Ambitieus, flamboyant en het prototype van de selfmade man. Ondernemer Philip Cracco (53), eigenaar van uurwerkmerk Rodania en gekend van het tv-programma The Sky is the Limit, heeft een opmerkelijke weg afgelegd. “Iedereen is wereldkampioen in iets.”
Philip Cracco plaveide noest zijn eigen pad, dat ondertussen een heuse boulevard is. Hij begon op zijn zestiende te werken, ontdekte zijn neus voor zaken, volgde tal van bijscholingen en is anno 2016 een van de meest succesvolle ondernemers in het land. In 1995 richtte de nu 53-jarige West-Vlaming het intussen verkochte Accent Jobs op. Vandaag is hij eigenaar van Montebi Group, met uurwerkmerk Rodania als uithangbord.
U hebt het ondernemerschap niet met de paplepel meegekregen.
“Klopt. Ik heb een relatief normale jeugd beleefd, niets spectaculairs. Ik ben opgegroeid in een werknemersgezin. Eerst acht jaar alleen met mijn moeder. Daarna is mijn stiefvader erbij gekomen. We woonden in een bescheiden huisje in een van de achtergestelde buurten van Roeselare.”
Hoe verliep de overgang van de schoolbanken naar de werkvloer?
“Vlot. Op mijn zestiende begon ik te werken in een tapijtfabriek en even later kwam ik in de autobusindustrie terecht. Ik plamuurde carrosserieën, schilderde grond- en eindlagen, deed herstellingen aan het lakwerk en spoot tekeningen. Maar zo’n spuitbox is twintig meter lang met aan weerskanten amper één raampje van veertig op zestig centimeter en je zit daar ook helemaal alleen. Ik wist al vrij snel dat ik die job niet de rest van mijn leven wilde doen. Dat hoefde ook niet, want de verplichte legerdienst stond voor de deur.”
Wat herinnert u zich nog van die periode bij het leger?
“Ik wilde niet aan de Oost-Duitse grens ergens op een bed gaan liggen. Ik wilde actief zijn en mijn oog viel op de paracommando’s. Het leger was eigenlijk mijn eerste grote leerschool. Daar heb ik geleerd dat je nooit mag opgeven. Je hoeft geen twee meter lang en anderhalve meter breed te zijn om te slagen.”
‘Je kunt als ondernemer niet 75 procent van de tijd in Hawaï op het strand liggen.’
Toen was er nog geen sprake van de ondernemersmicrobe. Wanneer kreeg je die te pakken?
“Dat was rond mijn 28ste. Ondertussen ging ik ook weer naar school. Ik ben eigenlijk kampioen cursussen volgen, vooral aan de Vlerick School. Marketing, boekhouding, algemeen management, advanced management, marketing voor specialisten en gevorderden… Het zijn maar enkele van de vele opleidingen die ik heb gevolgd. Tot vijf jaar geleden heb ik elk jaar wel één of andere cursus gedaan. Ook vandaag ben ik nog leergierig. Ik raad iedereen aan om zich voortdurend bij te scholen. Eigenlijk zouden jongeren twee procent van hun inkomen aan extra opleidingen moeten besteden.”
In 1995 hebt u vervolgens Accent Jobs uit de grond gestampt. Waar kwam dat idee vandaan?
“Op mijn 29ste begon het idee van een eigen bedrijf te spelen. Maar ik had geen geld en geen middelen. Door twee jobs te combineren – ik werkte tijdens de week in een groot uitzendbedrijf en tijdens het weekend verkocht ik nieuwbouwwoningen – kon ik een spaarpotje aanleggen. In 1995 startte ik dan mijn eigen uitzendbureau op. Ik heb het bedrijf ongeveer negentien jaar geleid en ben geëindigd met een omzet van 340 miljoen euro. We hadden op dat moment 1.100 werknemers en 270 kantoren.”
Een bloeiend bedrijf en toch besloot u om te verkopen. Waarom?
“Het bedrijf evolueerde, maar mijn zakenpartner en ik verschilden van mening en strategie. Aangezien ik totaal geen zin had in conflicten, besloot ik uit het bedrijf te stappen.”
Was de overname van Rodania een logische keuze?
“Het merk situeert zich in een boeiende en uitdagende sector. Het is een prachtig merk, maar het kon wel een opfrisbeurt gebruiken. Eigenlijk is Rodania een schone slaapster die weer wakker wordt. We stellen het merk opnieuw voor aan de mensen, zo sexy mogelijk. Daar werken we nu aan met een jong, gemotiveerd team.”
‘Het leger was een grote leerschool. Bij de paracommando’s heb ik geleerd dat je nooit mag opgeven.’
Uw levensverhaal lijkt wel een goednieuwsshow. Hebt u ook moeilijke momenten gekend?
“Niet alles wat je aanraakt, verandert in goud. Maar als ondernemer word je niet afgerekend op het aantal keren dat je valt, maar op het aantal keren dat je weer opstaat. Dat is de kunst van het ondernemen. Zonder dom, blind of naïef te zijn. Bij een tegenslag moet je er gewoon voor blijven gaan. Zoals ik heb geleerd in het leger: niet plooien.”
Wilde u die boodschap overbrengen via The Sky is the Limit?
“Ik ben een ongelooflijke believer wat jongeren betreft. Ik wil de jeugd motiveren om hun leven in eigen handen te nemen. Kijk en denk positief, dan zie je beter. Wil je voor Artsen zonder Grenzen gaan werken? Doe het gewoon. Niet iedereen moet ondernemer worden, maar pak alsjeblief wel je eigen leven vast en benut alle mogelijkheden optimaal. Iedereen is wereldkampioen in iets, zeg ik altijd.”
Door mee te doen aan het pro-gramma gaf u uzelf bloot. Schrikt u dat niet af?
“Integendeel. De tijd van ‘vivons heureux, vivons cachés’ is al dertig jaar voorbij. Vandaag is de situatie helemaal anders. Big brother is watching you everyday. Ik zit zelf ook op sociale media. Hoe kun je samenwerken met jongeren als je zelf niet op de hoogte bent? En als je toch niet meer onder de radar kunt blijven, waarom dan niet meedoen aan zo’n programma om extra promo te maken voor het ondernemerschap?”
Welke tips hebt u voor jongeren die eenzelfde carrière beogen?
“Doe iets met passie. Dat is mijn grootste boodschap. En dan spreek ik niet louter over een carrière of ondernemen, maar over een levensstijl. Is je vader dokter, maar wil jij liever konijnen kweken? Niet twijfelen. Je zult de mooiste konijnen van de wereld kweken als je het maar met passie doet.”
Nog iets?
“Hard werken natuurlijk. Als je morgen een job of een sport tegenkomt waarin je veel succes kunt behalen zonder hard te werken, laat het mij dan weten (lacht). Dat geldt voor alle sectoren. Je kunt als ondernemer niet 75 procent van de tijd in Hawaï op het strand liggen. Je moet tussen je team bewegen. Pas dan kun je resultaten behalen.”
SMART FACT
Als Philip Cracco geen ondernemer was geworden, dan was hij…
“Dat kan ik mij eigenlijk niet voorstellen. Het is moeilijk te voorspellen, maar ik denk in ieder geval een job die de nodige verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Manager van een bepaalde afdeling of binnen een bedrijf, bijvoorbeeld.”
