Thibault Christiaensen: ‘Genieten van vollenbak te gaan’

Om zoveel verschillende zaken tegelijk te kunnen doen, heb je best een degelijke portie energie nodig. Christiaensen komt nochtans kalm en zelfzeker over wanneer we hem vragen naar zijn student-muzikantenstatuut.

Een bacheloropleiding taal- en letterkunde heeft hij ondertussen al op zak en na zijn master wacht hem nog een lerarenopleiding. En de hetze rond zijn deelname aan De Slimste Mens ter Wereld? “Aanvankelijk deed ik mee om reclame te maken voor Equal Idiots, wat wel aardig gelukt is, denk ik (lacht).”

Je hebt jezelf wel een héél druk programma aangemeten dit schooljaar.

“Ik geef eerlijk toe dat ik momenteel enkel het strikt noodzakelijke kan doen. Ik doe écht veel voor school, maar ik bekijk het week per week. Ver vooruit plannen doe ik niet echt, omdat het zo druk is.”

Biedt je school je ondersteuning?

“Ik kan zoiets als Bijzondere Faciliteiten aanvragen. Toen we net De Nieuwe Lichting hadden gewonnen en veel optredens begonnen te krijgen, wilde ik mijn bachelorscriptie uitstellen door middel van die optie. Maar ik was net te laat om me in te schrijven. Toen heb ik negen studiepunten gewoon de vuilbak in moeten gooien. Ik had daar bovendien nog zeven herexamens omdat we zoveel moesten spelen en daar kon helaas geen rekening mee worden gehouden. Vorig academiejaar heb ik die Bijzondere Faciliteiten wel op tijd aangevraagd en ondertussen heb ik ook een kunstenaarsstatuut. Ik heb er tot hiertoe nog maar één keer gebruik van moeten maken. Dat was toen we in de studio zaten om onze plaat op te nemen.”

Ik geniet ervan om omringd te zijn door het gezin en samen in de zetel te zitten.

Dat geeft je dan toch net iets meer vrij spel en iets minder stress?

“Ik weet dat het er is en ik weet dat mijn leven anders is dan dat van de meeste studenten, maar ik wil er ook geen misbruik van maken. Ik wil mijn diploma halen zoals iedereen. Ik wil het gevoel hebben dat ik het helemaal zelf gehaald heb. Ik vind het niet erg dat het wat trager gaat, maar ik wil er ook wel graag vanaf zijn. Als ik begin aan het echte werkleven, dan zal die combinatie met Equal Idiots vast en zeker moeilijker worden. Nu kan ik af en toe een les overslaan, maar later kan ik moeilijk tegen mijn baas zeggen: “sorry, ik ben weg want ik moet gaan spelen.” Het is sowieso een moeilijke combinatie, maar we proberen zoveel mogelijk uit onze muziek én onze studies te halen.”

Je verdeelt je prioriteiten dus, met andere woorden?

“Equal Idiots is sowieso prioritair, maar zowel Pieter (Bruurs, drummer van Equal Idiots, red.) als ik blijven daar heel nuchter in. Onze muziek gaat nu keihard en we hebben zeker de ambitie om daar iets meer van te maken, maar onze studies zijn ook belangrijk. Die moeten we er nu eenmaal bijnemen. Maar dat wil niet zeggen dat wij in de weekends en op het podium geen plezier kunnen maken. Maar al bij al studeer je in een mensenleven relatief kort, je haalt er alleen maar profijt uit als je nu doorbijt en op het einde van de rit een aantal diploma’s op zak hebt. Maar we zullen er alles aan doen om muziek te kunnen blijven maken. Veel mensen denken dat muziek nu mijn job is, maar dat is niet per se zo. Ik vind het ook belangrijk naar mijn ouders toe, die mijn studies en kot betalen. Het is niet meer dan normaal dat ik daar iets voor terugdoe.”

Hoe ervaar je het op kot gaan?

