humor
Gezin

Een pleister voor parentale twijfels: humor

25.06.2022
door Rosalie Van Hoof

Een kind opvoeden is prachtig maar vaak ook vermoeiend en stresserend. Als ouder is het belangrijk om een manier te vinden om met die moeilijke momenten om te gaan. Dat heeft zelden te maken met opvoeding, en heel vaak met communicatie. 

Een verloren sok. Geen zin in groenten. Te veel vragen. Soms is één vervelend voorval voldoende om je uit het ouderlijke lood te slaan. En dat is een beeld dat we niet vaak te zien krijgen. Sociale media schotelen vooral mooie plaatjes van gezinsgeluk voor, maar een nieuwe generatie ouders zorgt voor aantekeningen in de kantlijn. Zo is er Hanne Luyten, zij deelt haar ouderlijke flaters via Instagram en bundelde ze in het boek #nietaankindengezinverklappen. “Natuurlijk is het moeilijk”, zegt ze. “Zelfs nu mijn oudste dochter elf jaar is, blijft het iedere dag zoeken naar evenwicht. Bovendien overstelpt iedereen je met goedbedoeld advies, vooral in het begin. Die honderdduizend bronnen maakten me erg in de war. Op een bepaald punt hebben mijn vriend en ik besloten om naar nog maar één persoon te luisteren.” 

Dat je al eens met de handen in het haar zit, betekent niet dat je de vleesgeworden duivel op de wereld hebt gezet. Toch kunnen ook engeltjes zich soms als bengels gedragen. “Het gebeurt dat ik naar mijn kinderen schreeuw. Achteraf voel ik me dan schuldig”, geeft Luyten toe. “Dan leg ik dat nadien aan mijn kinderen uit. Ik zeg dan: mama heeft zich laten gaan, dat was echt niet cool. Ze begrijpen dat wel. Ze weten dat ik geen robot ben, maar een mens met gevoelens. Die openheid maakt dat ik me opnieuw kan opladen.” 

Door met de situatie te lachen, kan ik het vaak relativeren.

- Hanne Luyten, mama en auteur #nietaankindengezinverklappen

Een goede tactiek, zegt Steven Gielis, lector orthopedagogie (AP Hogeschool) en oprichter van ZITDAZO. “Er zijn lastige momenten, dagen waarop je twijfelt of je het wel goed doet. Dat je als ouder dan eens uitbarst, is geen ramp”, klinkt het. “Integendeel. We mogen niet vergeten dat kinderen nauwkeurig in de gaten houden wat we wel of niet doen. Toon gerust die gevoelens van woede of verdriet, maar ook dat je daarna weer verdergaat. Dat is een van de mooiste lessen die je een kind kunt meegeven: het leven is soms ook moeilijk. Een kind dat nooit een woede-uitbarsting van een ouder meemaakt, zal schrikken van de realiteit van de wereld.”

Communiceren is de boodschap, en niet alleen naar de kinderen toe. “Mensen voelen zich vaak alleen in de opvoedende taak. We onderschatten de bereidheid van onze omgeving om te helpen”, zegt Gielis. Ook Hanne Luyten creëerde een netwerk rondom haar. “Nu de kinderen naar school gaan, is er plots een hele cirkel aan nieuwe kennissen en vrienden die begaan zijn met hetzelfde doel: kinderen levend grootbrengen. Je helpt elkaar daarbij.” Het gevoel van verbondenheid geeft steun én je kunt bij hen terecht voor praktisch advies. “Ik kan iedere moeder of vader aanraden om bij moeilijke momenten eens naar een andere ouder te bellen of gaan met de vraag hoe zij de situatie zouden aanpakken. Je merkt dan vooral dat die persoon het ook niet weet, en dat helpt.” Uiteindelijk heeft niemand een handleiding, zegt ze. “Iedereen doet maar wat.” 

Iedereen doet maar wat, maar we willen vooral alles doen. “De maatschappelijke druk ligt hoog. Het leven lijkt soms een afvinklijst: je wilt een fijne job, goed voor je gezin zorgen, een rijkelijk sociaal leven en regelmatig me-time. Door de lat zo te hoog leggen, creëren we stress. Veel mensen zitten vast in die verwachtingen”, zegt Gielis. “En doordat we de lat niet halen, voelen ouders zich weleens gefaald.” Dat ook falen des mensen is, daar heeft Hanne Luyten natuurlijk haar handelsmerk van gemaakt. Humor is voor haar een belangrijke sleutel.

“Door met de situatie te lachen, kan ik het vaak relativeren”, zegt ze. “Al lukt me dat ook niet altijd hoor. Soms zitten de emoties gewoon te hoog.” Volgens Steven Gielis is dat geen slechte aanpak. “Humor is vaak benoemen wat je niet serieus durft te zeggen. Dat brengt opluchting en hoop, al is het wel belangrijk om de situatie te kaderen en erover te communiceren.” 

Vorig artikel
Volgend artikel