Groeien in opvoeden

Kinderen vragen tijd. Daar is weinig romantisch aan. Kinderen lijken gewoon zo gemaakt dat ze veel tijd van ons vragen. Ook al zit er al heel veel in, in hun kleine, vaak kwetsbare lijfjes. Of misschien net wel daarom.

“Maar wat is dat nu?”, roept ze. Mijn dochter stapt van haar fietsje en kijkt naar een gebroken stok. “Mag ik die meenemen?”
“Kom, schat, rij een beetje door, papa moet zijn trein halen”.
Van alle spanning die op het opvoeden van kinderen zit, vind ik dat de lastigste.

Mijn tijd

Mijn tijdsbesef tempert haar enthousiasme. En mijn tijdsdruk jaagt haar doorheen de ochtend. Mijn tijd – of liever het gebrek eraan – doet haar met de ogen rollen. “Ok dan”.
Ik probeer een goede vader te zijn. Ik wil mijn kinderen meegeven dat geweld, in welke vorm dan ook, nooit de oplossing is. Maar soms, als mijn trein roept en die beker melk valt nog eens om, verliest mijn stem wel eens zijn geduld. En dan denk ik, op de volgende trein: ‘dat was niet wie ik wil zijn’. Dat helpt om de volgende ochtend beter te plannen. Ik geloof dat opvoeden bestaat uit honderden stukjes en duizenden momenten. En dat je als ouder naar al die stukjes moet kijken en optellen wat goed zit. Vallen, opstaan en bijleren.

Geduld in opvoeden

We willen van kinderen mooie mensen maken. We willen dat ze goede manieren hebben, flink zijn en fijne/lekkere dingen met elkaar delen. Zoiets bereik je niet op één dag tijd. Het vraagt uren, maanden, jaren inspanning. Opvoeden is één langgerekte oefening in geduldig zijn. Soms lijkt het doel nabij. Even vaak is de wanhoop nabij. Je kneedt en boetseert. Wat doe je met de scherpe kantjes? Laat je die staan, of boetseer je die mee? Misschien komt haar koppigheid later wel van pas? Een beetje eigenzinnigheid lijkt toch beter dan dat je voortdurend op je kop laat zitten? Wat tijdens het opvoeden a pain in the ass is, is daarna misschien wel een troef.

Opvoeden is één langgerekte oefening in geduldig zijn.

Op adem komen en genieten

Ik ben nog maar pas algemeen directeur van het Agentschap Opgroeien, dat Kind en Gezin en Jeugdhulp verenigt. Het is mijn ambitie om ervoor te zorgen dat we voor alle gezinnen, kinderen en alle jongeren die het nodig hebben, hét verschil maken. Ik wens elk gezin en iedere ouder de ruimte en de tijd om te groeien in opvoeden. Ik wens ouders ook tijd om even op adem te komen en te kijken naar wat goed zit. En te genieten.

Leren ‘lezen’

Kinderen zijn heel verschillend. Ieder heeft zijn eigen verhaal en gevoeligheid. Zeker in die eerste babyperiode is het moeilijk om je kind te (leren) ‘lezen’. Geen enkel kind heeft een handleiding. Dat Kind en Gezin ‘meeleest’, preventief, regelmatig en gratis maakt een wereld van verschil. Want ik ben dan wel een pedagoog, toen mijn kinderen mijn leven binnenwandelden, werd ik vooral vader. Met alle kwetsbaarheid en onzekerheid die daarbij horen. Ik heb met de tijd geleerd dat deze kwetsbaarheid en onzekerheid niet erg zijn. Integendeel, moeders en vaders worden nog mooier wanneer ze echte mensen blijken te zijn.