“Heel aangenaam. Ik heb één jaar op kot gezeten waar ik alleen zat, dus niks gemeenschappelijke ruimte.  Nu zit ik met een aantal andere mensen op kot. Ik ben wel niet echt een keukenprinses, daar ben ik iets te lui voor (lacht), dus ik vind het wel fijn om naar huis te gaan. Op kot zitten was heel leuk, en ik ben geen moederskindje, maar ik kan er wel van genieten om thuis te zitten. Ik geniet ervan om omringd te zijn door het gezin en samen in de zetel te zitten.”

Je bent dus niet de typische student die tot een gat in de nacht uitgaat?

“Nee, helemaal niet. Ik zit niet in een studentenvereniging, ik ga nooit verder dan de Ossenmarkt of de Stadswaag (lacht). Ik ben ook heel snel moe, dus tot vier, vijf uur ’s nachts uitgaan, doe ik niet.

Blokken tot een gat in de nacht kan ik wel, want ik concentreer me beter ’s avonds. Dan is het koffie en Redbull drinken tegen de sterren op. Maar ik moet echt nog veel ontdekken, zeker nu het mijn laatste jaar op kot is. Dus aan al wie dit leest: leer mij de coole dingen in Antwerpen kennen (lacht).”

Pieter studeert ook nog, dus voor hem zal het toch ook druk zijn?

“Ja, het is niet zo dat één van ons aan het wachten is op de andere om muziek te kunnen spelen. Pieter studeert nu interieurvormgeving in Mechelen. Na dit jaar is hij ook afgestudeerd en ik vind het straf wat hij verwezenlijkt. Je gaat mij niet direct horen opscheppen, maar de combinatie die we nu maken met school, ik vind het vrij zot dat we dat beiden kunnen onderhouden.”

De podium-Thibault en student-Thibault, verschillen die veel van elkaar?

“Amai, heel veel. Als je ons al eens hebt zien spelen, dan ken je het antwoord (lacht). Toen we eens moesten optreden in het middelbaar, was dat heel confronterend. Toen speelden we echt nog punk, een beetje ‘rakken’ en ‘grellig’ doen, en heel wat leerkrachten schrokken ervan hoe anders ik was op het podium dan in de les.

Ik vind het vooral jammer dat ik weinig tijd heb om met goede vrienden dingen te doen.

Ik kan eerlijk zeggen dat ik goed ben opgevoed, maar ik hou ook wel van ruige muziek en ruige shows. Dat zijn twee aparte werelden, waarbij we op het podium vettig kunnen doen. Dat is dan ons speelkwartiertje (lacht). Ik kan ervan genieten om ‘vollenbak’ te gaan. Er is dus zeker een verschil tussen hard studeren en bij de schoonfamilie gaan eten, of op een podium staan. Maar ik zou niet zonder dat optreden kunnen.”

Vind je het jammer dat je door je drukke schema moet inboeten aan vrije tijd?

“Ergens wel. Ik vind het vooral jammer dat ik weinig tijd heb om met goede vrienden dingen te doen. Heel veel van mijn goeie maten wonen in Gent en die hebben het altijd maar over de Overpoort. Maar ik ben nog nooit in Gent gaan feesten! Die typische studentendingen, die heb ik tot hiertoe nog gemist. En da’s jammer, want ‘student zijn’ komt niet terug, natuurlijk. ’t Is een beetje geven en nemen.”

Welke tip geef je om à la Thibault door het leven te ‘rakken’?

“Dat je ver kunt geraken als je gewoon plezier hebt, zelfs al kun je niet veel. Ik ben allesbehalve een gitaarvirtuoos, maar door toch jezelf te blijven en het gewoon te doen, geraak je er ook. Als je andere mensen leert kennen en je iemand blij kunt maken met je muziek, is dat het beste gevoel dat er bestaat.

Uiteindelijk is dit alles er gekomen omdat wij wat hebben liggen knoeien en zijn blijven knoeien. Het klinkt melig en cliché, maar geniet van elk moment. Carpe diem. Dat zit zelfs in de tekst van één van onze songs… denk ik (lacht).”