Julie Van den Steen – ‘die van Peter Van de Veire ’s morgens’ – mag dan al vier jaar ‘sidekicken’ op MNM, haar studiejaren liggen allesbehalve in een ver verleden. Net 26 geworden heeft ze altijd al geweten wat ze wou en in de nabije toekomst (lees: na het lezen van dit stuk) is ze ook jouw blokadviseur.
Julie Van den Steen is zelf nog maar amper van de schoolbanken weg, maar toch is het plaatsen van filters op gezichten vol blokfrustraties en ze delen op sociale media nog niet van die tijd. Haar simpele pen en papier hebben plaatsgemaakt voor laptops en smartphones. “Moest ik student zijn, zou ik er moeite mee hebben om sociale media links te laten liggen. Ik ben blij dat die afleiding er niet was tijdens mijn studentenjaren.”
Zelf zou je niet naar marathonradio geluisterd hebben als student?
“Ik mocht echt niks van afleiding hebben, ik was daar extreem in. Dus ik verzette letterlijk mijn bureau zodat ik tegen een muur aankeek in plaats van uit het raam keek. Ik sloot me een maand thuis op en kon me maar op één ding focussen: studeren. Ik had een vast schema waarbij ik om acht uur opstond, om halfnegen begon met leren en dan doorging tot zeven uur ’s avonds.”
Dat beantwoordt meteen mijn vraag of je een gedisciplineerde student was.
“Ja, maar dat was niet altijd zo. Mijn eerste jaar na het middelbaar was ik heel losbandig. Ik was snel afgeleid en had slechte punten. Plots had ik zoveel vrijheid en daar kon ik niet mee om. Ik heb strenge regels nodig, dus legde ik die mezelf op. Ik had die structuur nodig in mijn hoofd. Als ik me niet aan mijn eigen schema kon houden, flipte ik. Dat is nog steeds zo. Ik heb een agenda waarin ik alles nauwkeurig plan.”
Je hebt moeite met vrijheid of grenzeloosheid?
“Absoluut, ik heb dat zelfs op het vlak van eten. Ook daar ben ik streng in. Het enige dat ik niet kan laten, is chocolade. Als ik mezelf alles zou toelaten, dan heb ik weinig energie en voel ik me niet goed. Op alle vlakken in mijn leven leg ik mezelf uiteindelijk wel een bepaalde structuur op.”
Ik leg mezelf strenge regels op. Ik heb die structuur nodig in mijn hoofd
Die structuur heb je na je studies dus ook doorgetrokken tot je werkleven?
“Die heb ik zelfs nog harder doorgetrokken. De eerste maanden bij MNM ging ik geregeld nog uit tot zes uur ’s ochtends met mijn vrienden, maar ik merkte snel dat dat niet werkte voor mijn concentratie. Dus ik ben volledig omgeslagen. Een ochtendshow doen is echt topsport, en dan heb je structuur nodig.”
Heb je het daar dan niet moeilijk mee, dat je niet die ‘typische jongerendingen’ kunt doen?
“Ja, maar vooral omdat mensen me daar attent op maken. Maar ik leef in een jetlag, ‘ons Julie is altijd moe’… In het weekend hangt er een constante mist in mijn hoofd, waardoor ik vaak last minute afspraken afzeg. Ik voel het aan mijn lichaam, waardoor ik nog meer op mijn eten moet letten. En ik bewaak mijn acht uur slaap, dat is héél belangrijk. Maar soms heb ik het er moeilijk mee, ja, wanneer mensen me blijven zeggen dat het leven zo kort is.”
En luister je daar dan naar of blijf je gewoon je ding doen omdat je weet wat je wilt?
“Het ene moment wat meer dan het andere. Ik heb een vrij sterk karakter; als ik iets wil, dan ga ik er helemaal voor. Maar ik heb ook onzekere dagen waardoor ik begin te twijfelen, natuurlijk. The sleep is for the weak, zeggen ze al eens, dus dan vraag ik me af of ik inderdaad niet wat meer zou moeten genieten van het leven. Het is sowieso leuk om eens buiten te komen, het leven gebeurt niet in mijn bed. Maar ik ga toch eerder slapen dan dat ik naar een feestje ga.”
