papa's
Gezin

Betrokken papa’s, blije baby’s

12.10.2020
door Hermien Vanoost

Onderzoek van de VUB leert dat aanrakingen van moeders én vaders hetzelfde positieve effect op pasgeboren baby’s hebben. Reden genoeg voor de papa’s om tijdens de kraamperiode niet op de achtergrond te blijven, zelfs niet als mama borstvoeding geeft.

“Als ze haar hoofd opzij legt, dan weet ik dat ze zal slapen.Dan beweegt ze niet en wil ze niet meer klimmen. Ze is op haar gemak.” ‘Ze’ is het schattige babymeisje Dakota, een van de vijftien ‘hoofdrolspelers’ in de documentairereeks ‘Babies’ op Netflix. In een van de openingsscènes zien we hoe papa Shawn zijn drie weken oude dochtertje op de schouder in slaap wiegt, alsof hij nooit iets anders gedaan heeft. “Dit is iets van Dakota en mij”, zegt hij zelfverzekerd.

Papa is net zo belangrijk

Elke Notebaert van vroedvrouwenpraktijk De Wolk was meteen vertederd door de beelden. Zij raadt de reeks aan alle ouders in spe aan, omwille van de wetenschappelijke inzichten én de roldoorbrekende voorbeelden. “Shawn en zijn vrouw laten mooi zien hoe je elkaar als koppel kunt aanvullen. Het is niet omdat mama borstvoeding geeft en per definitie onmisbaar is, dat papa naar de achtergrond moet verdwijnen. Kersverse papa’s kunnen in de kraamperiode veel voor hun baby betekenen.”

Die boodschap benadrukken Notebaert en haar collega’s ook tijdens de cursussen die ze organiseren voor aanstaande ouders. “Wanneer papa’s voor het eerst komen, twijfelen ze meestal nog”, zegt de vroedvrouw. “Maar tegen het einde van de les begrijpen ze goed dat ze voor de baby net zo belangrijk zijn.” In de eerste plaats komt dat door de tips die de vroedvrouwen geven. “Ik moedig niet alleen de mama’s, maar ook de papa’s aan om hun kindje zoveel mogelijk op de blote borstkas te leggen. Daar worden baby’s rustig van. Ze kunnen ook met de baby in bad gaan of hem/haar in een draagdoek nemen. Komen ze na een werkdag thuis, dan is het heerlijk ontspannen tijdens een wandeling met de baby in de draagzak. Het is een leuke manier om te verbinden én om mama een momentje rust te geven.”

Krijgt de baby borstvoeding, dan raadt Notebaert papa’s aan om zo vaak mogelijk in de buurt te blijven. Om het kindje aan te geven zodat het meteen in de goede houding ligt, om de mama wat water of een stuk fruit aan te reiken of gewoon om zij aan zij mee van het moment te genieten. “Dat is niet alleen gezellig, je maakt aan je vrouw ook duidelijk dat jij volledig achter de borstvoeding staat. Die steun is superbelangrijk.”

“Ik moedig niet alleen de mama’s, maar ook de papa’s aan om hun kindje zoveel mogelijk op de blote borstkas te leggen. Daar worden baby’s rustig van.”

Ik stond erbij en keek ernaar

Voor Pieter Declercq, papa van twee en drijvende kracht achter de papacommunity Vaderklap, klinkt het advies van de vroedvrouw vertrouwd in de oren, al voegt hij er meteen aan toe dat het soms makkelijker gezegd dan gedaan is. “Je moet als kersverse vader ook de kans krijgen om in je rol te groeien”, zegt hij. “Sommige mama’s trekken als vanzelf alles naar zich toe, waardoor je je soms overbodig voelt. ‘Ik stond erbij en ik keek ernaar’, dacht ik vaak na de geboorte van ons eerste kindje. Het was pas na een zestal weken, wanneer ik voor het eerst een flesje kon geven, dat mijn ‘papagevoel’ begon te komen. Eindelijk kon ik wél iets voor mijn dochter betekenen.”

Het advies dat Elke Notebaert aan de vrouwen geeft, bouwt daarop verder: “Gun je man de tijd om te vaderen. Geef niet meteen commentaar wanneer hij iets ‘fout’ doet. Als je in het eerste levensjaar van je kindje alles van je partner overneemt, dan ga je niet die betrokken papa krijgen waar je altijd van droomde.”

Van bij de start betrokken

Pieter Declercq besloot alvast om het bij de geboorte van zijn zoon, drie jaar later, over een andere boeg te gooien. Hij bleef langer thuis en stond zelfs enkele weken alleen voor de zorg in. “De band met Magnus was er daardoor bijna direct”, zegt hij. “Ik voelde me van bij de start bij zijn ontwikkeling betrokken.” Het vaderschap kreeg nog meer glans toen Pieter, die in het dagelijkse leven kok is, zijn kinderen een eerste papje kon voorschotelen. “Ik heb dat eetmomentje altijd leuk gevonden, vooral omwille van de interactie. Eigenlijk is dat nu nog zo. Ik blijf het tof vinden als ze in de keuken komen ‘helpen’, al betekent dat bij de jongste vooral met zijn vingers in de potten zitten (lacht).”

Vorig artikel
Volgend artikel