Bart Hollanders, bekend als de knullige Randy Paret uit ‘Callboys’, de populaire tv-serie op VIER, studeerde in 2009 af aan Studio Herman Teirlinck. Als jonge acteur is zijn parcours soms rechtlijnig, dan weer hobbelig. Maar altijd maakt hij keuzes vanuit het hart.
Beroepskeuze
Bart Hollanders (35) werkte zich vorige maand in het zweet tijdens zijn verhuis naar een nieuwe stek in de Joodse buurt in Antwerpen. Verhuizen is hard labeur, maar het brengt soms ook grappige relicten uit een in bananendozen verstopt verleden naar boven. “Ik rommelde in één van die tienduizend dozen en had plots een rapport uit mijn derde middelbaar vast. Ik volgde toerisme en verzamelde de ene buis na de andere”, vertelt Bart. “Dat rapport stond vol opmerkingen van misnoegde leerkrachten: ‘Hij studeert niet’ of ‘Hij zit te slapen in de les.’ Mijn ouders wilden per se dat ik een studierichting met werkzekerheid koos, dus kwam ik in toerisme terecht.”
“Maar ik hoorde niet thuis op zo’n atheneum en blokkeerde. Uiteindelijk mocht ik toch naar de toneelschool gaan, een vrijgevochten bastion waar ik open kon communiceren met de leerkrachten en het gevoel had dat ik in die volwassen wereld werd opgenomen. Mijn brokkenparcours lag achter mij, maar dan kwam de volgende stap: hogeschool of unief ? Wat ga ik in godsnaam worden later?” zegt Bart Hollanders.
Studio Herman Teirlinck
Even twijfelde hij nog om zich aan te sluiten bij het plaatselijke lerarenkorps en kunstgeschiedenis te geven, maar een blitzbezoek op een infodag deed zijn goesting verdwijnen. Het was Dora van der Groen, artistiek leider van Studio Herman Teirlinck, die Bart zou pushen om zijn focus helder te krijgen. “Zij heeft me geleerd om hard te werken. Op een doordeweekse lesdag kwam ik meestal pas thuis om middernacht. Dan vroeg mijn stiefvader of ik op café had gezeten, maar vaak repeteerden we tot laat op de avond. Dat eerste jaar ben ik mezelf meermaals tegengekomen. Sommige studiegenoten kregen altijd steengoede commentaar.” vertelt Bart Hollanders.
“Ik reed eerder een parcours van putten en bulten. Een paar docenten zagen wel iets in mij en zeiden: geef die jongen een kans. Een goeie acteur laat zich in verschillende facetten zien, maar ik wist toen nog niet wat mijn facetten waren. Ik had geen idee welke vormen mijn podiumidentiteit kon aannemen. Als acteur speel je met andere mensen, maar werk je toch vooral met én aan jezelf. Acteurs die samenspelen, ondernemen elk apart een eigen trip. Ze lopen naast elkaar en kijken naar hetzelfde punt. Als de dynamiek goed zit, ontstaat er een vibratie. Maar vooraleer dát lukt, moet je jezelf kennen.”
‘Ik verlang naar projecten die mijn hart sneller doen slaan.’
Afwijzing
Zijn opleiding aan Studio Herman Teirlinck classificeert hij steevast onder ‘beste levensbeslissingen’, maar zoals de meeste acteurs ontsnapt hij niet aan werkonzekerheid en bijhorende zelftwijfel. “Ik denk tot op vandaag nog vaak bij mezelf: Dank je, Bart, om destijds die beslissing te maken”, glimlacht hij. “Dat heeft me de voorbije jaren al zoveel voldoening en ervaring opgebracht. Ik heb zelfs al lesgegeven aan het conservatorium! Maar werk ligt er niet voor het grijpen. En die werkonzekerheid word ik niet gewoon. Toen ik net was afgestudeerd, had ik weinig te doen en ik ervaarde dat als een complete afwijzing. Het maakte mij triest en onzeker.” legt Bart Hollanders uit.