Zaken loslaten is zo belangrijk, het doet je echt deugd
Wil je dat tempo nog lang aanhouden?
“Ik heb er eigenlijk geen idee van. Volgend jaar doen Peter (Van de Veire) en ik sowieso nog een seizoen. Het zal vooral afhangen van mijn gezondheid, maar qua goesting en drive kan ik nog wel even meegaan. Ik leer bovendien veel bij van Peter, zowel op professioneel als op menselijk vlak. En die rol van sidekick is echt mijn ding. Mensen vragen me soms of ik niet mijn eigen programma zou willen, maar ik zie het mezelf niet doen.”
Anders zit je weer met een soort van vrijheid die je helemaal zelf moet invullen.
“… en een verantwoordelijkheid en een druk op je schouders. En ik weet niet of ik dat wel aankan. Ik heb last van faalangst en als ik een eigen programma heb, dan maak ik mezelf zot door te piekeren of mensen het wel goed vinden. Ik kan heel hard twijfelen aan mezelf. Het ligt sowieso ook in mijn karakter, ik wil bijvoorbeeld ook heel veel pleasen. Ik heb ondertussen geleerd dat niet iedereen je leuk kan vinden, wat héél jammer is (lacht). Soms is er iemand die al eens iets negatiefs zegt en dat blijft dan hangen, hé. Je moet er goed mee omgaan maar dat is moeilijk. Met studeren had ik dat ook. Ieder examen zei ik dat ik het niet ging kunnen. En dan was ik die ‘trut’ die 19 op 20 haalde omdat ik mezelf kapot had geblokt (lacht).”
Maar je hebt toch ook andere dingen gedaan dan je kapotblokken tijdens je studententijd?
“Als ik er nu op terugkijk, denk ik: ik had meer moeten uitgaan en minder naar de les moeten gaan. Er was een periode dat ik wat losser was en meer uitging, en ik besef nu dat dat de leukste periode was. Ik had toen ook wel herexamens, wat ik verschrikkelijk vond. Maar anderzijds had ik daarvoor toch nooit iemand om mee af te spreken in augustus (lacht). Normaal gezien ging ik verderstuderen, maar dan belde Peter dat ik de job bij MNM had. Een week later was ik aan het werk.”
Spijt dat je dus niet vaker met een kater in de les zat, maar wat was zowat de beste beslissing die je hebt genomen als student?
“Mijn beste beslissing was om niet in een studentenclub te gaan (lacht). Maar echt spijt hebben van iets, dat doe ik niet gauw. Ik besef dat ik nog heel veel voor me heb liggen. Maar ja, ik had graag wat minder om acht uur ’s ochtends in de les gezeten. Wat ik trouwens echt vroeg vond. Een paar maanden later moest ik dan om 3 uur ’s nachts opstaan en dat lukte plots wel zonder problemen.”
Eigenlijk heb jij altijd al een slaapgebrek gehad (lacht).
“De Julie die studeerde zou nooit geloven wat voor leven ik nu heb, dat ik al vier jaar lang om drie uur opsta. Dat is absurd. Maar ik heb het er graag voor over.”
Wat is dé levensles die je zou meegeven aan andere studenten/jongeren nu?
“Vooral wat ik eerder al zei: niet iedereen kan je leuk vinden. En dat alles altijd goed komt. Toen ik studeerde, panikeerde ik voor het minste. Dat heb ik nu veel minder. Als iets niet goed is gegaan, dan ventileer ik even en laat ik het los. Je hebt nog een heel leven voor je en je gaat sowieso nog fouten maken. Het belangrijkste is dat je daaruit leert. En pick your fights, je mag je niet alles aantrekken. Als je dus dat ene hoofdstuk van wiskunde of chemie niet kunt: alles komt uiteindelijk wel goed. Wat lakser worden is niet per se slecht.”
Meteen een goede tip voor de studenten met herexamens.
“Voilà. Ik dacht vroeger ook dat het een schande was om herexamens te hebben, maar dat is echt niet waar. Een tien is genoeg (lacht). Ik was een strever, nog altijd, maar je kunt niet in alles de beste zijn. Je moet prioriteiten stellen, anders maak je jezelf kapot en moe. Zaken loslaten is zo belangrijk, het doet je echt deugd.”
