Jitske Van de Veire: “Houden van alle vrouwen”

Vrouw zijn. Wat betekent dat nu anno 2021? Ik begin met een vraag die ik mezelf al lang stel: Wanneer beginnen we met het representeren van álle vrouwen? 

Vertegenwoordiging van iedere vrouw

Voor mij is een duidelijke vertegenwoordiging – die nu nog ontbreekt – van alle vrouwen in onze maatschappij van uiterst belang, omdat het meer betekent dan voldoen aan de voorwaarden van een bepaald ideaalbeeld. Het gaat voor mij verder dan enkel beschikken over een stel borsten en een vagina, want ook dat mogen we niet als een vanzelfsprekendheid zien. Niet alle vrouwen bloeden iedere maand, ze hebben niet dezelfde universele kledingmaat die je kunt vinden in de H&M’s van de wereld, niet alle vrouwen voldoen aan dat ideaalbeeld dat de maatschappij heeft opgetrokken. En ook dit: willen we dat, in alle eerlijkheid, eigenlijk nog wel?

Zelfliefde

Ik val zelf op vrouwen en ik ben er één in een wereld van ondernemers. Ik zet al mijn onzekerheden voor het grijpen op sociale media en in de media. En dat voor de simpele reden dat vrouw zijn voor mij betekent om luidop te spreken over zelfliefde. De zoektocht naar de liefde voor mijn eigen lichaam, dat ooit zo hard transformeerde toen ik in de puberteit belandde, en dat eigenlijk nog steeds zoveel verandert. Want een antwoord op de vraag of alles wat ik zag bij mezelf wel “normaal” was, dat kreeg ik niet. Waarom niet? Simpelweg, omdat ik mijn lichaam nergens kon terugvinden in magazines of op een lingerieposter die recht voor je gezicht hing terwijl je wachtte op de bus. Dus werd ik maar zelf die lingerieposter. 

Het vrouw-zijn

Het vrouw-zijn staat voor mij gelijk aan houden van vrouwen, op iedere mogelijke manier. Ik ben een ondernemer met twee zaken op mijn naam, en toch moet ik nog steeds bewijzen dat mijn emoties niet in de weg staan van het baas-zijn. Om vrouw te zijn moet je de vraag “Wat met vrouw en kinderen?” in een boek voor ondernemen beantwoorden met: “Ik ben mijn eigen baas.”

Het is beseffen dat je zal moeten samenwerken. Het houdt in dat je het glazen plafond onder woorden moet brengen en dat samen probeert te breken. Samen sterk zijn, elkaar steunen, en proberen om anderen niet te oordelen. Want vrouwen worden al genoeg beoordeeld, veroordeeld, verdeeld.

Wanneer?

Het antwoord op mijn beginvraag omtrent de nodige representatie van álle vrouwen, dat zal ik niet meteen kunnen beantwoorden. Want het is een vraagstuk waaraan altijd gewerkt zal moeten worden. Ik gebruik deze ruimte die ik kreeg om aan jullie te kunnen vragen: Wanneer beginnen we, samen, met het oplossen van dit vraagstuk?

Nu? 

Tekst: Jitske Van de Veire, zaakvoerder Wakko/Woordvoerder Wel Jong, Niet Hetero