Tussentijdse verkiezingen in Amerika

“Hou jullie vast voor nog twee jaar politieke stilstand in Amerika.” Dat zijn de woorden van Amerikacorrespondent voor VRT Björn Soenens over de tussentijdse verkiezingen die net achter de rug zijn. President Trump heeft niet helemaal de duimen moeten leggen voor de Democraten, al heeft zijn Republikeinse achterban toch een flinke knauw gekregen.

In concretere termen kan gesteld worden dat de partij van de Democraten het Huis terug in handen heeft, terwijl de Republikeinen de macht behouden in de Senaat, waar Trump zijn meerderheid heeft vergroot. Dat resulteert in een gesplit congres, wat op zijn beurt dan weer eindigt in een twijfelachtig resultaat voor de inwoners van de Verenigde Staten.

Clash van de partijen

Het is namelijk geen standaard gegeven dat het Huis van Afgevaardigden en de Senaat niet in overeenstemming zijn qua partijen. De laatste keer dat dat gebeurde was in 1982, tijdens de tussenverkiezingen van het presidentschap van Ronald Reagan. Wat wil deze uitkomst echter zeggen in termen van bestuur? Dat er vooral veel geclasht zal worden en dat wetten er nauwelijks of niet zullen doorkomen. De Democraten vormen een sterke oppositie nu, een verademing voor een groot deel van het land, die er in alle waarschijnlijkheid alles aan zullen doen om het bewind van Trump tegen te gaan, onderzoek naar hem te voeren en met argusogen kijken hoe hij zijn laatste twee jaar verderzet.

Met oog op verandering

De kans is echter klein dat Trump zijn beleid zal aanpassen, en wat er de komende jaren staat te wachten voor Amerika, valt alleen maar af te wachten. Toch is er een duidelijke tendens terug te vinden in deze tussentijdse verkiezingen. Eentje van verandering, diversiteit en met oog op meer gelijkheid in het congres. ‘The future is female’ leek wel degelijk van toepassing, met heel wat vrouwen die zijn verkozen in het Huis. Een recordaantal zelfs.

De Democraten vormen een sterke oppositie, die er in alle waarschijnlijkheid alles aan zullen doen om het bewind van Trump tegen te gaan

Jongste ooit

Daarvan schrijven er een aantal Congres-geschiedenis. Zo is Alexandria Ocasio-Cortez met haar 29 lentes het jongste vrouwelijk verkozen congreslid ooit in de Verenigde Staten. Ze komt zelf uit The Bronx, New York, en heeft Puerto-Ricaanse roots. Haar overwinning was overwegend groot. Maar voor velen toch redelijk onverwacht. Ze wordt daarom aanschouwd als een van de grootste verrassingen van deze voorverkiezingen. Als lid van de socialistische groepering Democratic Socialists of America mag Cortez zich dus nu ook vertegenwoordiger van het Huis noemen.

Meer girlpower

Who run the world? Meer girls! Want ook Sharice Davids (Kansas) en Deb Haaland (New Mexico) schrijven geschiedenis binnen de Amerikaanse politiek. Beide zijn de eerste native American –of inheemse –vrouwen verkozen voor het Congres. Davids is daarbovenop ook het eerste LGBTQ-lid van de Kansas-delegatie. En daar stopt het niet, want ook de eerste moslimvrouwen hebben hun zitje binnen het Huis verdiend. Ilhan Omar (Minnesota), die een Somalische achtergrond heeft, en Rashida Tlaib (Michigan), Palestijns-Amerikaanse, zullen vanaf nu ook de Democraten vertegenwoordigen in het Congres.

Rainbow wave

Naast Sharice Davids zijn er nog LGBTQ-‘primeurs’, zo ook bij de mannen. De Democraat Jared Polis (Colorado) zet evenzeer zijn handtekening in de geschiedenisboeken. En dat als eerste openlijk homoseksuele gouverneur van de Verenigde Staten. Hij is een van de voortrekkers van wat de Amerikaanse media de ‘rainbow wave’ noemen. Die refereert naar de vele LGBTQ-kandidaten op zowat alle niveaus van de tussentijdse verkiezingen.

Posterboy O’Rourke

Nog een kandidaat die niet in stilte is gepasseerd, is ‘posterboy’ Beto O’Rourke (Texas). Die is met een kleine achterstand verloren tegen Republikein Ted Cruz. Hij stond een tijdje voor in de running, maar moest al gauw de nederlaag toegeven. Toch niet geheel mispoes, want Texas is sinds de jaren 70 niet meer zo dicht gekomen bij een spannende race tegen de Republikeinen. In dat opzicht heeft O’Rourke opvallend goed gescoord, met een straffe verkiezingscampagne achter de rug en een totaal opgehaalde geldsom van 70 miljoen dollar – wat heel veel is. Zeker eentje om in de gaten te houden dus. Want wie Texas binnenhaalt, haalt meteen ook kiesmannen – en dus een grote lading stemmen tijdens de presidentsverkiezingen – binnen.