Sporter af zou je hem niet noemen, wanneer je hem scherp en behendig met zijn fiets ziet poseren. We nemen foto’s in zijn tuin. Hij kijkt wat vertwijfeld naar zijn gazon. “Helemaal kapot gegaan deze zomer. Ik zal er iemand voor moeten laten komen.”
Tijd om zijn grasveld zelf terug in te zaaien, heeft hij namelijk niet. Sven Nys is ploegmanager van Telenet Fidea Lions, bezieler van het Sven Nys Cycling Center, lesgever aan kinderen in zijn Academy, sportcommentator, veelgevraagd spreker en coach in bedrijven. Wikipedia heeft er werk mee. “Vroeger was ik ambassadeur van mijn sport door mijn prestaties. Nu probeer ik via allerlei andere wegen uit te dragen waarom sport nog altijd zo belangrijk is in mijn leven. Mensen vragen mij wel eens hoe ik het allemaal voor mekaar krijg. Ik ben ervan overtuigd dat ik dat alleen maar kan door fysiek sterk te staan. Als je sport, kun je even al die dingen waarmee je bezig bent van je afschuiven en tijd geven aan jezelf.” vertelt Sven Nys.
Wat maakt dat jij nog altijd zo’n overtuigd sportman bent?
“Veel mensen zeggen: ‘van sporten word ik moe’. Niet waar, van niets doen word je moe. Ik kan ’s morgens veel beter uit mijn bed als ik gesport heb, mijn eten smaakt me beter, ik voel me gezonder. Heel vreemd, maar ook nu nog vragen mensen hoe het komt dat ik nog altijd niet dik ben geworden. Moet dat dan? Zo sta ik niet in het leven. Ik doe gewoon wat heel veel mensen doen. Sporten en bewegen, niet meer om de beste te zijn, maar omdat ik er energie van krijg. Ik ben ook echt een buitenmens. Ik voel me daar goed bij, als ik me kan uitleven in de natuur. Al lopend of fietsend zie je zoveel meer dan wanneer je met de auto van punt a naar b rijdt. Mijn eigen streek heb ik leren kennen dankzij het sporten. Ik heb de wereld ontdekt door de fiets.”
Hoe ben je zelf aan het sporten geslagen?
“Bij mij was dat passie. Als kind zat ik op het puntje van mijn stoel naar de prestaties van topatleten op tv te kijken. Mijn ouders hebben me de kans gegeven om voluit voor mijn hobby te gaan. Op mijn fietske voelde ik me goed in mijn vel. Op school had ik het moeilijker. Ik voelde me beperkt in mijn capaciteiten. Ik had moeite om mij te concentreren, om echt mijn best te doen. Als ik voor de klas moest spreken, dan was ik een verlegen gast die niet zo goed dingen kon onthouden. Maar zat ik op de fiets, dan steeg ik boven mezelf uit.” zegt Sven Nys.
“Als ik mijn kunsten mocht vertonen voor duizend man, dan voelde ik mij heel zelfzeker. Dat deed mij beseffen dat ik toch wat in mijn mars had, als ik deed wat ik graag deed. Door de fiets heb ik uiteindelijk ook moeten leren spreken voor de micro, voor een publiek. De talenten waarvan ik dacht dat ik ze niet had, heb ik toch kunnen ontwikkelen. Allemaal door de sport.”
Nu sport ik niet meer om de beste te zijn, maar omdat ik er energie van krijg.
Spreken doe je nu inderdaad op veel manieren. Je komt in bedrijven, bent tv-commentator en met DNA Nys heb je ook je eigen programma.
“Weet je, het idee voor dat programma kwam niet van ons. Mijn laatste jaar op de fiets is met de camera gevolgd. En plots was daar Thibau (zijn zoon, red.) die de droom had om in mijn voetsporen te treden. We hebben toegezegd voor die reeks, op voorwaarde dat het geen reality tv zou worden. Het moest een documentaire zijn van een jonge gast die de wens heeft om sporter te worden. Ik zie vaak dat ouders er enorm op gebrand zijn om hun zoon of dochter kampioen te zien worden, nog meer dan die kinderen zelf. Wij willen tonen dat we samen gewoon veel plezier beleven aan de sport. Dat Thibau letterlijk door zijn puberteit fietst.” legt Sven Nys uit.
“Er zijn nogal wat jongeren die het moeilijk hebben op die leeftijd. Ze weten nog niet goed wat ze met hun leven willen aanvangen. Thibau legt zichzelf een structuur op door de sport. Hij komt met veel mensen in contact, leert presteren onder druk en omgaan met winst en verlies. Dat is een hele ervaring voor een zestienjarige, of hij nu topsporter wordt of niet. Het leven is niet anders dan dat. Hoe ik zijn toekomst zie? Talenten als (Wout) Van Aert of (Mathieu) van der Poel worden maar één keer om de zoveel jaar geboren. Zoals het er nu naar uitziet, denk ik wel dat er voor Thibau een toekomst is weggelegd in de cross. Maar dat kun je nooit helemaal voorspellen.”
De recente teneur: in de cross zit geen spankracht meer. Hoe zie je de sport evolueren?
“Ik geloof in het product veldrijden. We zitten in een fase waarin er iemand heel dominant is. Dat is nu eenmaal zo. Alleen, zoiets gaat altijd met golfbewegingen. Een atleet blijft niet altijd op hetzelfde niveau. Dan komen er weer anderen, die de molen anders doen draaien. We komen uit heel succesvolle jaren met close battles. Die zijn er nu wat minder, maar daar zie ik de sport echt niet aan ten onder gaan. De cross is een sterk product. Een uur spanning op het scherp van de snee in een gesloten circuit. Supporters krijgen nu zelfs extra waar voor hun geld, want ook bij de dames zijn er heel mooie wedstrijden te zien.” vertelt Sven Nys.
“En ja, de charme van de sport blijft voor een deel dat extreme. Renners die ploeteren door de modder, door weer en wind. De uitzonderlijke inspanningen die atleten leveren, zijn ook letterlijk van hun gezichten af te lezen. Ik begrijp dat mensen dat graag zien. Het is ook ergens een metafoor voor het leven: hard werken en er alles aan doen, dat is de manier hoe je dingen kunt realiseren. Het gaat niet allemaal vanzelf, je hebt veel goesting en doorzettingsvermogen nodig om iets te bereiken.”
Ik heb de wereld ontdekt door de fiets.
Welke dromen heb jij nog voor jezelf?
“Mijn Academy met de kinderen, die wil ik graag verder uitbouwen. Dat project geeft zoveel voldoening. Vorig jaar heb ik 500 kinderen opleiding gegeven in de schoolvakanties. Ik ben daar alle dagen bij betrokken. Heel leuk om te doen. Ook mijn coaching in bedrijven wil ik graag verderzetten. Veel organisaties hebben het gevoel dat ze mensen verliezen, dat ze hun scherpte kwijtraken. Dat heeft met werkdruk te maken: constant meer en beter op kortere tijd. Samen sporten kan heel succesvol werken, niet alleen op fysiek vlak. Wat nog? Het commentaar dat ik geef bij wielerwedstrijden. Uiteraard ook mijn wielerploeg. Fantastisch om te zien hoe die mannen boven zichzelf uitstijgen als er een positieve sfeer is in het team. Als ik daartoe mijn steentje kan bijdragen, dan heb ik mijn taak goed gedaan.” legt Sven Nys uit.
