Lize Feryn: ‘Ik geef mijn geluk alle kansen’
Heel wat jongeren staan vandaag aan het begin van een zoektocht naar zichzelf en hun dromen. Actrice, model en onderneemster Lize Feryn (27) wijst mee de weg: “Zoek naar een evenwicht tussen je buikgevoel en je gezond verstand.”
Lize, waar ben je momenteel zoal mee bezig?
“Op dit moment heb ik net de opnames van een nieuwe taalquiz voor VTM achter de rug. Een lollige quiz met Jonas van Geel als presentator en ik als een van de vaste teamkapiteins. Ik ben ook bezig met een fictiereeks voor dit najaar. Ook heb ik nog een Nederlands fictieproject op de planning staan. En daarnaast lopen de activiteiten van Atelier Feryn, het modelabel dat ik samen met mijn zussen heb opgestart, natuurlijk ook gewoon door.
Ondanks de coronacrisis is er dus eigenlijk niet zo veel veranderd voor mij. Qua timing natuurlijk wel, maar er is niets weggevallen. Eigenlijk is het voor mij nu zelfs beter te combineren, want normaal gezien moest ik een aantal projecten tegelijk doen, terwijl het nu beter verspreid is.”
Hoe combineer je al die verschillende taken? Of beter: hoe ziet een normale dag eruit voor jou?
“Daar valt eigenlijk geen lijn in te trekken. Dat maakt het natuurlijk ook wel moeilijk op een bepaalde manier: Als ik het zelf niet doe, gebeurt het ook niet. Ik moet het dus echt wel hebben van mijn eigen motivatie. Gelukkig ben ik daarin redelijk perfectionistisch. Ik ben altijd al een klein beetje een piekeraar geweest. Ik lijk altijd maar te denken dat er meer moet gebeuren dan eigenlijk het geval is.”
Acteren blijft dus wel je hoofdbezigheid. Hoe ben je daarmee begonnen?
“In 2012 ben ik, na zeven auditierondes, gekozen voor mijn rol in ‘In Vlaamse Velden’. Toen was ik 19. Als tiener zat ik op internaat in Leuven, waar ik woordkunst en drama studeerde. Dus acteren is wel altijd mijn droom geweest, hoewel ik op dat moment ook al actief was als model. Vandaag combineer ik die twee nog steeds, al heeft het evenwicht zich wel duidelijk verplaatst en staat mijn modellenwerk echt op een laag pitje. Ik ben ondertussen ook bijna rijp voor mijn pensioen als model (lacht).”
“De truc is dus om gewoon net iets minder te caren.”
Eigenlijk heb je dus zowat al je tienerdromen waargemaakt, of niet?
“Absoluut, en dat besef ik nog elke dag. Dat is superleuk, maar het is wel niet zo – en dat denken buitenstaanders vaak wel – dat een bepaalde rol ervoor zorgt dat je volledig gelanceerd bent. Het blijft natuurlijk elke dag knokken. Ik probeer daarom altijd mijn geluk alle kansen te geven. Want ik heb heel veel geluk, en ik besef dat ook, maar ik zorg er wel voor dat ik op het juiste moment op de juiste plaats ben en niet bij de pakken blijf zitten.
Toen ik bijvoorbeeld werd gebeld voor de eerste auditieronde van ‘In Vlaamse Velden’, zat ik in Milaan voor modellenwerk. Er waren toen natuurlijk nog heel veel kandidaten, dus ik had toen perfect kunnen denken: ‘foert, ik ga niet speciaal om die reden een ticket naar België kopen.’ Maar ik heb het er dus toch op gewaagd. Dat is met andere woorden de raad die ik zou willen meegeven aan jongeren vandaag: ga ervoor, en zorg dat je jezelf achteraf nooit iets kunt verwijten.”
Door zo vroeg aan het werk te gaan, ben je ook gestopt met je studies. Spijt van?
“Eigenlijk totaal niet, al wil ik natuurlijk absoluut geen strijd voeren tegen het behalen van een diploma. In het middelbaar had ik wel goede punten en ik wist wel dat ik kon studeren, dus was het een beetje een logische keuze. Maar ik merkte al heel snel dat ik daar echt niet gelukkig van zou worden. Uiteindelijk ben ik maar een drietal weken student geweest. Daarna kon ik naar Milaan vertrekken.
Ik heb toen wel nog mijn boeken meegenomen, maar op de terugvlucht had ik te veel gewicht bij en heb ik mijn boeken toen zelfs daar gelaten. Later heb ik er nog over nagedacht om eventueel een acteeropleiding te volgen, maar omdat ik nu al de kans krijg om de job uit te voeren, zou het stom zijn om dat nu on hold te zetten, om het dan opnieuw te proberen.”
Diploma of niet, jongeren van vandaag komen terecht in een wereld die vooral wordt gekenmerkt door onzekerheid. Hoe moeten ze daar best mee omgaan, volgens jou?
“Ik denk dat het heel goed is om een focus te behouden en daarin rust te vinden. Er is vandaag zoveel en je moet echt bijna aan 100 kilometer per uur leven om mee te kunnen zijn. Hierdoor denk ik dat het zinvol is om ook niet altijd te veel van jezelf te willen verwachten en niet in alles te willen meegaan. Dus probeer te focussen op bepaalde dingen, en word daar dan goed in. Het is vooral een kwestie van jezelf in vraag durven stellen en een evenwicht te vinden tussen je buikgevoel en je gezond verstand.
Tegelijkertijd weet ik natuurlijk ook dat je voor een deel net wél moet proberen volgen. Oudere generaties zeggen altijd over jongeren dat ze veel te veel willen en veel te snel, en dat allemaal terwijl ze op hun gsm zitten. Maar stel je voor dat we niet altijd maar naar onze gsm zouden kijken en pas ’s avonds alle mails of berichten beantwoorden? Wij moeten gewoon aan een bepaald tempo meegaan, of we lopen achter. Dat geeft een enorme stress.”
Ook sociale media, waarop je zelf ook heel actief bent, spelen hierin een duidelijke rol.
“Inderdaad. Dat heb ik zelf ook heel hard gemerkt. In het begin was ik vaak bezig met hoe mijn feed eruitzag. Dat zou niet mogen, het is puur vertier. Na een tijdje ga je bijna voor de foto op reis, maar dat heb ik nu helemaal losgelaten. Nu post ik alleen nog onnozele dingen wanneer ik wil, en dat heeft me heel wat rust gegeven. De truc is dus om gewoon net iets minder te caren.”
Waar droom je nog van voor de toekomst?
“In de eerste plaats wil ik films blijven maken. Iedere film is steeds opnieuw zo anders, dat maakt het leuk. Ik zou ook heel graag eens meedoen aan een sketchprogramma of een echt grappige rol spelen. Mijn ideale toekomst is eigenlijk dat ik over een paar jaar kindjes mag krijgen en dat ik het allemaal kan combineren met mijn job, zonder dat ik het gevoel heb vast te zitten.”