Een druk najaar in het theater, op televisie was ze de omhooggevallen Gina Bresseleers in ‘Gina & Chantal’ op VTM: nee, Tine Embrechts zit nooit echt stil. En dat terwijl ze in thuishaven Borgerhout nog een gezin met vier kinderen te runnen heeft. “Ik heb het gevoel dat we stilaan onze weg beginnen te vinden.”
Om maar met de deur in huis te vallen: vier kinderen lijkt me niet evident …
“Dat is ook allesbehalve evident (lacht). Ik zou kunnen beweren dat ik alles onder controle heb, maar dan zou ik liegen: elk weekend opnieuw moeten Laurent (echte naam van haar vriend Guga Baúl, red.) en ik een moment vinden om te bekijken hoe we de komende week nu weer geregeld krijgen. Het helpt natuurlijk ook niet dat wij, gezien ons televisie- en theaterwerk, geen enkele vorm van regelmaat hebben. Als ik moet optreden in pakweg Oostende, ben ik om 2 uur ’s nachts thuis. Als je dan weet dat de wekker de ochtend daarna om 7 uur staat en er beneden vier kinderen op je wachten…”
Hoe overleef je dat?
“Met vallen en opstaan zeker? Toegegeven: hoe ouder ik word, hoe meer moeite ik heb met die hectiek. Zeker in het besef dat kinderen nu eenmaal een vorm van regelmaat nodig hebben… die bij ons ver zoek is. Wist je dat onze managers onderling met elkaar moeten afspreken wanneer Laurent en ik samen op vakantie kunnen? Nu, tegelijkertijd heb ik het gevoel dat we er stilaan onze weg in beginnen vinden. Zeker omdat Maurice, de jongste, geen baby meer is.”
Nooit een nanny overwogen?
“Nee, we zeggen dat al jaren, maar uiteindelijk wil ik dat niet. Als je ervoor kiest om kinderen te maken, moet je die ook zelf opvoeden, vind ik. Een nanny zou aanvoelen alsof dat verhaal niet klopt.” Jullie zitten bovendien met twee generaties in huis. “Inderdaad. Oscar, mijn oudste, is 16. De jongste er net 2 is geworden. En daar zit er nog eentje van 14 en eentje van 4 tussen – een peuter, een kleuter en twee pubers dus. Ik voel ook vaak dat de oudsten moeite hebben met de drukte van de twee jongste en zich terugtrekken in hun eigen kamer. Gelukkig hebben we een groot huis (lacht). Anderzijds neemt de oudste al wel eens taken van mij over, als hij ziet dat ik het druk heb.”
Tegen James Cooke op de boot van (de talkshow) ‘Gert Late Night’ zei je vorig jaar dat je het niet meer aankon, en dat vier kinderen gewoon te veel was. Meende je dat?
“Toen zat ik er echt door, hoor. Kijk, ik zie mijn vier kinderen doodgraag, maar ik moet toegeven dat ik het toch onderschat heb. Wellicht omdat het wel goed lukte toen alleen de twee oudste kinderen er waren. Maar met nog twee erbij, en met die leeftijdsverschillen? Dat was toch opeens een andere situatie. Gelukkig heb ik altijd heel veel steun en hulp gehad van mijn ouders en nu schoonmoeder – dat moet je zéker vermelden in het interview, want dankzij hen heb ik geen andere job moeten zoeken.” De moeilijkste zoektocht binnen mijn eigen gezin: hoe kan ik meer tijd spenderen met mijn oudere kinderen, wanneer de jongste zoveel aandacht vragen?
Die andere job is nooit een optie geweest?
“Je bedoelt of ik vind dat mijn keuze om te acteren egoïstisch is? Nee, en wel om twee redenen. Ten eerste doe ik mijn werk heel graag en wil ik mijn kinderen tonen hoe belangrijk het is om een job met passie te doen. Ten tweede ben ik als moeder van vier jongens de enige vrouw in huis: ik wil hen laten zien dat dit niet per se het klassieke rollenpatroon hoeft te betekenen van het huisvrouwtje dat braaf thuisblijft bij haar kinderen. Nee, mama gaat verdorie hard werken om dat kot hier te helpen afbetalen, en dat is niet altijd evident.”
