Carrière: Als vrouw dubbel zo hard je mannetje staan
De gelijkheid tussen man en vrouw: in theorie bestaat ze misschien wel, maar in hun carrière moeten ondernemende vrouwen toch voornamelijk wonder women en multi-taskers zijn. En de beste dochter, de beste echtgenote, mama, vriendin, collega, zakenpartner…
Jinnih Beels
Antwerps schepen voor Onderwijs, Jeugd, Inburgering en Integratie (sp.a) en voormalig politiecommissaris, Antwerpen
Met welke uitdagingen ben je geconfronteerd tijdens je carrière?
“Toen ik 17 jaar geleden bij de politie terechtkwam, was dat een echt mannenbastion. Intussen is er wel wat veranderd en verbeterd, maar ik heb vaak het gevoel gehad tegen een glazen plafond aan te botsen. Zelfs anno 2019 heb ik de indruk dat je je als vrouw toch altijd net iets meer moet bewijzen. Ook in de politiek zie je dat. De belangrijkste functies in een bestuur of aan de top zijn doorgaans ingevuld door een man. Maar als ik als vrouw dan eens resoluut en zeer to the point mijn mening geef – ik ben nogal assertief – noemen ze me agressief. Ik repliceer dan meestal met de vraag of ze ook zo zouden reageren als ik een man was geweest.”
Welke vrouwen waren een rolmodel voor jou?
“Ik heb het een beetje moeilijk met de term ‘rolmodel’. Want ook rolmodellen hebben vaak drempels moeten overwinnen of een portie geluk nodig gehad. Maar ik heb bijvoorbeeld wel veel respect voor mijn oma, die eigenlijk mijn tweede mama was. Toen ik op mijn zesde naar België ben gekomen, heeft zij me opgevangen en grootgebracht (Jinnih werd geboren in Calcutta, India, als dochter van een Belgische vader en een Indiase moeder, die gestorven is toen Jinnih drie was, red.). Mijn vader moest altijd werken. En er zijn nog wel een aantal vrouwen in mijn familie of mijn entourage waar ik aansluiting mee kan vinden en waar ik bewondering voor heb.”
Hoe kom jij tot rust?
“Tijd vrijmaken voor mezelf lukt niet altijd. De beste manier om mijn hoofd leeg te maken, is wandelen of lopen, de hond uitlaten, afzien… Ik stapte bijvoorbeeld al twee keer de Dodentocht uit en zou dat graag nog eens doen. Verder heb ik het geluk een ‘nieuwe man’ te hebben. Iemand die niet per se in de spotlight wil staan en die me volledig steunt dat ik mijn politieke carrière verder uitbouw. En dan is er nog mijn zoon van 12 jaar, die uiteraard te weinig aandacht krijgt, maar ik probeer zeker één dag per week vrij te houden voor hem. Welke dag dat is, varieert. We gaan dan samen iets leuks doen, iets eten, soms zitten we gewoon te niksen thuis… Maar die dag ben ik er helemaal voor hem.”
Nathalie Vandepeute
kersverse CEO Bancontact-Payconiq, Brussel
Met welke uitdagingen ben je geconfronteerd tijdens je carrière?
“Ik heb eigenlijk nooit echt een carrièreplan uitgestippeld, maar ben meestal enthousiast ingegaan op opportuniteiten. Niet dat ik niet ambitieus ben -ik wil zaken realiseren -, maar niet ten koste van alles. Ik heb gaandeweg geleerd om voldoende emotionele afstand te houden. Dat moet om te kunnen relativeren. Een goede work-life balans hanteren is ongetwijfeld mijn grootste uitdaging, en zeker geen gemakkelijke. Maar het is nu wel veel gemakkelijker dan pakweg 20 jaar geleden, om die balans in evenwicht te houden. De werkomgeving is flexibeler en er zijn voldoende technische mogelijkheden om een dagje van thuis uit te werken, bijvoorbeeld.”
Welke vrouwen waren een rolmodel voor jou?
