Interview door Fokus Online

Ann Van Elsen: “Ik probeer mijn werk rond mijn kind te regelen”

Ook voor een voormalige Miss België is de opvoeding van een kind geen evidente zaak. Met vallen en opstaan, maar vooral met heel veel liefde probeert Ann Van Elsen haar dochter June groot te brengen. “Niks weegt op tegen de verrijking die een kind in je leven brengt.” Ze werd Miss België in 2002, had […]

Ook voor een voormalige Miss België is de opvoeding van een kind geen evidente zaak. Met vallen en opstaan, maar vooral met heel veel liefde probeert Ann Van Elsen haar dochter June groot te brengen. “Niks weegt op tegen de verrijking die een kind in je leven brengt.”

Ze werd Miss België in 2002, had een mooie radio- en tv-carrière, trouwde met een voetballer, scheidde er weer van en bestiert nu haar eigen collectie kinderkleding. Maar het mooiste wat Ann Van Elsen overkwam in haar leven? Haar dochtertje June. “Het is pas dan dat je volwassen wordt.”

Uit wat voor gezin kom je?

“Uit een heel traditioneel, typisch Vlaams nest. Hard werken, goed je best doen, plichtsbewust zijn, dat waren de dingen die mijn ouders belangrijk vonden. Het was allemaal heel down to earth, er was niet echt veel plaats om te dromen over gekke dingen of zo. Tegenwoordig mogen kinderen bijna dromen wat ze willen, de ouders gaan daar heel ver in mee. Dat was toen veel minder het geval en zeker bij ons niet. Atypisch was dan wel dat mijn ouders heel jong kinderen hebben gekregen en ook niet lang daarna gescheiden zijn. Scheiden in die tijd was nogal iets, ondertussen is dat doodnormaal geworden (lacht).”

Tegenwoordig mogen kinderen bijna dromen wat ze willen, de ouders gaan daar heel  ver in mee

Wat deden ze voor beroep?

“Mijn vader was arbeider en mijn moeder bediende. Doordat ze zo jong ouders werden, hebben ze hun eigen dromen ook wel een beetje opzij geschoven. Mijn moeder wou bijvoorbeeld heel graag interieurarchitecte worden, dat zat in haar, maar het is dus anders gelopen. Maar die scheiding en het tegelijk opvoeden van kinderen, dat was best zwaar en daardoor heb ik voor mezelf ook vrij vlug beslist dat ik zelf iets van mijn leven moest maken. Dat is wel het positieve wat ik er heb uitgehaald: een sterke wil om er te geraken.”

Mocht je veel?

“Nee, helemaal niet, ik werd kort gehouden. Als ik op een bepaald uur thuis moest zijn van een fuif… daarover was geen discussie mogelijk. Toen was dat soms hard, nu ben ik daar wel blij om. Of als ik bijvoorbeeld vertrok en ik liet een lamp branden, kreeg ik dat ’s avonds zeker te horen. Maar ondertussen hoor ik mezelf tegen mijn dochter soms ook zo bezig.”

Puur door vermoeidheid ga je minder consequente beslissingen nemen, dat heb ik zelf meegemaakt

June is bijna vijf. Hoe zou je je eigen opvoedingsstijl beschrijven?

“Momenteel heb ik een beetje een compenserende stijl, maar ik ben me daar ook wel bewust van (lacht). Het is enerzijds compenserend misschien omdat ik het zelf anders meegemaakt heb, maar anderzijds omdat ik niet meer onder een dak woon met haar vader. Het is ook wel een evenwichtsoefening omdat we in een samengesteld gezin wonen, wat het soms extra moeilijk maakt. June heeft een stiefbroer waar er een vrij groot leeftijdsverschil mee is en het is continu schipperen om iedereen tevreden te houden. En als moeder schuif je dan vaak ook nog je eigen noden achteruit om de noden van de andere gezinsleden te vervullen. En dat doe ik vaak.”

Is opvoeden iets dat je moet leren?

