Samen uit, samen thuis, samen sterker
Je sociale relaties zijn doorheen je hele leven van onschatbare waarde. Samen herinneringen maken en zodoende de banden versterken met je partner, kinderen of kleinkinderen kun je op tal van manieren doen. Uitstapjes maken, gaan tafelen of gewoon in stilte naast elkaar zitten: zolang je het maar samen doet.
Mia Mortier (60)
Voorzitter gemeenteraad Sint-Niklaas
Op stap met… de partner
Wat zijn jouw favoriete activiteiten om samen te doen?
“We gaan graag samen op reis naar gebieden met overheersende natuurpracht zoals Schotland, Wales of Zweden. Maar we vertoeven net zo graag in rustige Airbnb-huisjes in Portugal of Italië. Een paar jaren geleden logeerden we in Maremma, een erg mooie streek in Toscane. Ik herinner me ook een zomerhuis van een collega van mijn man, midden in de bossen van Zweden. Ideaal om te wandelen en te zwemmen. We reizen vaak met de tent. Zelfs Pukkelpop bezoeken we met de tent. We komen goed overeen, maar onze muzieksmaak verschilt wel wat. Ik ben mee met de muziek die mijn kinderen goed vinden, mijn man niet zozeer (lacht).”
Op welke manier heeft de pandemie invloed gehad op die activiteiten?
“In het begin van de pandemie gingen we vaak wandelen. Meestal maakten we elke dag zowat dezelfde wandeling. We springen vaak op de fiets, verslinden series of lezen samen een boek. In stilte, ieder in onze eigen cocon, genieten we
van elkaars gezelschap. Ik las onlangs een boek over Jane Austen in onze schaduwtuin. We probeerden om regelmatig coronaveilige activiteiten te doen. In Sint-Niklaas liep er een mooie tentoonstelling over ‘Atlas Maior’, een atlas met bijna 600 handgekleurde tekeningen, uitgebracht in 1662. We kijken er ondertussen voorzichtig naar uit om ook weer buiten de landsgrenzen van uitstapjes te genieten.”
Heb je tips om de band te versterken?
“Praten over hoe je je voelt en wat er door je hoofd gaat, was tijdens de coronacrisis zo belangrijk. Als je merkt dat de ander het moeilijk heeft, probeer hen dan mee te trekken naar positievere sferen, en laat dat andersom ook toe. Steunen en leunen op elkaar is zo belangrijk, zolang je maar genoeg energie terugkrijgt of eruit haalt. Mijn partner en ik zijn op sommige punten tegengestelden, maar het marcheert goed. We leerden elkaar kennen in 1984. Ik stond mijn eerste jaar voor de klas en hij was een ietwat irritante, maar intrigerende leerling. For the record: we zijn pas een relatie begonnen toen hij al was afgestudeerd (lacht).”
Jan Theerens (63)
Huisarts
Op stap met… de kleinkinderen
Wat zijn jouw favoriete activiteiten om samen te doen?
“Ik heb vier kleinkinderen tussen 4 en 12 jaar. Het vijfde kleinkindje is op komst. Ik ben een sportieve grootvader die nog steeds voltijds werkt, graag gaat fietsen en probeert om meermaals per week een wandeling van 15 kilometer te maken. Ik ben niet de archetypische bompa die zich slecht voelt als hij zijn kleinkinderen een dag niet gezien heeft. Ik zie het zo vaak in mijn praktijk: grootouders die zichzelf voorbijlopen in de zorg voor hun kleinkinderen en zich daar eigenlijk niet echt gelukkig bij voelen. Ik zie mijn kleinkinderen doodgraag, maar ik kies ervoor om mijn eigen leven te behouden. Ze zijn altijd welkom, maar ik ben geen vaste babysit.”
Op welke manier heeft de pandemie invloed gehad op die activiteiten?
“We gaan graag met z’n allen wandelen in het Polderbos of brengen weleens een bezoekje aan Planckendael, maar tijdens het hoogtepunt van de pandemie was ik streng. Dat moet ook, want als dokter bleef ik altijd met veel mensen in contact. Ik
heb een tuin met erachter een pleintje waar de kleinsten genoeg ruimte hadden om te ravotten in openlucht. Normaal gezien nodig ik de familie regelmatig uit, maar het voorbije jaar hebben we elkaar te weinig gezien. Videocalls met de kleinkinderen? Daar ben ik geen fan van. Beter één kwalitatief bezoek waarbij je elkaar in de ogen kunt kijken dan die toch altijd wat omslachtige technologische ontmoetingen.”
Heb je tips om de band te versterken?
“Een goede roepnaam voor opa of oma werkt altijd (lacht). Mij noemen ze ‘va-jan’. Een naam met een voorgeschiedenis. Mijn vader was eveneens huisarts en werkte dag en nacht. Mijn moeder, die zes kinderen had gebaard, had hulp in huis nodig. Tuur en Jozefien kwamen af en toe helpen, terwijl hun buurman op hun dochter paste. Hij heette ‘va-jan’ en was een lieve, schattige man die ik mijn hele jeugd gekend heb. Als ik later bompa word, wil ik ook zo heten, nam ik me voor. Ik zie mijn kleinkinderen geen drie keer per week, maar dat betekent niet dat onze band minder hecht is. Als ze ouder zijn, zullen ze met hun problemen naar mij komen. Dat hoop ik toch. Ze zullen altijd welkom zijn.”
Wouter Torfs (62)
CEO schoenen Torfs
Op stap met… de kinderen
Wat zijn jouw favoriete activiteiten om samen te doen?
“Mijn vrouw en ik organiseren regelmatig etentjes voor de kinderen en schoonkinderen. Meestal doen we dat op zondagavond en dan kook of barbecue ik zelf. We houden van de meer bourgondische stijl. Een lekker glas wijn en een gerecht in de stijl van Jeroen Meus kunnen niet ontbreken. Als mijn vrouw niet kijkt, kieper ik veel boter in de pan (lacht). Ik maak zelden twee keer hetzelfde klaar. Niet omdat het gerecht vorige keer niet in de smaak was gevallen, maar omdat ik wel houd van een experimentje in de keuken.”
Op welke manier heeft de pandemie invloed gehad op die activiteiten?
“Rond de kerstperiode heb ik geïnvesteerd in elektrische verwarmingstoestellen. Ons buitenterras hebben we extra gezellig ingericht zodat we toch altijd konden samenkomen, zelfs in die barre wintermaanden. Soms maakten we eerst een lange wandeling langs de Nete. We hebben elkaar minder gezien, zoals iedereen, maar de momenten waarop we elkaar zagen, hebben we er extra van genoten. We hebben bijna nooit geskypet omdat dat digitale verhaal al zo dominant aanwezig was op het werk. Het lucht op om opnieuw op een normalere manier met elkaar om te gaan. Ik zal het nooit meer als een evidentie zien om mijn kinderen eens goed tegen mijn gilet te trekken.”
Heb je tips om de band te versterken?
“Als een van onze vier kinderen verjaart, neem ik hen mee uit eten. Dat doe ik al dertig jaar. Vroeger zat ik met pubers
op restaurant, nu met volwassenen. We gaan naar een goed restaurant en nemen tijd om onder vier ogen te praten. Ik maak er altijd een agendapunt van om hen te zeggen hoe graag ik hen zie. Een kleinkind is natuurlijk ook een ongelooflijke tip, maar dat heb je als (groot)vader niet in de hand (lacht). Mijn eerste kleinkindje heet Linus en werd eind vorig jaar geboren. Een tweede is op komst. Het klopt wat ze zeggen: het grootouderschap is van een andere intensiteit dan het ouderschap.”