“Ik heb niet bepaald één iemand specifiek voor ogen, maar ik heb doorgaans wel bewondering voor vrouwen die opkomen voor hun mening. Simone Veil bijvoorbeeld, een Franse humanistische filosofe, kwam op voor de vrouwen en heeft enorm veel voor ons bereikt. Ik heb ook veel respect voor jonge vrouwen met een sociaal engagement en carrière, die zich oprecht en keihard inzetten voor de planeet, het klimaat, de maatschappij. Rolmodellen zijn voor mij mensen die consequent hun doel nastreven of opkomen voor anderen, en die risico’s durven te nemen. Zoals een goede vriendin van me, die op haar 54ste haar professionele carrière stopgezet heeft om haar eigen onderneming te starten rond circulaire economie. Chapeau!”
Hoe kom jij tot rust?
“Je moet af en toe afstand nemen om de dingen weer helder te zien. Ik lees graag en kan me ook geweldig uitleven in de keuken. Inspiratie haal ik uit de boeken van Jamie Oliver en de Anglo-Israëlische Yotam Ottolenghi, bekend van zijn boeken Jerusalem en Plenty. Tuinieren is ook ideaal om je hoofd eens echt leeg te maken. Maar het mooiste van al is reizen met het hele gezin. Het is de uitgelezen manier om te genieten van mooie landschappen, kennis te maken met andere mensen en culturen, leuke momenten te delen met diegenen die je graag ziet en dat in een ontspannen en totaal andere context dan het dagelijkse leven. Mooi meegenomen dat ik daarbij mijn passie voor fotografie kan benutten.”
Martine Reynaers
CEO Reynaers Aluminium en Reynaers Group, Duffel
Met welke uitdagingen ben je geconfronteerd tijdens je carrière?
“Je moet soms moeilijke beslissingen nemen en daarbij steeds het belang van de vennootschap vooropstellen. Je moet op lange termijn leren denken. Er komen ook vervelende dingen op je pad, zoals afscheid nemen van iemand die niet op de juiste plaats terechtgekomen is of die zich niet bevestigt in de functie die hem of haar toegewezen is. Dat zijn lastige momenten, je hebt tenslotte met mensen te maken, maar dan moet je de knoop doorhakken en afscheid nemen. Een andere uitdaging is ook je persoonlijk evenwicht vinden: je bent vaak laat thuis maar uiteraard wil je ook zo goed mogelijk voor je gezin zorgen en bij je kinderen zijn. Dat je je vrienden minder ziet, neem je daar dan wel bij.”
Welke vrouwen waren een rolmodel voor jou?
“Als ik iemand bewonder, is het mijn moeder. Maar ik heb ook veel geleerd van anderen. Collega’s, medewerkers, andere bedrijfsleiders… Soms heel gewone mensen die door hun denken en doen respect afdwingen. Vaak zijn het toevallige ontmoetingen en gesprekken met mensen die je niet eens kent, maar wel op een of andere manier verrijkend zijn. Zoals onlangs, toen een taxichauffeur me op weg naar huis over zijn leven vertelde. Hij zal bijna zeventig geweest zijn, maar hij was nog steeds enthousiast om een keer of twee in de week mensen naar hun bestemming te brengen. Gewoon om wat bij te verdienen misschien, maar toch… anderen zouden eerder zitten zeuren en klagen.”
Hoe kom jij tot rust?
“Je hebt mensen die 100 km moeten fietsen om hun hoofd leeg te krijgen, maar ik heb niet zo’n vaste gewoonten. Ik lees graag, maar ben sowieso geen couch potato. Ik heb altijd wel wat om handen. Als ik écht met een probleem zit, dan pak ik dat rustig en professioneel aan. Ik weeg af wat ik moet doen – of net niet moet doen – en stel een actieplan op. Dat lukt me aardig, want ik wil gewoon vooruit. Niet te lang bij de dingen stilstaan, dat heeft geen zin. Elke situatie is trouwens anders en de meeste zijn ook niet zwart of wit. Voor een stuk speelt hier mijn ervaring mee, natuurlijk. Ik heb geleerd om afstand te nemen, om de zaken helder te kunnen zien en dan pas keuzes te maken.”