Benieuwd naar zijn ervaringen spreken we af in Brussel. Loncke heeft nog in Brussel gestudeerd, wat zorgt voor een heuglijk en nostalgisch weerzien met de stad. Na een kleine treinvertraging verschijnt de triomfboog van het Jubelpark, belicht door een flauwe winterzon. Tijd voor een nieuw avontuur, eentje waarvoor we gelukkig niet onze eigen proviand moesten meenemen.
U hebt een indrukwekkend palmares. Wat betekent avontuur voor u?
“Voor mij staat het onbekende gelijk aan avontuur. Het onwetend zijn zorgt voor een enorme ontdekkingsdrang, en daarbij horen risico’s. Avontuur gaat steeds gepaard met risico’s. De uitdaging hierbij is om die risico’s te overwinnen en de eindzege te laten primeren. Je moet natuurlijk op voorhand wel kunnen rekenen op een bepaalde slaagkans. Wanneer je al met zekerheid kunt zeggen dat deze kans onbestaande is, ben je geen avonturier maar een idioot.
Mijn eerste aanraking met avontuur was tijdens mijn scoutsjaren. Zelfvoorzienend zijn en de wilde natuur spraken mij meteen aan. De laatste push naar avontuur kreeg ik tijdens mijn sabbatjaar in Australië. Oorspronkelijk waagde ik mij aan deze verre reis om de focus te richten op mijn eerste passie: diepzeeduiken. Deze focus werd verlegd toen ik bij een gastvrije Australische familie de film Alone Across Australia zag. Het idee om, net als in de film, volledig zelfstandig de natuur in te duiken was hierbij gezaaid.”
Het is een extreme vorm van reizen, waarom bent u er zo door bezeten?
“Ik ben steeds op zoek naar een uitdaging. Het geeft een enorme kick wanneer je volledig zelfstandig slaagt in je opzet. Ik kan daar best ver in gaan. Zo wilde een passant mij helpen door mijn wandelstok aan te geven. Een vriendelijke daad, want het was duidelijk dat ik door mijn loodzware rugzak met moeite door mijn knieën kon zakken, maar ik protesteerde en gaf aan dat ik het wel zelf kon. Het is een klein detail, maar na een tijd wil je echt alles zelfstandig doen. Elke vorm van hulp voelt als valsspelen. Net zoals Ronaldo die niet blij is om op de bank te zitten, wil ik geen hulp krijgen. Je kunt de realisatiedrang van een project vergelijken met een virus. Het verspreidt zich vliegensvlug en neemt je helemaal over. Het alleen reizen spreekt mij ook erg aan omdat je enkel met jezelf rekening moet houden. Niemand vertraagt mij en ik vertraag zelf ook niemand. Je moet enkel zien dat je er zelf geraakt.”
Geen makkelijke opdracht. Hoe blijft u zichzelf motiveren wanneer de tegenslagen en uitdagingen zich opstapelen?
“Tijdens mijn vele expedities ben ik al regelmatig met gevaar in aanraking geweest. Ik ben zeker al 25 keer bijna gestorven, 2 keer gered en 1 keer vermist geweest. Die onzekerheid moet je erbij nemen. Dat is net avontuur. Natuurlijk kan dat, net zoals je rugzak, na een tijdje beginnen doorwegen. De mentale strijd is in de meeste gevallen zwaarder dan de fysieke. Zeker extreme temperaturen, aan de beide kanten van de thermometer, kunnen zorgen voor een mentale beproeving. ‘Waarom doe ik dit eigenlijk?’, begin je je dan af te vragen. Hoe je deze gedachten aanpakt geeft de finale doorslag in het al dan niet succesvol volbrengen van het avontuur. Ik heb hiervoor twee verschillende tactieken. Stel dat ik geen stap meer wil zetten, dan denk ik bijvoorbeeld aan een negatieve stimulans achter mij, zoals een hongerige ijsbeer waardoor ik niet anders kan dan vooruit. Als ik in een positieve bui ben probeer ik een idyllische situatie voor mij te schetsen. Dan probeer ik mij in te beelden dat achter de volgende bocht Margot Robbie me enthousiast staat op te wachten met twee smeulende pizza’s.”
Een verrassende techniek. Wat was uw gevaarlijkste ervaring tot nu toe?
“Moeilijk om te kiezen, maar dan ga ik voor mijn bijna-doodervaring in Polen. Ik was onderweg met de kajak toen ik in de verte een overzetboot zag naderen. De boot werd gestuurd via een onderwaterkabelsysteem. Naarmate ik naderde, kwam er plots een gigantische kabel uit het water. Toen heb ik vijf lange minuten moeten spartelen voor mijn leven om door de stroming niet door de kabel geraakt te worden. Het is een situatie die je op voorhand niet voor mogelijk zou houden. Dat is net het fascinerende van het avontuur.”
