Sam Bettens: “De muziek komt straks op de tweede plaats”

Sam Bettens heeft er al een hele dag op zitten wanneer we hem, om tien uur ’s ochtends plaatselijke tijd in Palm Desert, California, opbellen via Zoom. Hij is pas terug van een gezinsvakantie in België en de jetlag laat zich voelen. De voorman van K’s Choice en Rex Rebel heeft van zijn verlof geprofiteerd om nog een paar repetities, opnames en tv-shows af te werken. “Al hebben we tussendoor toch wat vakantie kunnen nemen”, klinkt het opgewekt.

Zien vakanties er in jullie gezin altijd zo uit, als een mix tussen ontspanning en werk?

“Wanneer we de trip naar België maken meestal wel. Ik probeer altijd wel een paar dingen te combineren: de reis is lang en de tickets zijn duur. Vakanties in de VS staan altijd helemaal los van mijn carrière. Muzikant ben ik vooral in dat ándere deel van de wereld. Hier thuis ben ik gewoon een papa als zovele anderen, die door de week zijn kinderen afhaalt van school.” vertelt Sam Bettens.

Hoeveel van uw sociaal leven speelt zich nog in België af?

“Een heel belangrijk deel, heeft corona me doen beseffen. Ik heb fantastische vrienden in Amerika, maar mijn oude vrienden, mijn muzikale buddy’s en mijn familie wonen allemaal in België. Voor corona kreeg ik nooit echt de kans ze te missen: ik reisde gemiddeld 10 keer per jaar over en weer. Het was wel een wake-upcall toen dat wegviel. Ik vroeg me af wat mijn plek hier dan nog was. Sinds een paar maanden past de puzzel terug in elkaar. Ik zie weer wat het plan is.” 

Mogen we weten hoe dat plan eruitziet?

“(enthousiast) Je treft me op een bijzonder moment: ik sta op het punt om fulltime als brandweerman aan de slag te gaan. Aan die droom heb ik keihard gewerkt – in Tennessee deed ik de job al even – en nu ziet het ernaar uit dat hij eindelijk werkelijkheid wordt. Nog een paar formaliteiten te gaan en ik mag mijn uniform aantrekken.” legt Sam Bettens uit. 

Proficiat! Wat betekent die nieuwe carrière voor uw muziek en uw gezin?

“Het is om het zacht uit te drukken geen 9-tot-5-job. Tijdens een shift werk je 48 uur lang aan één stuk door op de kazerne. Daarna ben je 4 dagen thuis en dan vertrek je weer. De tijd die ik doorbreng bij mijn gezin wil ik goed besteden. De muziek komt straks dus op de tweede plaats. Ik weet zelfs niet of er tout court nog ruimte voor zal zijn: als ik iets doe, dan ligt het wel een beetje in mijn aard om er ‘volle bak’ voor te gaan. Mijn broer Gert en mijn kameraden van Rex Rebel weten dat, ze gunnen me deze kans.”

Bent u als papa ook all-in?

“Toen ik mijn vrouw Stef leerde kennen, vond ik het een absolute bonus dat ik er instant twee kinderen bij kreeg. Justin en Taylor waren op dat ogenblik 4 en 6. Ik heb me intuïtief volledig in het  plusouderschap gesmeten. Ik wilde echt deel uitmaken van hun dagelijks leven: ‘vrijwilligen’ in hun vereniging, voorlezen op school, meegaan naar klasbesprekingen. In veel samengestelde gezinnen zijn er toch nog aparte regelingen in welke ouder de boterhammen smeert voor welk kind, en uit welk potje het geld komt. Wij hebben in ons gezin nooit een onderscheid gemaakt, ook niet toen de kleintjes er kwamen. Natuurlijk zijn er in het stiefouderschap ook heel wat momenten dat je even een blokje om loopt, omdat je weet dat je mening niet gevraagd is. Dat is een van de redenen waarom we over adoptie zijn beginnen nadenken. Ik wilde alles graag eens vanaf het begin meemaken, zonder onze twee baby’s te moeten delen met nog een andere papa.” zegt Sam Bettens.

Zijn de rollen tussen papa en mama in jullie gezin op een bepaalde manier verdeeld?

“Daarin zijn we misschien toch nog redelijk traditioneel. Mijn vrouw volgt de dagelijkse kalender op, regelt de schoolzaken en neemt de meeste huishoudelijke taken op zich. Ik ben toch eerder de spelende papa die al eens sneller mee in het zwembad springt of met zijn zoontje ligt te worstelen in het gras. (verdedigt zich) Al doe ik ook wel the hard work hoor: samen huiswerk maken, de was insteken of naar de winkel gaan om boodschappen te doen. Ik ben niet het soort papa dat even de kinderen gaat kietelen, de boel op stelten zet en er dan weer tussenuit knijpt (lacht).”

Heeft uw transitie een invloed gehad op uw gezinsleven?

“Ik weet niet precies hoeveel de kleintjes hebben meegekregen van het hele traject dat mijn vrouw en ik het afgelopen jaar hebben afgelegd. Ons geluk is dat ze vanuit zichzelf al redelijk easy-going zijn. Ze vonden mij sowieso al behoorlijk mannelijk, dus de shift was niet gigantisch (lacht). Uiteindelijk denk ik dat het voor hen eerder een non-event was. (denkt na) In bepaald opzicht was het dat ook. Niets is veranderd, en tegelijkertijd alles. Ik ben relaxter en zit beter in mijn vel. Dat voelen mijn kindjes ook. Dat ze me ‘papa’ noemen, klinkt voor mij als de normaalste zaak van de wereld. Als ik nu met mijn pluszoon over het voetbal praat, dan is dat meer een gesprek van man tot man. Mijn dochter heeft een baby’tje van wie ik bompa – en niet ‘bomma’ – mag zijn. Het klopt allemaal nu.” legt Sam Bettens uit. 

Werkt u ook actief aan uw innerlijke balans?

“Mijn vrouw en ik babbelen over alles met elkaar. Voor ons is het bijna een hobby om onszelf te analyseren en betere manieren te vinden om in het leven te staan. Ik zal altijd wel iemand zijn die op zoek blijft naar nieuwe uitdagingen en prikkels. Maar ik merk wel dat alles stilaan op zijn plaats valt. Vroeger was ik er bijvoorbeeld stiekem toch gevoeliger voor als er met mij gelachen werd. Dat kwam soms verrassend hard aan, want ‘zo serieus nam ik mezelf toch niet?’. Nu heb ik daar veel minder problemen mee. (grinnikt) Lach me maar uit: ik ben een oude vent, ik word grijs, ik krijg rimpels en mijn grappen zijn flauw. Whatever. Ik heb er vrede mee nu.”