Ander huis, zelfde lockdown
De afgelopen coronamaanden bleef iedereen noodgedwongen thuis.
Die woonst ziet er echter niet voor iedereen hetzelfde uit. Deze drie 50+’ers vertellen elk over hun ervaringen, en dat vanuit hun eigen huis, als lid van een kangoeroewoning en vanop een serviceflat.
Paula Sémer (95). Gewezen televisiepersoonlijkheid
Woont nog thuis
Hoe heb jij de afgelopen periode beleefd?
“Ik heb ze al bij al vrij goed doorgemaakt. Eigenlijk is er niet zoveel veranderd thuis, in mijn dagelijkse leven. Er is wel een vlaag van solidariteit ontstaan in mijn appartementsgebouw. Iedereen wilde mijn inkopen doen of vroeg hoe ze me anders konden helpen. Mensen wezen me er ook heel vaak op dat ik voorzichtig moest zijn. Al die goedbedoelde betutteling werd me soms zelfs een beetje te veel, maar ik antwoordde dan steeds: ik doe het veilig (lacht). Voor de rest deed ik vaker aan zelfzorg en probeerde ik ook meer tijd te spenderen aan mijn contacten. Ik beantwoord zoveel mogelijk mijn mails en telefoneer meer. Verder kijk ik ook nog steeds televisie en probeer ik het nieuws rond de epidemie zo goed mogelijk op te volgen.”
Wat heb je zelf ervaren en daarom aangepast bij het begin van de tweede golf?
“Ik heb de veiligheidsmaatregelen altijd heel ernstig genomen. Bij het begin van de tweede golf is dit zelfs een beetje een obsessieve trek geworden. Zo verwacht ik eigenlijk van mijn omgeving dat ze zich even goed beschermen als ikzelf dat doe. Mensen uit mijn gebouw die ik tegenkom, bijvoorbeeld in de lift, zal ik altijd beleefd vragen om hun mondmasker aan te doen. Hierin kan ik dus wel een beetje fanatiek worden, moet ik eerlijk toegeven. Voor de rest leef ik ook heel intens samen met de mensen die me af en toe thuis komen verzorgen. Over het algemeen heb ik een zekere filosofie opgebouwd: het is dit of het is niets, en het niets lokt mij nog niet.”
Wat was/is je favoriete bezigheid ‘in je kot’?
“Door het vele thuiszijn ben ik de laatste tijd vooral diep in mijn archief gedoken. Ik was daar eerder al aan begonnen, maar het bleef altijd maar liggen. Ik heb er al die jaren een gewoonte van gemaakt om thuis heel veel te blijven bewaren, en dat probeer ik nu allemaal wat beter te ordenen. Die confrontatie met mijn verleden zorgt soms wel voor wat weemoed, vooral omdat mijn contacten veel minder talrijk zijn geworden. Ik ben altijd een heel communicatief en sociaal mens geweest, dus dat is wel een groot gemis. Tegelijkertijd kom ik natuurlijk tot de ontdekking dat ik heel veel heb meegemaakt, in de media en daarbuiten, en dat stemt me wel erg tevreden.”
Will Ferdy (93). Vlaamse zanger op rust
Bewoner serviceflat
Hoe heb jij de afgelopen periode beleefd?
“De afgelopen maanden vormden voor mij een oervervelende periode. Drie maanden lang mijn familie en intieme vrienden niet mogen benaderen, dat heeft bij mij vaak een gevoel van eenzaamheid opgewekt. Ik ben wel ontzettend dankbaar aan zowel de directie als het personeel van Dienstencentrum Linkeroever, de serviceflat waar ik op dit moment verblijf. Die mensen hebben er werkelijk alles aan gedaan om ons leven aangenamer te maken, ondanks de omstandigheden. Maar toch heb ik me wel geërgerd aan al diegenen die hun voeten hebben geveegd aan de voorschriften en die de oorzaak zijn geweest van de heropflakkering van het virus.”
Wat heb je zelf ervaren en daarom aangepast bij het begin van de tweede golf?
“Voor mij hoeft er helemaal niets aangepast te worden. Ik probeer mijzelf aan te passen aan de voorschriften van Zorgbedrijf Antwerpen. Ik heb me thuis altijd veilig gevoeld. We hebben hier tijdens de eerste piek ook geen enkele besmetting meegemaakt. Eigenlijk is er geen enkele aanpassing die moest worden doorgevoerd, waarvoor nogmaals mijn dank aan het personeel.”
Wat was/is je favoriete bezigheid ‘in je kot’?
“Ik heb me in feite geen moment verveeld thuis. Naar goede gewoonte heb ik me beziggehouden met mijn archieven, die ik aan het ordenen ben. En daarnaast met wat mails en telefoontjes die zeer talrijk binnenkwamen en nog steeds komen. Bovendien heb ik een vaste bezigheid, want ik ontwerp en schrijf momenteel namelijk ‘Ferdytjes en datjes’. Dat is een maandelijks verschijnende uitgave waarin ik iedereen die dat wil op de hoogte houd van mijn leven. De inhoud van deze uitgaves is zeer divers: herinneringen aan mijn loopbaan, anekdotes en verhalen uit mijn leven… Ik stuur deze helemaal gratis rond aan iedereen die er interesse in heeft. Het enige wat ze moeten doen, is me een mail sturen.”
Hilde Crevits (53). CD&V-politica
Woont in een kangoeroewoning
Hoe heb jij de afgelopen periode beleefd?
“Het was een heel bevreemdende, hectische tijd. Ons normale leven en routine vielen volledig weg en plots kregen we te maken met een nieuwe realiteit. Dat gold uiteraard voor iedereen, en dus ook voor mijn ouders en schoonouders, met wie mijn gezin en ik een kangoeroewoning delen. Maar veel tijd om daaraan te wennen was er niet. Meteen werd het duidelijk dat we met de Vlaamse regering alles in het werk moesten stellen om die eerste zware impact zo goed mogelijk op te vangen. Maar wat me vooral zal bijblijven, is de enorme solidariteit en het groeiende respect tegenover dokters, verplegend personeel, poetsvrouwen- en mannen, warenhuispersoneel… Het was een wake-upcall op zoveel vlakken, ook voor mij.”
Wat heb je zelf ervaren en daarom aangepast bij het begin van de tweede golf?
“Het telewerken, de videoconferenties, de onlinevergaderingen, Teams, Skype en Zoom… Het heeft ondertussen allemaal geen geheimen meer voor mij. In het begin was dat natuurlijk erg hard wennen, maar al snel werden de voordelen ervan duidelijk. Telewerk zorgt voor meer flexibiliteit en werkbaar werk voor de werknemers en minder files of verplaatsingsstress. Het is natuurlijk niet zaligmakend, want het is niet voor iedereen altijd mogelijk, maar het kan wel een oplossing bieden. Toen de maatregelen opnieuw strenger werden, zijn we daarom ook heel snel opnieuw naar telewerken overgegaan. Zo was ik meteen ook terug wat vaker thuis bij de familie.”
Wat was/is je favoriete bezigheid ‘in je kot’?
“Natuurlijk was het werk absolute prioriteit. We maken een ongeziene crisis mee, dus daar kwam en komt heel wat bij kijken. Wanneer er alsnog een rustmoment ingepland kon worden, dan sprong ik meteen de fiets op voor een ritje in de buurt van onze woonst. Even het hoofd leegmaken, haren in de wind, genieten van de mooie landschappen dichtbij. Dat gaf me de nodige energie om er de dag nadien opnieuw volop tegenaan te gaan.”