“Absoluut. Ik herinner me nog dat ik soms met afgrijzen naar programma’s als ‘De Supernanny’ keek. Ik gaf dan ook, niet gehinderd door enige kennis, uitgebreid commentaar op de gezinnen die daar te zien waren. Maar dan sta je plots zelf in de praktijk en dan blijkt het toch niet zo eenvoudig te gaan. Pas als je zelf maar drie uur per nacht slaapt, kan je begrijpen dat je een baby voor de tv parkeert, zodat je de was kan doen. Puur door vermoeidheid ga je minder consequente beslissingen nemen. Maar goed, uiteindelijk weegt niks op tegen de verrijking die een kind in je leven brengt.”

Uit de scheiding van mijn ouders heb ik ook iets positiefs gehaald: een sterke wil om er te geraken

Heeft June de scheiding tussen jou en haar papa bewust meegemaakt?

“Ik denk het wel. Ik probeer daar zo open en eerlijk mee om te gaan, ook al is ze nog heel jong. Mensen zeggen vaak: ‘Oh, dat beseft ze toch niet’, maar ik herinner me nog heel goed dat ze dat ook zeiden toen ik klein was en ik besefte het heel goed. Het zijn echte sponzen wat dat betreft, hoor. Misschien kunnen ze het nog niet verwoorden, maar die gevoelens zijn er wel.”

Was het een ingrijpende gebeurtenis in je leven, een kind krijgen?

“Dat is het meest ingrijpende dat er is. Vanaf de eerste seconde dat ik haar zag, overviel mij een heel dubbel gevoel. Je krijgt dat wezentje in je armen en meteen was er de shock van een soort alles verterende verliefdheid. Maar tegelijk sloeg er mij ook angst om het hart, omdat ik wist: als haar ooit iets overkomt, dan… is het met mij ook gedaan. Het betekende een nieuwe fase in mijn leven. Je focus verschuift van ‘kind zijn van…’ naar ‘mama zijn van…’. Het is pas dan dat je echt volwassen wordt.”

Doe je aan co-ouderschap?

“Nee, dat heeft voor een deel een puur praktische reden. Gunter (voetballer Gunter Van Handenhoven, red.) woont vlak bij de club in Anderlecht en June gaat in Oost-Vlaanderen naar school. Dat zou dus moeilijk worden. Bovendien, maar dat is puur persoonlijk, ben ik er ook niet zo van overtuigd dat het week-om-week-verhaal altijd de beste oplossing is. Omdat je dan een beetje twee keer uit de boot valt. June heeft één echte thuis, en dat is bij ons, maar daarnaast gaat ze ook geregeld bij haar papa op bezoek. Als je het week om week doet… ja, wat is je thuis dan? June is ook iemand die nogal nood heeft aan structuur en gewoontes, dus voor ons werkt dit het beste.”

De combinatie carrière-kind, is dat gemakkelijk?

“Ik heb vroeger altijd tijdelijke contracten gehad, dus nog voor de job begon, wist ik ook wanneer ze gedaan was. Ik heb ooit een zomer bijna zeven op zeven gewerkt, maar ik wist dat het in september opnieuw rustiger zou zijn. Nu probeer ik mijn job rond mijn kind te regelen. Zeker nu ik niet meer voor radio en tv werk, probeer ik om half vier aan de schoolpoort te staan. Ik doe de verkoop van June and Jack (het kledingmerk dat Van Elsen samen met Elke De Bie oprichtte, red.), en als we meetings plannen, regelen we het zo dat ik mijn dochter toch van school kan gaan halen. Elke doet dat trouwens ook. En verder: ’s avonds nog weggaan is echt een uitzondering geworden. Dan moet ik er zijn voor mijn dochter. Het is echt jaren geleden dat ik de Carré nog van binnen heb gezien (lacht).”

Als Ann Van Elsen niet in de media was terechtgekomen, dan was zij?

“Iets in de sociale of hulp-verlenende sector gaan doen. Ik heb lang overwogen om genees-kunde te doen, alleen zou mijn betrokkenheid bij de patiënten te groot geweest zijn.”

30.03.2015
door Fokus Online
Vorig artikel
Volgend artikel