Een zomer om gewoon te zijn
‘Het leek hier wel Italië, geen wolkje aan de lucht, de zon ging ’s avonds even weg en kwam ’s morgens weer terug. Het leek hier wel op Griekenland, alleen de zee was minder blauw. De ene zwoele avond na de andere, alsof het eeuwig duren zou. Ik wou dat het eeuwen duren zou. Nooit was de zomer zo mooi…’
Met deze tekst van Stef Bos, voor mijn derde singeltje ‘Zomer’ dat uitkwam in de nazomer van 89, denk ik dertig jaar later: ja, dat is het soort eenvoud dat ik ons allen toewens deze zomer van 2020. Aan de mensen die een lief zoeken, dat ze de liefde dan ook mogen vinden, helemaal vanzelf desnoods. Maar evenzeer aan de mensen die boosheid of wrok met zich meedragen. Dat ze die mogen afspoelen met intens koud water. Je weet wel, dat het gewoon weg is en je enkel nog sereniteit kunt voelen en niets anders.
Het absolute is er altijd, overal
Ik wens iedereen het allerhoogste toe, het absolute. De wijzen stellen ‘dat er geen pad naar het absolute is’. De hindoe zegt: ‘Omdat Brahman in ieder Zelf is, is het niet iets dat door die persoon bereikt kan worden.’ De boeddhist zegt ‘dat er niets te bereiken valt’. Eckhart, de christelijke mysticus, stelt: ‘Gij zult God kennen zonder beeld en zonder middelen en zonder pad.’ Krishnamurti, een moderne wijze, zegt: ‘Het ware is dichtbij, je hoeft er niet naar te zoeken.’ Hoe vaak ik tracht de nodige technieken aan te leren aan mensen tijdens de Dru yogalessen of tijdens de meditatieworkshops, even vaak ga ik tevergeefs op zoek naar woorden die het absolute weergeven. Want het is hier al, immer en altijd aanwezig.
“Ik wens je een prachtige en heerlijk poepsimpele zomer.”
Onze uitdaging, zo lijkt het wel, is dat we van golf naar golf springen op zoek naar natheid. We staan helaas soms te weinig stil, ook al probeert het heersende coronavirus dat wel met onze conditie te doen… Door onze afleidingen, onze weerstanden en ‘het’ voortdurend ergens anders te zoeken, verwijderen we ons eigenlijk van het antwoord.
In alle eenvoud zijn
Daarom wens ik je een prachtige en heerlijk poepsimpele zomer toe, waarin je niet hoeft te zoeken naar wat dan ook. In onze zaal ‘De evolutie’ staat in koeien van letters op de muur: – ik kijk er niet elke dag naar – ‘Geef je bestemming de kans zichzelf te vervullen’. Dat is precies wat ik je toewens. Dat je niet tevergeefs op zoek moet, dat je niet tevergeefs de wereld naar je hand hoeft te zetten. Een zomer in alle eenvoud zijn. Want het is het zoeken op zich, ons eigen verlangen, dat deze ontdekking verhindert. De ontdekking van alle liefde in jezelf.
Hopelijk zien we elkaar hopelijk eens live in Brugge. We wonen in de Bisschopsdreef. We zijn gewoon thuis…