Interview door Heleen Driesen

Kim Van Oncen: ‘Ik hoop echt dat mijn kinderen zullen uitvliegen’

Ze zal niet zo snel getypecast worden als mama-aan-de-schoolpoort. Toch is het precies daar waar Kim Van Oncen, de pittige actrice uit Dertigers en De Verraders, dezer dagen te vinden is. “Geloof me, er is niets avontuurlijker dan het moederschap.”

Ze oogt chill en nipt goedgemutst – pun intended – van haar tas gemberthee. Maar ook vandaag jaagt Kim Van Oncen van de ene afspraak naar de andere. Tussen de audities en tv-opdrachten door heeft de actrice nog een supermarkt te runnen en bouwt ze samen met haar ouders een kangoeroewoning. Daarnaast is ze fulltime hippe mama van twee. Stella, haar jongste, ging vorige week voor het eerst naar de kleuterklas. Jack mocht begin dit schooljaar de start maken in het eerste leerjaar. Mijlpalen die Van Oncen voor geen geld wou missen, want: “Als mijn kinderen later groot zijn, wil ik dat ze weten: mama was er altijd op de belangrijke momenten.” vertelt Kim Van Oncen. 

En, hoe verliep die eerste schoolweek?

“Super eigenlijk, ik heb heel zelfstandige en sociale kinderen. Jack is met zijn zesenhalf jaar al een stoere gast. Van Stella wist ik op voorhand, zij kijkt niet om. Ze is meteen enthousiast en vindt alles leuk. Bijgevolg ben ik meestal de enige die iets moet wegslikken. Dan denk ik: hé, ik heb jullie gedragen en gebaard, één kleine traan zou wel mogen. Helaas (lacht). Maar ik heb het liever zo.” 

Is dat iets wat ze van u meekrijgen, die zelfstandigheid?

“Mijn man Niels (De Jonck, red.) en ik zijn allebei zelfstandigen van beroep. We zijn ook opgevoed in een zelfstandige omgeving, dus ik denk dat die ingesteldheid er bij ons wel wat in zit. Onze kinderen proberen we zoveel mogelijk structuur te geven, maar mama en papa zitten nu eenmaal niet elke dag te wachten tot zij thuiskomen van school. Dat weten ze. Ze zijn het gewend om ook door andere mensen van de familie opgevangen te worden. Dat maakt van hen nu al heel flexibele en zelfbewuste persoontjes. Soms zou het mijn ijdelheid als mama wel strelen, mochten ze wat meer aan mijn rokken hangen. Maar ik vind het vooral belangrijk dat ze zich zelfzeker genoeg voelen om de wereld te verkennen. Dat zie ik heel graag gebeuren.”

Vanaf wanneer wist u: ik wil graag mama worden?

“Ik heb die gedachte lang voor mij uit geschoven. Eerst waren er mijn studies en mijn carrière waaraan ik wilde werken. Mijn man heb ik leren kennen toen ik al een poos in de twintig was. Dan pas is het idee gerijpt om mama te worden. Nogal abrupt en niet heel romantisch trouwens. Mijn dokter zag een aantal gynaecologische complicaties en zei: als je graag kinderen wilt, zou ik er toch vrij snel over beginnen nadenken. Mijn eerste reactie was: oei, hoe ga ik dat aan mijn man uitleggen? Maar hij reageerde fantastisch.” 

Ben ik niet te egoïstisch om mama te zijn, vroeg ik me af. Maar mijn nieuwsgierigheid bleek groter dan mijn angst.

Hoe roze zag u het plaatje?

“Dat plan om mama te worden legde toch ook een paar angsten bloot. Bijvoorbeeld: ben ik niet te egoïstisch om mama te zijn? Ik ben een heel avontuurlijk persoon en vroeg me af: zal ik nog wel alles kunnen doen wat ik wil doen? Tegelijkertijd verlangde ik er ook wel heel erg naar om te ontdekken wat die allesoverheersende liefde voor een kind precies betekent. Ergens kon ik me geen leven zonder kinderen voorstellen. Mijn nieuwsgierigheid bleek uiteindelijk groter dan mijn angst.”   