‘Ik wil aan mijn kinderen tonen hoe belangrijk het is om een job met passie te doen.’
Heb je altijd van een groot gezin gedroomd?
“Eigenlijk wel. Ik voelde na mijn eerste twee dat het niet af was, wellicht omdat ik zelf uit een gezin van drie kinderen kom. Dus toen Laurent op onze eerste date zei dat hij absoluut kinderen wilde, was ik heel blij – wat mij betreft kon er zeker nog eentje bij. Vier kinderen had ik echter niét meteen in gedachten. Maar ja, toen Gaston in 2015 geboren werd, wilden we niet dat hij zich alleen zou voelen. Dus kwam nummer vier er opeens toch nog.”
En alweer een jongen.
“Inderdaad, terwijl ik er echt vanuit ging dat het een meisje zou zijn: zo misselijk en anders dat ik me voelde tijdens de zwangerschap! Of ik ontgoocheld was? Goh, toch wel voor de volle vijftien minuten. Daarna vond ik het vooral grappig: vier zonen, komaan zeg. En intussen zou ik bijlange niet weten hoe ik een meisje zou moeten opvoeden. Geloof me, ik ga het ook niet meer proberen door er nog eentje te maken. Dan kunnen ze mij even goed interneren (lacht).”
Zijn je kinderen eigenlijk geïnteresseerd in wat je doet?
“Een vijftal jaar geleden wel, omdat ‘Tegen De Sterren Op’ toen een echte hype was bij de jeugd. Ik was dan even de coole moeder, en Laurent de hippe plusvader. Maar nu? Veel minder, ook al omdat jongeren vandaag geen televisie meer kijken. Het is dus zeker niet zo dat ze naar ‘Gina & Chantal’ zitten kijken om mij aan het werk te zien, dat interesseert hen echt voor geen meter… (even stilte) Goh, ‘Gina & Chantal’, wist je dat die opnames al van één kind geleden dateren? Ja sorry, ik tel niet meer in jaren, maar in kinderen (lacht).”
Probeer jij je kinderen eigenlijk bewust te maken van issues als klimaat en migratie?
“Ja, toch wel, ook al omdat ze er met hun vrienden sterk mee bezig zijn. Maar dan stoot ik weer tegen de realiteit van een groot gezin en een drukke job. Ik wil zo graag elke dag samen met mijn oudste kinderen naar het nieuws kijken, zodat ik ze kan helpen opgroeien tot zelfbewuste, kritisch denkende en sociaal geëngageerde mensen. Maar 19u is natuurlijk net de piekperiode van mijn kleine monsters, die dan alle aandacht nodig hebben. Dat vind ik momenteel dan ook de moeilijkste zoektocht binnen mijn eigen gezin: hoe kan ik meer tijd spenderen met mijn oudere kinderen, wanneer de jongste zoveel tijd vragen? Maar nu besef ik dat ik me op zo’n momenten niet te veel vragen moet stellen en gewoon moet zeggen: ‘laat het los, Tine, je kunt alleen maar je best doen en een dag heeft maar 24 uren.”
SMART FACT.
Wat voor moeder ben jij, denk je?
“Dat zou je eigenlijk aan de kinderen moeten vragen. Maar ik vind niet van mezelf dat ik streng ben: ik straf weinig en geef ze veel vrijheid. De oudste zit nu in de fase dat hij al eens uitgaat en een pint drinkt. Daar heb ik geen probleem mee, zolang hij mijn vertrouwen niet beschaamt. Een bange moeder ben ik alleen in het verkeer. Elke ochtend moét ik tegen mijn oudste kinderen gezegd hebben dat ze voorzichtig moeten zijn met de fiets op weg naar school.”
