hele vorming. Het programma was zo gevarieerd, waardoor ik mijn eigen stem vond en ook leerde appreciëren. Ik was omringd door veel sterke persoonlijkheden en worstelde lang met het idee dat ik niemand was. Dat is al een leerschool op zich. Het heeft me een heel goede basis gegeven, maar mijn daadkracht, optimisme en werkethiek hebben me uiteindelijk gebracht tot waar ik nu sta. Een ondernemende houding helpt enorm in de cultuursector. Ik heb op veel dingen ‘ja’ gezegd en er steeds voor gezorgd dat wat ik deed goed was, zelfs voor jobs die onbetaald waren.”

Zou je deze ‘pretstudie’ aanraden aan anderen?

“Ja, absoluut. Als ik weer 18 jaar was, zou ik zonder na te denken opnieuw voor deze studie kiezen. Toch zou ik ook willen benadrukken dat je eigen attitude net zo belangrijk is als de studie die je volgt. Aanpakken, optimistisch blijven, in projecten stappen… dat is de spirit, niet alleen een papiertje. Tegen jongeren die twijfelen, zou ik willen zeggen: blijf twijfelen! De rol van de onwetende is de mooiste rol. Het is heel beangstigend en kwetsbaar om te kiezen voor een pad dat niet duidelijk uitgestippeld is. Maar dat brengt je net op onverwachte plekken. Omarm de onvoorspelbaarheid.”

Charlotte Evens
Zij volgde de opleiding Media & Entertainment Business aan de Thomas More hogeschool in Mechelen. Tijdens deze opleiding besloot ze vrijwilligerswerk te doen in de Seychellen via de uitwisselingsorganisatie AFS.

Waarom heb je juist voor deze studie gekozen?

“Ik heb voor een buitenlandse vrijwilligerservaring gekozen omdat ik heel graag een unieke buitenlandse experience wilde. In mijn opleiding was er geen mogelijkheid om iets dergelijks in het buitenland te doen, dus ben ik zelf gaan zoeken naar programma’s die een buitenlandreis linken aan het maken van een verschil. Zo kwam ik uit bij AFS, een non-profitorganisatie die zich met studenten, gezinnen en vrijwilligers inzet voor een meer rechtvaardige en vreedzame wereld via intercultureel leren en uitwisseling.”

Wat was de grootste les die je hebt geleerd?

“Ik en andere vrijwilligers deden meerdere weken onderzoek in de Seychellen. We verzamelden informatie over de Coco de mer, een palmsoort die enkel voorkomt op dit stuk Afrikaanse land. Daarnaast gingen we naar het ranger station om de landschildpadden te tellen en speurden de stranden af naar mogelijk nestjes en eitjes van zeeschildpadden. Ik leefde er op het eiland Curieuse, wat een zeer dunbevolkte plek is, en leerde er om heel veel te doen met heel weinig. Je apprecieert de kleinere dingen zoveel meer bij terugkomst. Ik ben er alleszins volwassener door geworden en dat in een heel korte tijd – dat is voor mij haast evenveel waard als een studie.”

“Zeker. Maar ik zou ook wel het advies geven om er zeker twee keer over na te denken. Je belandt daar niet in een luxeresort, verre van zelfs, en je hebt geen bereik of wifi-verbinding om contact te hebben met het thuisfront. Ik denk dat dit voor jonge mensen, anno 2019, het moeilijkste is. Je komt terecht op een onbewoond eiland in het midden van de oceaan met onbekenden, waar je dan je mannetje moet leren staan. Toch zijn het juist die onbekenden met wie je snel een hechte band zal opbouwen. Het is absoluut een unieke ervaring, ééntje die je nog lang zal bijblijven.”

Vorig artikel
Volgend artikel