En is er tegenwoordig nog avontuur genoeg in uw leven?

“Geloof me, er is niets avontuurlijker dan het moederschap. Als je een uitdaging wilt, there it is.” lacht Kim Van Oncen. 

Het was geen onbekommerde reis voor jullie. Er is een kindje dat een onzichtbare plaats inneemt binnen jullie gezin.

“Je kunt veel zaken plannen, je kunt hard werken om bepaalde doelen te realiseren, maar sommige dingen in het leven moet je gewoon aanvaarden. Ik zie de stilgeboorte van Pippa als een les van de natuur in nederigheid. Uit die heel negatieve ervaring probeer ik toch het positieve te halen. Vandaag ben ik enorm dankbaar voor wat ik wél heb, ik relativeer meer en sta sterker in mijn schoenen.” 

Herkent u uw karakter in uw kinderen?

“Vooral in Stella, de kleinste en tegelijk ook de grootste uitdaging voor mij als opvoeder (lacht). Ze is heel energiek en altijd vrolijk, maar aan de andere kant ook erg koppig. Ze weet heel goed wat ze wil. Als volwassene mag dat een voordeel zijn, als tweejarige is het soms lastig. Die hele kleuterpuberteit vind ik trouwens best pittig. Je hebt een blauwe beker gegeven, het moest een groene zijn, en de wereld vergaat. Dan probeer ik mezelf in te prenten: dit is een fase, het is iets in de hersentjes, ze kunnen er niet aan doen.” legt Kim Van Oncen uit. 

Kim Van Oncen

Heeft u een hulplijn die u op zo’n moment kunt inroepen?

“Ik ben heel close met mijn mama, bij haar kan ik altijd terecht. Als koppel staan mijn man en ik ook echt wel schouder aan schouder. Niels is een heel betrokken vader. Als het emmertje bij mij even vol zit, neemt hij over en omgekeerd. Vaak denk ik: hoe doen alleenstaande ouders dat? Daar heb ik het grootste respect voor.” zegt Kim Van Oncen. 

Welk type mama bent u? Spelen of toch liever zorgen?

“We zijn een heel eigentijds gezin, maar wat dat betreft vullen we de rollen toch eerder klassiek in. Om eerlijk te zijn, ik ben het spelen redelijk snel beu. Dus gaat papa buiten voetballen en ravotten en ben ik vaker met de ondersteunende taken in de weer. (spontaan) Kinderen vragen ook zoveel, de hele dag door: ik heb honger, ik heb dorst, kom je mijn poep afvegen? Maar dat zorgende ligt mij wel. Knuffelen doe ik ook heel graag, en ik ben zo’n beetje het luisterend oor in ons gezin.” 

Van welke momenten met uw kroost kunt u echt genieten?

“Samen in bed ’s avonds, alleen met hen onder het dekbed, en dan praten. Écht praten. Waarbij ze hun diepste geheimpjes aan je toevertrouwen en je weet: dit zouden ze aan niemand anders vertellen. Het feit dat ze zich veilig genoeg voelen om dat bij jou te doen, vind ik heel schoon.”   

Bent u bang voor het ogenblik dat u zult moeten loslaten?

“Ik kijk niet per se uit naar die heftige puberjaren. Het zal wel heel boeiend zijn, denk ik. Onze kinderen zullen zich ontplooien tot unieke persoonlijkheden. Als ouder kun je alleen maar proberen om voor een goede, liefdevolle basis te zorgen van waaruit ze zelf op ontdekking kunnen gaan. Ik hoop echt dat ze zullen uitvliegen. Al denk ik soms intuïtief: nu ook weer niet te ver.” vertelt Kim Van Oncen. 

Smart
fact

Welk uiterlijk trekje van uzelf zou u willen doorgeven aan uw kinderen?

Ik heb kuiltjes in mijn wangen. Die heb ik geërfd van mijn grootmoeder. Ik had ze graag zien terugkomen bij mijn kinderen, maar ik vrees dat het opzet niet helemaal geslaagd is (lacht).

 

25.06.2022
door Heleen Driesen
Vorig artikel
Volgend artikel