Michel Wuyts: ‘Geen enkele uitzending mag kabbelen’

De zomer van 2021 wordt op sportief vlak gezien als een langgerekt hoogtepunt. Voor wielercommentator Michel Wuyts betekent dat hard werken, maar ook genieten. Door corona zit afreizen naar de Tour of de Spelen er helaas niet in.

Hoe verlopen de weken voor de start van de sportzomer voor een wielercommentator?

“Uiteindelijk is de sportzomer een voortzetting van het hele seizoen, en eigenlijk van een levenspatroon dat al 20 jaar hetzelfde is. Je bouwt altijd voort op wat je al hebt. Ook nu moet je alles wat er speelt op het wielertoneel blijven volgen en in grote mate zelf gezien hebben. Als een renner pakweg last krijgt van een ingescheurde nagel, dan noteer je dat best ergens, want dat moet je kunnen meegeven tijdens de Tour.” vertelt Michel Wuyts.

Die voorbereiding verloopt voor de eigenaar van Vlaanderens bekendste fichebak allicht volledig handmatig.

“Klopt. Ik voer een ambacht uit. Ik schrijf ook graag omwille van een bijzondere reden: ik ben redelijk maniakaal bezig met het verzamelen van pennen. Ik schat dat ik er ondertussen meer dan 50 heb. Een groot deel daarvan zijn verjaardagscadeaus.” zegt Michel Wuyts.

Vindt een wielercommentator pur sang het voorbereidingsproces niet eerder een vervelende bijkomstigheid?

“Zeker niet. Ik doe beide even graag. Het proces is voor mij minstens even belangrijk als het product, want het ene beïnvloedt in grote mate het andere. Als je een slechte voorbereiding maakt, voel je dat tijdens een wedstrijd. Geen enkele uitzending mag naar mijn gevoel kabbelen. Er moet dus altijd genoeg water door de bedding kunnen stromen. Zelfs al weet je dat er altijd voldoende water zal zijn als je naast José De Cauwer zit.”

De Tour zal dit jaar opnieuw vanuit Brussel worden becommentarieerd. Is dat nadelig?

“Het grootste nadeel is dat je het parcours niet kunt zien. In normale omstandigheden doen we consequent een verkenning van de laatste 35 à 40 kilometer. Het kunnen inschatten van de gevaarlijke of kritieke punten ligt dus moeilijker. Nu moeten we meer vertrouwen op de informatie die ons wordt toebedeeld. Een ander nadeel is dat je ook niet terecht kunt bij je buitenlandse collega’s, die normaal altijd graag hun informatie delen.” bevestigt Michel Wuyts.

Zijn er ook voordelen?

“Ik weet nog niet hoe onze commentaarcabine er zal uitzien, maar vorig jaar hadden we er een eentje met enorm veel ruimte om je documentatie te kunnen uitstallen. Dat is in de Tour niet het geval. We moeten het doen met een vijftiental centimeter extra ruimte links en rechts van de monitor. Verder is ook het eten thuis een pak beter dan in de meeste Franse hotels.” legt Michel Wuyts uit.

Los van de voor- of nadelen, mis je natuurlijk wel een groot deel van de beleving door er niet ter plaatse te zijn.

“Absoluut. De kameraadschap onderweg mis ik nog het meest. Tijdens de Tour zitten we normaal met vier in de auto, samen met de commentatoren van de radio. Dat is fantastisch. José en ik zitten dan achteraan, met Christophe Vandegoor en Sven Nys voor ons. Die laatste ligt als chauffeur voortdurend onder vuur. Bij iedere wegvergissing krijgt hij ervan langs.”

Wordt er in die auto ook over iets anders dan koers gepraat?

“Nauwelijks. En dat is eigenlijk ook goed, want je mag er als commentator niet vanuit gaan dat je eigen mening zaligmakend is. Verschillende visies delen is dus zinvol. Daarom ben ik in de auto meestal de stilste partij. Het is een deel van mijn voorbereiding.”

Hoe is de Tour geëvolueerd sinds je er als journalist bent begonnen?

“Alles is vandaag geformatteerd. Vroeger was de Ronde van Frankrijk meer het Wilde Westen. Wie wou kon er de kamikaze uithangen. In de jaren 90 deed ik wat Renaat Schotte vandaag doet: interviews aan de aankomst. Ik kon toen garanderen dat ik na een massasprint de zeven precedenten voor de dagzege te pakken kreeg voor een babbel. Vandaag heeft niemand die garantie.” zegt Michel Wuyts.

Naar wie is het dit jaar vooral uitkijken?

“Om de doodeenvoudige reden dat ze bij de jeugd veel beter begeleid zijn staat de nieuwste generatie er meteen. Je merkt aan alles dat ze specifieker getraind is. Daardoor is het niveau zeer duidelijk gestegen. Het toonbeeld bij uitstek is natuurlijk de Sloveense titelverdediger Pogacar. Hij is de nieuwe maatstaf, al zal hij deze koers wel mee moeten dragen.”

Wat met Wout van Aert?

“Tot aan zijn operatie was ik ervan overtuigd dat hij in de eerste week geel zou pakken. Nu liggen de kaarten anders, want hij zal allicht de eerste dagen nodig hebben om in het ritme te komen. Hopelijk kan hij dan wel uitpakken in het slot en vervolgens in topvorm naar Tokio trekken.” vertelt Michel Wuyts.

Dat brengt ons bij de Olympische Spelen. Welke rol is er daar voor jou weggelegd?

“Een prominente rol, want de wegrit is de eerste wedstrijd met enige betekenis op de Spelen. José en ik openen dus de debatten. Trouwens: in 2016 hebben we de hele uitzending lang gedaan alsof we ter plaatse waren, hoewel we in Brussel zaten. Om de sfeer toch wat meer te doen aanleunen bij de Copacabana had De Cauwer voor een poster gezorgd met daarop net iets meer bloot dan je doorgaans ziet aan de Belgische kust. Dat gaan we straks dus herhalen, maar deze keer hebben we uiteraard zicht op de Fujiyama (lacht).”

Na de Spelen volgt de Vuelta al heel snel. Komt er deze zomer dan geen passage in het geliefde Toscane?

“Neen. De tijd is kort, en we zijn ook niet echt op risico belust in deze tijden. Dus ik laat mijn vrouw allicht een alternatief programma uitdenken. Misschien gaan we wel te voet naar Scherpenheuvel. Met de basiliek op zo’n 500 meter van onze deur zou dat moeten lukken (lacht).” lacht Michel Wuyts.

Over je eventuele pensioen is al heel wat gezegd en geschreven, maar zal een gepensioneerde commentator ook echt minder vaak de koers volgen?

“Ik maak me wel sterk dat ik me in iets luwere periodes wat vaker zal laten verleiden tot het maken van een reis. Het zou ook niet fair zijn tegenover mijn vrouw – die al zo lang vragende partij is – om dan te zeggen dat ik thuis moet blijven omdat er koers op tv is. Tegelijk zal ik het natuurlijk wel altijd blijven volgen. Maar voorlopig ben ik zeker nog niet uitgepraat en wil ik na mijn pensionering graag doorwerken als verslaggever of columnist.”