Interview door Hannes Dedeurwaerder

Gers Pardoel: ‘Ik geloof niet in voorbeeldfuncties’

Alleen al zijn (artiesten)naam geeft aan dat Gers Pardoel een echte vent is: ‘gers’ betekent in het Rotterdams namelijk ‘vet’ of ‘cool’. Is er een verschil met Gerwin, zoals zijn echte naam luidt? En hoe slaagt hij erin zijn muziekcarrière te combineren met die van partner en vader? Ik neem je mee voor een interview met de man zelf.

In maart stond Gers Pardoel nog twee keer in een uitverkochte Lotto Arena. Intussen werkt hij zijn theatertournee verder af én bereidt hij zich voor op een drukke festivalzomer. Om volgend jaar op 23 maart opnieuw in de Lotto Arena op te treden. Weinig vrije tijd dus voor de sympathieke Nederlander, maar hij leeft dan ook zijn droom. “Ik ben nog even ambitieus als tien jaar geleden.”

Op je arm prijkt een tatoeage van een microfoon. Heb je die soms nog nodig als motivatie?

“Nee joh, het vuur brandt nog altijd even hevig. Ik heb die op mijn 25e laten zetten, om aan mezelf en iedereen duidelijk te maken dat het menens was met mijn muziekambities.”

Je bent logistiek planner en keukenverkoper geweest, en je werkte een tijdlang in een kledingzaak. Was de artiestendroom soms verder weg dan ooit?

“Ik ben er altijd in blijven geloven. De weg ernaartoe was misschien niet altijd even gemakkelijk, maar ik heb er nooit mee willen stoppen. Als ik een doel voor ogen heb, ga ik ervoor tot ik het heb bereikt. Ik geloof zelfs dat dat mijn enige talent is (lacht).”

Op je 21e heb je je job opgegeven en ben je naar Rotterdam getrokken om je droom waar te maken. Dat zou niet iedereen durven.

“Ik moest gewoon weg uit Kaatsheuvel, waar ik toen woonde. En het is ook niet zo dat het meteen lukte in Rotterdam, hoor. Ik heb daar ook wel andere jobs gedaan. Maar om mijn droom te verwezenlijken, moest ik nu eenmaal die stap zetten. Zeker als je, zoals ik toen, besefte: in Kaatsheuvel kan ik niet waarmaken wat ik wil bereiken.”

Je bent nu 37. Heb je nog altijd die brandende ambitie van toen je 21 was?

“Toch wel, hoor. De drive is altijd even sterk gebleven of zelfs groter geworden. Het is niet zo dat ik na de geboorte van mijn zoon Goud in 2013 dacht van ‘ok, nu doen we het rustiger aan’. Ik zit nog steeds vaak in de studio en treed nog steeds veel op. Muziek is nu eenmaal mijn passie en hetgene dat mij drijft, en ik wil daar nog altijd bepaalde doelen in bereiken.”

Je moet gewoon man kunnen zijn en mannelijke dingen kunnen doen.

Slaag je erin dat artiestenbestaan te combineren met een privéleven?

“Ja, omdat ik er een heel strakke agenda opna houdt én goede afspraken maak met de moeder van mijn kinderen. Selina haalt de kinderen het vaakst op van school, omdat dit nu eenmaal gemakkelijker is, maar ik help daar zeker in mee. Ik vind het in elk geval belangrijk dat ik er als vader genoeg ben voor hen. Akkoord, soms aan de computer met de koptelefoon op omdat ik nog heel wat moet regelen, maar ik ben er wel. Meer nog, ik zie mijn kinderen vaker dan dat ik destijds mijn eigen vader zag.”

Schakel je nog steeds je smartphone uit als je met de kinderen bezig bent?

“Nee, dat principe is wat afgezwakt (lacht). Ik zal hem wel op stil zetten of wegleggen, maar dat lukt de ene keer beter dan de andere. Dat is bij iedereen toch zo, veronderstel ik?”

Hoe zou je je kinderen graag zien opgroeien? Je was zelf een boefje, liet je eens verstaan. Wat als ze er zelf eentje worden?

“Ik laat mijn kinderen daar volledig vrij in. Ik hoop alleen dat ik ze goed kan leiden en opvoeden. Ze mogen een boefje worden maarreuh … (denkt na). Ah, weet ik veel, zolang ze maar goede dingen doen voor de wereld.”

Als ik zie dat mijn vriendin een lamp wil ophangen, dan ga ik niet in een zetel zitten toekijken.

