helden
Business

Alexander Alonso: Ongeziene veerkracht, door iedereen gezien

25.02.2021
door Fokus Online

Het is indrukwekkend om te zien hoe mensen tijdens deze crisis boven zichzelf uitstegen. Tot op vandaag het beste van zichzelf blijven geven. Maar dé helden zijn voor mij toch de zorgverleners. Vooral omdat zij, ondanks de vaak grote risico’s, altijd op het welzijn van anderen waren gericht.

Veerkracht en snelheid

Letterlijk iedereen voelt een zekere impact van deze pandemie, maar de getoonde veerkracht en de snelheid waarmee er wordt geschakeld is ongelooflijk. Ik zie daarom verschillende groepen helden uit de crisis komen. Ten eerste de mensen die in geen tijd het geweer van schouder wisten te veranderen: horecaondernemers die alles op alles zetten om takeawaymaaltijden mogelijk te maken, textielbedrijven die zich heroriënteerden en massaal mondmaskers produceerden, evenementenbureaus die aanboden logistiek te helpen bij het opzetten van testdorpen… Allen hebben ze zich met vallen en opstaan, en doorheen twee lockdowns, heruitgevonden.

Een tweede groep helden zijn voor mij de mensen die hetzelfde bleven doen. Wel tegen een veel strakker tempo, in meer risicovolle omstandigheden en volgens nieuwe regels. Dan denk ik bijvoorbeeld aan de logistieke en technische medewerkers bij BD. Zij bleven naar onze logistieke site of zwaar getroffen zorgcentrale gaan om te garanderen dat patiënten er medische hulp kregen en de zorgverleners het materiaal om hun werk te kunnen doen. 

De veerkracht van de zorgverleners verdient heel veel respect.

Alexander Alonso, algemeen directeur BD Benelux

Heroes of all heroes

Maar de helden der helden zijn voor mij de zorgverleners die talloze overuren klopten. Die van parttime naar fulltime overschakelden of zelfs terug in de zorg zijn beginnen werken. Die zonder klagen maandenlang, dag in dag uit, hun laarzen hebben aangetrokken om in de modder te ploeteren en mee de ‘stormschade’ te beperken. Die naast hun medische ook nog een belangrijke psychologische rol speelden. Zij waren vaak de enige mensen die met de patiënten in contact kwamen. En dat alles onbaatzuchtig, op geen enkel moment vanuit het idee van: what’s in it for me? Ze deden het enkel en alleen om anderen te helpen.

We zijn onderweg zelfs zorgverleners verloren omdat ze dat risico namen. Ze hadden alleen maar te verliezen, en nog deden ze het. Die veerkracht verdient heel veel respect. Zeker als je beseft dat na de (nacht)shift voor de meeste zorgverleners nog een shift begon: huiswerk maken met kinderen die niet naar de opvang konden, het huishouden op orde brengen, boodschappen doen… 

Onbaatzuchtig

Het is jammer dat er een gezondheidscrisis zonder weerga nodig was om de mensen te doen inzien wat voor mooi en waardevol werk zorgverleners iedere dag opnieuw leveren. Anderzijds hebben zij hun moment in de spotlight met beide handen gegrepen om te tonen wie ze écht zijn: bijzonder, onbaatzuchtig, en altijd het welzijn van de patiënt in het vizier. Dat heeft iedereen nu gezien. Ik kan alleen maar hopen dat het respect bij de bevolking – en politiek – hiermee duurzaam verankerd is. Het feit dat veel meer jongeren vandaag kiezen voor verpleegkunde als studierichting, doet in dat opzicht alvast het beste vermoeden.

Vorig artikel
Volgend artikel