Clara Cleymans (25) is ondanks haar jonge leeftijd al een gevierde actrice. Ze speelde mee in de soap Thuis, filmt momenteel seizoen twee van De Ridder, was in verschillende musicals en films te zien, en bracht Vlaanderen aan het lachen met haar geslaagde imitatie van Selah Sue in Tegen de Sterren op. Toch besloot ze destijds om, ondanks die acteermicrobe, ook een universitair diploma te halen. “Ik koos filosofie omdat het onbekend terrein was.”
En waarom net een richting waar je geen notie van had?
“Gewoon, omdat ik me wilde verdiepen in iets waar ik nog niets over wist. Dat filosofie me weinig carrièrekansen zou bieden? Wist ik wel – het beroep filosoof bestaat nu eenmaal niet. Maar daar heb ik me nooit veel van aangetrokken. Vreemd genoeg werd ik daarin gestimuleerd door mijn moeder, die me nochtans altijd waarschuwde voor het onzekere bestaan van acteurs (lacht).”
Was je een ‘wilde’ student?
“Ik beantwoordde niet aan het beeld van de typische student: nieuwe vrienden maken, op café gaan, dat was allemaal niets voor mij. Veel jongeren hebben hun jeugd in een dorp doorgebracht en mogen als student in de grote stad wonen, weg van hun ouders, waar ze vervolgens helemaal openbreken. Maar ik had die behoefte niet. Meer nog, het eerste jaar ben ik gewoon thuis blijven wonen, omdat ik het zo goed had. Pas vanaf het tweede jaar ben ikop kot gegaan.”
Ik kon me heel goed van de buitenwereld afzonderen om te blokken
Geen Ad Fundum-toestanden dus. Maar je kwam toch wel buiten?
“Ja natuurlijk, maar dat was dan om op het gemak iets te gaan drinken met mensen uit mijn studierichting die ik leuk vond. Voor een goed één-op-één gesprek. Niet wat mensen verstaan onder ‘het studentenleven’, denk ik (lacht). Die paar keer dat ik wel gefuifd heb, voelde ik me achteraf ook niet goed. Omdat ik me gewoon niet thuis voel in zo’n situaties, die ik voor alle duidelijkheid niet veroordeel. Jonge mensen in groep hebben me altijd wat afgeschrikt.”
Kon je dan wel aarden op kot?
“Jazeker, omdat ik ook daar een huiselijke sfeer creëerde. Ik deelde een woning met een vriendin, voor wie ik vaak en graag kookte. Gezond koken? Doorgaans wel. Ik lust niet echt vettige snacks – misschien omdat ik die met uitgaan associeer (lacht).”
Ik beantwoordde niet aan het beeld dat de meeste mensen van studenten hebben
Hield die rustige stijl ook in dat je goed studeerde?
“Dat is te zeggen: ik was zeker geen regelmatige student. Doorheen het jaar blokte ik eigenlijk niet zoveel. Pas toen de examens begonnen te naderen, zette ik me er aan. Maar wel all the way: ik zette elke dag mijn wekker om zeven uur en ging door tot elf uur ’s avonds. Uiteraard met de nodige pauzes, hoewel ik me heel lang aan één stuk kon concentreren. Mij urenlang afzonderen of zelfs isoleren van de rest van de wereld was voor mij geen enkel probleem.”
Nu zullen veel studenten willen weten: hoe deed je dat?
“Door te wandelen! Een gouden tip: studeer niet zittend, maar stap rond met het studieboek in de hand. Ik herinner me nog dat ik tijdens de blok voortdurend hetzelfde rondje in het gras maakte, zodat op den duur een platgetreden kring van roestbruin gras ontstond. Door te wandelen bleef ik alert, terwijl veel andere studenten door urenlang stil te blijven zitten gewoon in slaap vielen. Ik heb dan ook nooit vitamines of pillen moeten pakken. Ik heb alles aan wandelen te danken.”
Maar zo’n discipline in de blok: hoedje af toch?
“Het had ook met een zekere drang te maken: ik had vier jaar kunsthumaniora gedaan – heel technisch en praktisch. Ik had daarom niet alleen een wat laag zelfbeeld, maar ook een ongelooflijke drang naar theorie. Ik wilde echt blokken, urenlang studeren, het gevoel van examenstress ervaren. Voor mij was dat een ervaring die ik niet mocht laten liggen. Klinkt misschien wat vreemd, maar dat vormde een echte drive.”
Als ik studenten één tip mag geven: ga op Erasmus
Welke blokmethode hield je er eigenlijk op na?
“In het eerste jaar leerde ik letterlijk alles van buiten, om er toch maar door te zijn. Toen me dat ook effectief lukte, heeft mij dat een enorme vertrouwensboost gegeven. In die mate zelfs dat ik mijn studiemethode durfde veranderen. Op aanraden van een prof memoriseerde ik voortaan niet langer de leerstof, maar las ik ze gewoon verschillende keren aandachtig door. En dat lukte wonderwel. Ook al omdat filosofische teksten zich daar goed toe lenen.”
Die combinatie van studeren en acteren, hoe moet ik me dat eigenlijk voorstellen?
“Let op, de eerste twee jaren heb ik alleen maar gestudeerd, op hier en daar een klein rolletje na. Pas vanaf het derde jaar ben ik echt beginnen combineren, en was ik toch drie dagen in de week met acteren bezig. Maar door goed te plannen lukte me dat wel. In mijn laatste jaar heb ik het acteren dan weer enkele maanden on hold gezet om mijn thesis te kunnen afwerken. In die periode moest ik ‘nee’ zeggen tegen verschillende opdrachten, wat best lastig was, onder andere omdat ik toen een mooie rol in een serie heb afgewezen. Achteraf gezien was dat wel de juiste keuze, want ik heb toch maar mooi mijn diploma gehaald. En dat zonder herexamens, iets waar ik nog altijd heel fier op terugblik. Maar nu ik er terug aan denk: als ze mij toen een prachtige filmrol hadden aangeboden, dan was ik misschien wel geplooid (lacht). Wie weet.”
Heb je tot slot nog tips voor jongeren die nu studeren of die volgend jaar gaan studeren?
“Niet echt eigenlijk, vooral omdat iedereen zijn eigen weg moet zoeken – je kan daar geen lijn in trekken. Voor mij persoonlijk betekenden de studentenjaren zoveel mogelijk mijn interesses uitpuren – tijdens mijn eerste jaar, toen ik nog thuis woonde, heb ik bijvoorbeeld privélessen piano gevolgd. Als je studeert, heb je veel tijd en weinig verantwoordelijkheden. Op basis van die vaststelling heb ik er alles proberen uit te halen, maar dus op mijn manier. Ieder moet voor zich bepalen hoe hij zijn studententijd invult. Ik deed dat als ambitieuze huismus (lacht).”
Dus geen…
(onderbreekt) “Of nee wacht, er is toch een algemene tip die ik wil geven, vooral omdat ik het zelf niet heb gedaan: ga, als je de kans krijgt, op Erasmus. Maak van de gelegenheid gebruik om gedurende enkele maanden het buitenland te verkennen. Ik heb het niet gedaan, en dat is misschien het enige waar ik écht spijt van heb.”
Als Clara Cleymans geen actrice was geworden, dan was ze…
“… verder gegaan in een wetenschappelijke richting. Ik heb dan wel kunsthumaniora en filosofie gevolgd, maar ik heb er altijd van gedroomd iets écht wetenschappelijk te doen – genre neurowetenschappen.”