“Ik verlangde soms echt naar een 9-to-5-job (lacht). Vandaag kan ik meestal beter om met die leegte. Ik blijf rustig wanneer ze daar is en weet dat ze ook weer verdwijnt, al kan het soms maanden duren. Ik dweep er niet meer mee. Het heeft geen zin om mezelf verwijten te maken of me te min te voelen. Dat werkt net averechts. Waar het om draait is zelfreflectie. Ik probeer elke dag stil te staan bij de keuzes die ik maak: helpt dit me verder of moet ik het net loslaten? Keuzes maken is ook soms springen en niet weten waar je zal landen. Omarm het verhaal in de overtuiging dat het wel goed komt.” zegt Bart Hollanders.
“Ik heb soms het gevoel dat het grote publiek naar acteurs kijkt als sympathieke hobbyisten. Maar acteren is hard labeur. Zoals Marie Vinck onlangs zei: ‘Acteren is voor 90 procent angst en zelftwijfel.’ Ik volg haar wel. Maar die overige 10 procent zijn zo overrompelend en geweldig. Die maken het allemaal waard. Met een gedreven ploeg een theatervoorstelling in elkaar steken kan poëzie geven op het podium. Zulke ervaringen neem je mee voor het leven.” vertelt Bart Hollanders.
‘Met een gedreven ploeg een theatervoorstelling in elkaar steken kan poëzie geven op het podium. Zulke ervaringen neem je mee voor het leven.’
Keuzes van het hart
Om zijn gemoedsrust op peil te houden kiest Bart uitsluitend voor rollen die hem mentaal rijker maken. Kiezen welke rol hij aanneemt, blijft moeilijk, ook nu hij bekend is in Vlaanderen. “Maar als bekend acteur loop je evenveel risico om een foute rol te kiezen als een beginneling”, vindt Bart Hollanders. “Ik ben altijd superdankbaar als mensen aan
mij denken, maar voorstellen waar ik weinig affiniteit mee heb, wijs ik af.”
“Dat zijn altijd aartsmoeilijke keuzes, en je kunt alleen maar hopen dat je dan de juiste beslissing maakt. Ik verlang naar projecten die mijn hart sneller doen slaan. Ik heb in het verleden al dingen toegezegd waarvan ik later het gevoel had dat ik ze beter aan mij had laten voorbijgaan, maar destijds stond ik wél achter die keuze. En dat is wat telt.”
Slapeloze nachten
In april vorig jaar werd Bart Hollanders voor het eerst vader. Zijn dochtertje Edie zette zich moeiteloos vast in zijn hart. “Ouder worden is bijzonder en heftig, met veel slapeloze nachten, maar dat verbleekt bij de gedachte dat mijn vrouw en ik een minimensje op de wereld hebben gezet. We mogen Edie elke dag zien groeien en evolueren. De eerste nacht hing ik elk uur mijn vinger voor haar neus om te zien of ze nog ademde. Ondertussen jongleer ik haar als een professional van de ene arm op de andere.” lacht Bart Hollanders.
“Maar ook een kind op de wereld zetten, betekent constant keuzes maken. Wil ik haar dezelfde opvoeding geven die mijn ouders mij gaven? Wat met voeding of godsdienst of het type crèche? Het is superinteressant om al die dingen te ontdekken. Sinds haar geboorte ben ik vaak thuis geweest. We hebben een mooie band opgebouwd, maar als ik binnenkort een paar maanden op tournee ga, zullen we elkaar opnieuw moeten terugvinden. Maar het is ongelooflijk fijn om te weten dat zij er is, en dat we altijd samen een boswandeling kunnen maken.”
SMART FACT.
Als je geen acteur was geworden, dan was je nu…?
“Ik kan snel gepassioneerd raken. Die muzikale optredens met de andere mannen van ‘Callboys’ vind ik echt fantastisch. Ik begin dan al snel te fantaseren over een leven als professioneel muzikant. Maar de volgende dag kan ik evengoed met bewondering staan kijken naar mensen die om 6u ’s morgens opstaan om hun wijngaard te onderhouden en elke dag in de natuur staan. Vraag me niet om een keuze te maken (lacht)!”
