falen
Business

‘Er is er nog maar één maatstaf: je bankrekeningstand’

13.09.2019
door Fokus-online.be

De sterren stonden helder voor Pieter-Jan Vandendriessche toen hij aan zijn ondernemerschap begon. Met de bouw van 3D-printers had hij een gat getroffen in de markt. Zeven jaar later was de droom voorbij. “Er is geen schaamte. Durven falen sterkt je als ondernemer.”  

Amper tien jaar geleden studeert Vandendriessche af als burgerlijk ingenieur. Na een korte omweg bij een scheepsbedrijf komt de jonge West-Vlaming terecht bij het grote Atlas Copco. Een toffe en leerrijke werkomgeving, blikt hij terug, maar ondernemen was altijd al een jongensdroom. Dus begint hij dat te doen in zijn vrije uren. “Ik begon te experimenteren met meubelontwerp. Zo ben ik op een bepaald ogenblik gestoten op 3D-printing. Klanten bleken al snel meer geïnteresseerd in die printer dan in mijn tafels en stoelen. Hier zit misschien iets in, dacht ik.”

Het nodige duwtje

In 2011 bouwt Vandendriessche zelf zijn eerste printer. Het wordt een passie, die ook nog eens blijkt te verkopen. Na drie jaar activiteit als zelfstandige in bijberoep, zegt de ingenieur zijn vaste job op. “Ik had net een mooie promotie gekregen, maar ik voelde dat het moment er was om te springen. Ik had iMinds, nu deel van imec, kunnen overtuigen om financieel mee in mijn verhaal te stappen. Het laatste zetje kwam nadat ik de wedstrijd bizidee had gewonnen, van het Agentschap Innoveren en Ondernemen. Van dag op dag had ik iets van een 125.000 euro startkapitaal om mee aan de slag te gaan.”

Mijn faillissement heb ik nooit gezien als een persoonlijke mislukking. Het was wel een enorm rijke ervaring.

— Pieter-Jan Vandendriessche

Op een Vlaams ritme

Drie jaar lang trekt de jeugdige ondernemer onverdroten aan de kar van zijn start-up Tripodmaker. De orders komen binnen, de rekening spekt aan, alles loopt ogenschijnlijk goed. “In eerste instantie had ik veel tijd gestoken in de productie en hermaakbaarheid van het toestel. Nu moest ik mij gaan concentreren op het runnen van de business. Maar die vertaalslag duurde lang. Te lang. Plots kwam ik tot de vaststelling dat er nu echt wel een structurele knik moest komen in onze sales. Daarvoor hebben we nog alles uit de kast gehaald, maar het was  gewoon te laat. De markt was op de een of andere manier veranderd. Wij puften gezapig verder op het Vlaams ritme van investering, terwijl de grote marketingbudgetten ons voorbij snelden.”

Zonder schaamte

Tripodmaker komt terecht in constante overlevingsmodus. “Op dat moment is er nog maar één maatstaf: je bankrekeningstand. Sommige mensen hebben mij achteraf gevraagd waarom ik het zo snel heb opgegeven. Een boekhouder zou zeggen dat ik het al twee jaar eerder had moeten doen.” In 2017 trekt Vandendriessche definitief de stekker uit zijn bedrijf. “Natuurlijk, op dat moment is de teleurstelling groot, al valt er ook een enorme last van je schouders. Ik heb mijn faillissement nooit gezien als een persoonlijke mislukking. Er komt geen schaamte aan te pas. Een onderneming is geen liefdadigheid, daar ben ik heel nuchter in. Het is wel een enorm rijke ervaring geweest. Ik heb ontzettend veel geleerd over hoe je een bedrijf operationeel houdt en hoe je het verstandig kunt managen.”

Durven ondernemen is eerder een kwestie van attitude dan van echt risico neme

Durven in vraag stellen

Die expertise geeft Vandendriessche nu als zelfstandig consultant door aan start-ups. Intussen heeft hij ook een nieuw hoofdstuk aangesneden in zijn ondernemerschap. “Op dit moment ben ik op zoek naar een bedrijf om over te nemen. De investeerders met wie ik praat, kennen mijn verhaal en rekenen mij daar niet op af, integendeel. Op een bepaalde manier ben ik nu ook gevoeliger voor signalen, zie ik fouten die ik niet meer ga maken. Als ik één advies mag geven aan startende ondernemers, dan is het wel dat je moeten durven om bepaalde evidenties in vraag te stellen. Je moet jezelf continu aanpassen, bijstellen. Dat heb ik, achteraf bekeken, wellicht te weinig en te laat gedaan.”

Durven te falen

Of Vandendriessche er rekening mee had kunnen houden dat het kon falen? “Uiteraard. Je kunt nu eenmaal niet altijd zeker zijn van de veronderstellingen die je maakt. Maar ik ben impulsief genoeg geweest om het toch te doen. Daar heb ik geen dag spijt van. Durven ondernemen is wat mij betreft eerder een kwestie van attitude dan van echt risico nemen. Er zijn genoeg mensen en instanties die je in je zoektocht willen begeleiden en ondersteunen. Maar je moet het natuurlijk ook aandurven om te falen.”

Vorig artikel
Volgend artikel