Vind je dat jij als bekend artiest een voorbeeldfunctie hebt als man en vader?

“Dat is een moeilijke. Eigenlijk zou niemand een voorbeeld moeten hebben, want uiteindelijk moet je het allemaal zelf uitzoeken en doen. Ikzelf kijk naar niemand op, er zijn hoogstens mensen die ik respecteer. Ik geloof gewoon niet in voorbeeldfuncties. Wat niet wegneemt dat ik mijn kinderen wil bijbrengen wat goed en fout is, en wat wel of niet mag. Hoewel ze daar toch ook vooral zelf achter moeten komen in hun leven.”

Je treedt vaak op in Vlaanderen en Nederland. Zie je een verschil tussen de mannen daar en hier?

“Ja, dat is wel iets merkwaardigs waar ik het ook al met collega-rappers over heb gehad. Vlamingen zijn bescheidener, keuriger en minder luidruchtig dan Nederlanders, maar qua ambiance is het tijdens optredens vaak omgekeerd. In Vlaanderen gaat het er doorgaans losser aan toe. Vreemd is dat.”

Je besteedt veel aandacht aan je kleding. Vind je dat belangrijk? Maken kleren de man?

“Je moet je vooral niets aantrekken van wat anderen denken maar gewoon je eigen stijl kiezen en die vervolgens leuk vinden. Wil je als man graag een oranje of gele broek dragen? Gewoon doen! Ik heb ook wel eens opgetreden met een rode trainingsbroek en dan hoorde ik achteraf dat dit echt niet kon. Waarop ik dacht: “Hoezo, ik heb het toch net gedaan?” Maar: je moet de andere wel in zijn waarde laten. Gaat iemand graag gothic gekleed en is dat totaal jouw stijl niet? Laat die persoon dan gewoon doen.”

Je zei eens dat het publiek een held wil zien, geen doetje. Anderzijds ben je niet bang om emoties te tonen op het podium. Hoe rijm je die twee?

“Het ene hoeft het andere toch niet uit te sluiten? Kijk, op het podium laat ik me enerzijds helemaal gaan, omdat dat in mijn karakter zit. Anderzijds, als ik het optreden wil stilleggen om het over iets te hebben dat me bezighoudt, dan doe ik dat gewoon omdat ik nu eenmaal ook een gevoelig mens ben. Die twee kunnen mooi naast elkaar bestaan, omdat ze alle twee in mij zitten.”

Hoe kun je in deze verwarrende #metoo-tijden eigenlijk nog een man zijn? Wat mag nog en wat niet?

“Je moet gewoon man kunnen zijn en mannelijke dingen kunnen doen. Als ik zie dat mijn vriendin een lamp wil ophangen, ga ik niet in een zetel zitten toekijken. Dat wil ik doen. Maar goed, dat is mijn persoonlijke mening. Het belangrijkste in een relatie is dat je elkaar accepteert en niet wilt veranderen.”

Over veranderen gesproken: is er eigenlijk een verschil tussen de Gers Pardoel op het podium en Gerwin Pardoel ernaast?

“Je bedoelt of ik een alter ego heb, of zo? Nee, hoor, er is echt geen enkel verschil. ‘Gers’ is gewoon mijn artiestennaam, en het bekt beter dan ‘Gerwin’. Meer moet je daar echt niet achter zoeken.”

Tot slot: het WK voetbal begint binnenkort. Nederland is er niet bij, de Rode Duivels wel. Supporter je voor ons?

“Kijk, als Nederland meedoet, ben ik normaal gezien een fanatiek supporter. Maar ze zijn er niet bij, dus ga ik toch proberen een match van jullie ploeg mee te pikken. Want echt gemeend: ik heb echt wel een band met België.”

SMART FACT.

Als je geen rapper was geworden, dan…

“Uiteraard droomde ik er al heel lang van om artiest te worden. Ik heb vroeger ook heel vaak op een skateboard gestaan, maar nooit écht met de bedoeling om daar professioneel in verder te gaan. Nu, als ik dan toch iets moet antwoorden, doe dan maar kickbokser. Ik heb een vriend die wereldkampioen is, dus dat lijkt me wel cool. Alleen moet je er fysiek in absolute topvorm voor zijn. Ik doe wel veel aan sport, maar kickboksen op hoog niveau is toch nog iets anders.”

01.05.2018
door Hannes Dedeurwaerder
Vorig artikel
Volgend artikel